«اقلیم آینده: داغ‌تر، خشك‌تر و نمناك‌تر»

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، دمای كره زمین در سال‌های گذشته افزایش چشمگیری داشته است. سال‌های 2011 تا 2015 گرم ترین سال‌ها بود.
سال 2015 با وقوع پدیده شدید ال‌نینو، گرم ترین سال از آغاز دیدبانی‌های پیشرفته در اواخر سده 1800 تا به حال ثبت شد.
گازهای گلخانه‌ای در جو در سال 2015 به بالاترین میزان خود رسید. دی اكسید كربن در فصل بهار نیمكره شمالی از مرز ppm 400 گذشت (ین میزان پیش از صنعتی شدنppm 280 بود) و انتظار می‌رود غلظت میانگین جهانی‌ آن برای سال 2016 از این بالاتر رود.
انتشار گازهای گلخانه‌ای در گذشته باعث گرمایش بیشتر زمین شده است. دی اكسید كربن تا چندین قرن در جو زمین باقی می‌ماند و اقیانوس‌ها نیز بیش از 90 درصد انرژی گرمایی اضافی انباشته شده در سامانه اقلیمی را در خود ذخیره می‌كنند. بدین ترتیب دما و تراز سطح آب دریاها رو به افزایش خواهد گذاشت. در حقیقت میزان گرمای موجود در اقیانوس‌ها هم اكنون به بالاترین حد خود رسیده است.
پارسال میانگین دمای هوای سطح زمین ركوردهای پیشین را شكست و افزایش تقریبی یك درجه سلسیوس نسبت به دوره پیش از صنعتی شدن را به ثبت رساند.
این مقدار در حال حاضر كمی بیش از نصف سقف توافق شده در معاهده پاریس است. در این معاهده كه چندی پیش به تایید بسیاری از كشورها رسید، سقف افزایش دمای میانگین جهانی كمتر از 2 درجه سلسیوس نسبت به دوره پیش از صنعتی شدن تعیین شد و همه تلاش‌ها بر این استوار است كه افزایش دما را تا سطح 1/5 درجه سلسیوس محدود كنند.
به عنوان بخشی از روند گرمایش جهانی زمین، بسیاری از كشورها مقادیر بی‌سابقه‌ای از بیشینه دمای روز و كمینه دمای شب و همچنین امواج گرمایی شدیدتری را گزارش می‌كنند.
در بخش‌هایی از جهان خشكسالی‌های شدید دیده می‌شود و به طور همزمان و در یك دوره مشخص، شمار رخداد بارش‌های سنگین افزایش می‌یابد.
تغییر اقلیم یك چالش‌ اساسی برای بشر ایجاد كرده و از این رو، تا سال 2030 میلادی در دستور كار اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد قرار گرفته است.
اقتصام**9186**1961