به گزارش ايرنا از مديكال نيوز تودي، براي بسياري از افراد، ترس، اضطراب و استرس بخشي از زندگي عادي است، اما اگر موارد اضطراب پرتكرار باشند، در زندگي روزانه اختلال ايجاد مي كنند.
محققان با علم بر اين كه استرس بيماري هاي رواني را تشديد مي كند، درصدد برآمدند اين مساله را حل كنند كه آيا استرس مزمن(اضطراب) به مغز آسيب مي رساند و آيا امكان شناخت مكانيزم هاي دخيل در ارتباط ميان استرس و بيماري رواني وجود دارد و يا خير.
پژوهشگران موسسه تحقيقات روتمن در كانادا مطالعاتي را كه پيش از اين روي انسان و حيوانات انجام شده بود، بازبيني كردند؛ در اين مطالعات مناطقي از مغز كه تحت تاثير اضطراب مزمن، ترس و استرس قرار گرفته بودند، بررسي شدند.
اين محققان استرس مزمن را به عنوان يك وضعيت پاتولوژيكي تعريف كردند كه علت آن فعال بودن طولاني مدت سيستم واكنش عادي به استرس حاد فيزيولوژيكي است، وضعيتي كه به نوبه خود مشكلاتي را براي سيستم هاي ايمني، سوخت و ساز بدن و قلبي- عروقي ايجاد مي كند.
به همين ترتيب، استرس مزمن مي تواند موجب آتروفي(تحليل سلول ها) منطقه هيپوكامپ مغز شود كه مركز يادگيري است. اين منطقه مغز براي حافظه بلند مدت و مكانيسم حافظه فضايي اهميت دارد.
نتايج اين مطالعه نشان داد كه به دنبال ترس، اضطراب و تنش مزمن الگوهاي مشابهي از فعاليت مغزي ايجاد مي شود. به طور مشروح، آميگدال بيش از حد فعال مي شود و فعاليت PFC كه شامل مناطق فكري مغز است و واكنش هاي احساسي را تنظيم مي كند، كاهش مي يابد.
با اين حال به گفته محققان، آسيب وارد شده به هيپوكامپ و مناطق PFC در اثر استرس، كاملا التيام ناپذير نيست و احتمال دارد درمان هاي ضدافسردگي و فعاليت فيزيكي در افزايش نورون زايي(تشكيل بافت عصبي) هيپوكامپ موثر واقع شوند.
نتايج اين مطالعه در مجله journal Current Opinion in Psychiatry منتشر شده است.
علمي **1311**2017
تهران- ايرنا- نتايج مطالعات متعدد از ارتباط ميان استرس مزمن و اضطراب با افزايش خطر ابتلا به افسردگي و دمانس (زوال عقل) حكايت مي كنند، براين اساس، محققان درصدد شناسايي سازوكارهاي موثر در اين ارتباط برامده اند.
