به گزارش روز سه شنبه گروه فرهنگی ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی بی بی سی انگلیسی، با وجود موفقیت های نویسندگان رنگین پوست، آسیایی و از اقلیت ها (بی ای ام ای/BAME) در انگلیس ازجمله زدی اسمیت/Zadie Smith و مونیكا علی/Monica Ali، رسانه ها و ناشران بسیاری از نویسندگان غیربومی را بارها در جشنواره های ادبی نادیده می گیرند و صنعت نشر انگلیسی با دیده تحقیر به آنها می نگرد.
اما این نویسندگان با تشكیل گروه های فشار، جشنواره ها و جوایز ادبی مختص نویسندگان غیر سفیدپوست و تاسیس ناشری برای نشر كتاب های نویسندگان رنگین پوست مبارزه ای را آغاز كرده اند.
گروهی از نویسندگان انگلیسی در ماه فوریه گذشته (بهمن 1394) جایزه جلاك /Jhalak Prize را برای بهترین كتاب نوشته یك نویسنده رنگین پوست تشكیل دادند؛ اقدامی در پاسخ به بی توجهی به هنرمندان و نویسندگان غیربومی!
اما به نظر می رسد همه این اقدامان چندان مفید نبوده است. برنامه شب كتاب جهانی سال
/World Book Night كه هر ساله در ماه آوریل و همزمان با روز جهانی كتاب برگزار می شود سال گذشته هیچ نویسنده غیرانگلیسی را در فهرست خود نیاورد و تحقیقات نشان می دهد چنین نویسندگانی به ندرت در نشریه های مهم مطرح می شوند یا تلویزیون و رادیو با آنها مصاحبه می كنند.
از این گذشته در انگلیس كمتر از 5 درصد كتاب ها ترجمه شده است. در نتیجه و به دلیل دیگر بی توجهی ها، جنبشی به نام «به كتاب های متنوع نیاز داریم» با هدف بازتوجه به نبود توازن و به چالش كشیدن تبعیض، روش های چندفرهنگی و رویه های همیشگی تشكیل شده است.
امیدواری هایی وجود دارد مانند اینكه جایزه بین الملل «من بوكر/Man Booker» از سال گذشته بخشی را برای آثار ترجمه شده به زبان انگلیسی باز كرد و جایزه نقدی آن بین نویسنده و مترجم تقسیم می شود و در سال جاری چندین نویسنده از 12 كشور به 9 زبان دنیا در فهرست وجود دارد؛ با وجود همه این امیدواری ها تصویر كلی از وضعیت نویسندگان غیربومی در انگلیس تاریك است.
با آنكه به نظر می رسید موفقیت نویسنده هایی مانند مونیكا علی، زدی اسمیت، كریل فیلیپس و دیگران توانسته روند ادبی در انگلیس در حال تغییر است، اینطور نشد.
دانوتا كین/Danuta Kean خبرنگار، سال گذشته كتابی در مورد وضعیت نویسنده های آسیایی و سیاه پوست و ناشران در بازار انگلیس نوشت.
وی می گوید: نویسندگان سیاه پوست و آسیایی تبار در انگلیس نادیده گرفته می شوند و تجربیات آنها از انتشار كتاب به عنوان نویسنده كم است. آنها احساس تبعیض، بی توجهی و تحقیر و توهین از سوی بازاری می كنند كه سفیدپوستان در آن غلبه دارند.
دلایل متقنی برای پذیرش تعصب و تبعیض برای محدودسازی پیشرفت شغلی این نویسنده ها وجود دارد. برای نمونه یك ناشر انگلیسی یكبار گفته بود: مگر سیاه پوست ها هم كتاب می خوانند؟ در دانشگاه ها و فهرست پرفروش ترین نویسنده ها نیز بیشتر از نویسنده های انگلیسی استقبال می شود.
شیمن سلیمان/ Chimene Suleyman نویسنده می گوید: صنعت نشر كتاب انگلیس تنها با مشكل تبعیض نژادی ساختاری رو به رو نیست. بلكه جهان نشر نسبت به نویسنده های مرد انگلیسی رغبت بیشتری دارد.
وی می افزاید: نویسنده های غیرانگلیسی معمولا در مورد مذاهب، تبعیض و مشكلاتی كه به دلیل رنگین پوست بودن داریم می نویسیم ما نمی توانیم همان داستان های خسته كننده هر روزه را تكرار كنیم.
«سیاه پوستان معمولا صدایی در ادبیات انگلیس ندارند و وقتی این موضوعات را مطرح می كنیم به ما می گویند خیلی حساس هستید. انگلیس از نظر زبان آموزی و یادگیری از دیگر فرهنگ ها اصلا خوب نیست و تنها در صورتی این امر روی می دهد كه سودی در آن وجود داشته باشد».
فراهنگ**9157**1027
تهران- ایرنا- تحقیر و نادیده گرفتن نویسنده های رنگین پوست، آسیایی تبار و اقلیت ساكن انگلیس، در صنعت نشر این كشور آنها را به تشكیل جنبش ها و جشنواره های ادبی مختص خود واداشته است؛ اقدامی كه تصویر تاریك این صنعت را چندان تغییر نداده است.
