روز نكبت سرآغاز رهايي مردم اروپا از دست صهيونيسم

در تاريخ از روز نكبت كه براي فلسطينيان به عنوان شوم ياد مي شود در عين حال براي اروپايي ها روز نجات از دست صهيونيست ها قلمداد مي شود.
رژيم صهيونيستي يا همان غده سرطاني از زمان پيدايش نامشروع خود در منطقه به غير از نكبت و كشتار براي مردم فلسطين و منطقه دستاوردي نداشته است؛ صهيونيست ها قبل از حضور در منطقه خاورميانه مشكلات فراواني براي مردم اروپا ايجاد كرده بودند و اروپايي ها با توطئه روباه پير يا همان انگلستان براي نجات از دست صهيونيست ها توطئه مهاجرت و اسكان آنها را در سرزميني به دور از اروپا طرح ريزي كردند كه با تلاش فراوان قرعه به نام مردم مظلوم فلسطين افتاد.
اشغال فلسطين نتيجه فرآيندي بود كه در سال 1897 ميلادي در شهر «بال» سوئيس شروع شد و طي مراحلي با قيمومت انگلستان بر فلسطين و صدور اعلاميه شوم «بالفور» در سال 1917 ميلادي مقدمات حضور صهيونيست ‌ها در فلسطين و واگذاري اين سرزمين به آنها فراهم شد تا اين كه سازمان ملل متحد در تاريخ 29 نوامبر سال 1947 ميلادي نزديك به يك سال قبل از وقوع فاجعه اشغال فلسطين در سال 1948، قطعنامه شمار 181 خود را در مورد فلسطين صادر كرد و اين كشور را ميان يهودي ‌ها و عرب‌ ها تقسيم كرد.
33 كشور از جمله آمريكا و انگليس و كشورهاي اروپايي به اين قطعنامه راي مثبت دادند و 13 كشور به آن راي مخالف و 10 كشور هم راي ممتنع دادند. اين زمان بود كه توطئه اشغال قلب جهان اسلام توسط مجامع بين ‏المللي شكل آشكارتري به خود گرفت و قطعنامه 181 در سازمان ملل مهر تأييدي بود بر وجود يك توطئه جهاني براي اشغال فلسطين و جدا كردن اين منطقه مهم و حياتي از پيكره كشورهاي اسلامي و عربي و واگذاري آن به مهاجران يهودي.
برغم اينكه سياستمداران 15 مه 1948 (26 ارديبهشت) را تاريخ شروع مصيبت ملت فلسطين مي دانند، ولي درد و رنج اين ملت پيش از اين و در حمله گروه هاي ترور صهيونيستي به روستاها و شهرهاي فلسطيني به منظور كشتار جمعي و ايجاد ترس و وحشت در وجود ساكنان به منظور تسهيل در كوچاندن اجباري آنها صورت گرفت.
بعد از طرح كوچاندن اجباري فلسطينيان از سرزمينشان توسط گروه هاي شبه نظامي صهيونيست، اين روند توسط دولت جعلي رژيم صهيونيستي (از سال 1948)ادامه پيدا كرد و كوچ اجباري براي اسكان صهيونيست ها به منظور حفظ اين غده سرطاني آغاز و همچنان نيز ادامه دارد.
روز نكبت باعث كوچ اجباري 800 هزار فلسطيني از روستاها و شهرهاي تاريخي فلسطين به كرانه باختري، نواز غزه و كشورهاي اردن، مصر، سوريه، لبنان و عراق شد و رژيم صهيونيستي در جريان اشغال فلسطين در سال 1948 حدود 531 شهر و روستاي فلسطيني را نيز تخريب كرد و كشتارهايي را به راه انداخت و بر اثر آن بيش از 15 هزار فلسطيني را قتل عام كرد.
بر پايه آخرين آماري كه مركز اطلاع رساني فلسطين در تاريخ بيست و سوم ارديبهشت سال گذشته (94) ارايه كرده، شش ميليون و يكصد هزار نفر در فلسطين اشغالي ساكن و به همين اندازه بيرون از سرزمين مادري آواره اند كه از اين شمار، فقط پنج ميليون و 49 هزار نفر در آژانس امدادرساني و كاريابي براي آوارگان فلسطيني (آنروا) پرونده دارند.
پس از گذشت 68 سال از صدور قطعنامه شوم تقسيم فلسطين، قطعنامه هاي تبعيض آميز سازمان ملل همچنان عليه ملت فلسطين ادامه يافته و خاطرات تلخ روزگار نكبت را بيش از پيش براي ملت ستم ديده و آواره تداعي كرد كه اعدام هاي ميداني، بازداشت هاي غير قانوني و بدون تفهيم اتهام و يورش هاي مكرر به مسجد الاقصي تلخي اين خاطرات را دو چندان مي كند.
در اين ميان نهادهاي بين المللي نه تنها هيچ نقش سازنده اي در حمايت از ملت فلسطين نداشته اند، بلكه با اقدامات خود روز به روز باعث تشديد درد و رنج ملت فلسطين شده اند و آوارگان روز به روز اميد خود را براي بازگشت به سرزمين مادريشان از دست داده اند.
نكته قابل تامل در روز نكبت اين است كه اروپايي ها براي نجات خود از دست صهيونيست ها، آنها را به مسلمانان تحميل كردند تا خود از شر اين جرثومه فساد در امان بمانند و ديگر دغدغه اي براي تحمل آنها در اروپا نداشته باشند.
البته جنايات و مشكلات صهيونيست ها فقط در فلسطين اشغالي و سرزمين هاي همچون سوريه، لبنان و مصر خلاصه نمي شود بلكه اروپا هنوز با اين غده سرطاني خود ساخته در خاورميانه و دخالت هاي آن در قاره سبز مدارا مي كند.
خاورم/1275**1566