برگزاري نشست تحولات سياسي و اجتماعي در ادبيات معاصر فارسي در ايتاليا

اين نشست يك روزه، پنجشنبه (پريروز) به همت رايزني فرهنگي جمهوري اسلامي ايران و با همكاري موسسه شهر كتاب، دپارتمان تاريخ، فرهنگ و تمدن و دپارتمان زبان، ادبيات و فرهنگ مدرن دانشگاه بولونيا در سالن 'جوزپه پرودي' اين دانشگاه برگزار شد كه مورد استقبال خوب دانشجويان، محققان و استادان زبان فارسي قرار گرفت.
نشست با حضور استاداني از دانشگاه هاي بولونيا، ميلان، ناپل، تورين ، رم و تهران و به رياست پرفسور 'مائوريتسيو پيستوزو' استاد زبان فارسي دانشگاه بولونيا، برگزار شد .
پروفسور 'ماركينيولي' خاورشناس و مسوول بخش جامعه شناسي و مطالعات اديان دانشگاه بولونيا در اين نشست با بيان اينكه 'زبان فارسي با سابقه دانشگاه بولونيا به عنوان قديميترين دانشگاه قاره اروپا عجين شده و بخش جدانشدني اين دانشگاه است'، افزود: برگزاري چنين نشست هايي براي شناساندن ادبيات فارسي در خارج از كشور ضروروي است كه دو سال است به همت رايزني فرهنگي ايران كار خود را آغاز كرده و اميدوارم ادامه يابد.
قربانعلي پورمرجان رايزن فرهنگي ايران در ايتاليا نيز در اين نشست گفت: 'ادبيات معاصر فارسي در 100 سال گذشته فراز و فرود زيادي داشته و جرياني را در حوزه‌ ادبيات فارسي ايجاد كرده كه موجب تفاوت‌هاي آن با ادبيات كلاسيك شده است.
' فرديت و انزواي شاعر و اديب و وصف حاكم با قدرت مطلق در ادبيات كلاسيك، جاي خود را به حضور شاعر در دل اتفاقات سياسي و اجتماعي و خروج از انزوا مي‌دهد و مقتضيات سياسي و اجتماعي بطور محسوس يا نامحسوس در ادبيات معاصر قابل رديابي مي‌شود. ژانرهايي ادبيات داستاني، رمان، ادبيات سياسي، ادبيات انقلاب، ادبيات جنگ، ادبيات دفاع مقدس و غيره در دوران معاصر شكل گرفته است كه قبل از دوران قاجار چيزي با اين عناوين وجود نداشت. براي بررسي اين موارد ضرورتاً بايد به تاريخ معاصر ايران رجوع كرد كه قطعاً در مقالات امروز بدان پرداخته خواهد شد'.
دكتر حسين معصومي استاد دانشگاه تهران و عضو فرهنگستان زبان و ادبيات فارسي نيز درباره تغييرات جايگاه شعر در فرهنگ ايراني گفت: شعر فارسي در يك قرن گذشته از لحاظ صورت و محتوي دستخوش تحولات مهمي شده است ولي تصور شاعر از جايگاه خود و تصور جامعه از جايگاه شعر و شاعر از اهميت ويژه ائي برخوردار است.
معصومي به نقش شعر در انتقال يك پيام اشاره كرد و افزود: بسياري از اصحاب مكاتب فكري بخصوص صوفيان براي انتقال پيام خود از شعر استفاده مي كردند و كليد رمز گشايي از پيام آنان در شعرهايي نهفته بود كه ارائه مي نمودند.شاعران در دوران انقلاب مشروطيت با روي گرداندن از دربار تبديل به زبان اعتراض مردم شدند و به جاي اينكه خود را معلم اخلاق مردم بدانند آنان را به دگرگون كردن روابط اجتماعي و نظام سياسي دعوت مي كردند.
پروفسور آنا وانزان استاد دانشگاه ميلان نيز كه درباره ادبيات وحشت در ايران و نحوه بروز آن در ادبيات فارسي تحقيق كرده است، بخشهايي از مقاله خود را در اين باره پنين ارائه كرد: ادبيات وحشت و حضور آن در ادبيات فارسي سابقه اي طولاني دارد ولي كمتر كسي به آن پرداخته است چرا كه بسياري از اديبان اين گونه ادبيات را از ديگر انواع ادبيات مجزا مي دانند. به رغم اينكه اين گونه ادبيات نه تنها در ايران بلكه در ديگر كشورها نيز كمتر مورد توجه قرار مي گيرد ولي در ادبيات فارسي قدمتي ديرينه دارد .
وي افزود: در شاهنامه فردوسي نيز به ادبيات وحشت پرداخته شده است، چرا كه فردوسي همواره در شاهنامه به نبرد بين اهريمن و رستگاري اشاره مي كند. حضور اهريمن و ديو در شاهنامه بسيار مشهود است و تشبيه ديو به يك موجود غير عادي و ترسناك نشان از اين دارد كه فردوسي مي خواهد خواننده را از اهريمن ترسانده با ارائه جلوه اي زشت از آن، خواننده را از گناه دور نگاه دارد.
اروپام**461**1479