سنت قصه گويي از بين رفته است/قصه پريان، داستان انسانهاست

به گزارش گروه فرهنگي ايرنا، اين مطلب را عليرضا حسن زاده رئيس پژوهشكده مردم شناسي در نشست «علمي قصه هاي پريان از ژانر شفاهي تا مكتوب» عنوان كرد.
بر اساس اعلام روابط عمومي پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري، اين نشست با همكاري پژوهشكده مردم شناسي و ماهنامه دنياي قلم در محل پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري برگزار شد.
در اين نشست عليرضا حسن زاده رئيس پژوهشكده مردم شناسي، مريم اميني عضو هيات تحريريه نشريه دنياي قلم، رضا عليزاده و مسعود ملك ياري مترجم و متخصص در حوزه ادبيات و قصه هاي پريان ادبي سخنراني كردند.
عليرضا حسن زاده رئيس پژوهشكده مردم شناسي، يكي از حوزه هاي مهم از فعاليت پژوهشكده مردم شناسي و‌ پيش از آن مركز مردم شناسي را قصه هاي عاميانه و سنت هاي شفاهي اعلام كرد و افزود: در مركز مردم شناسي محققاني چون كاظم سادات اشكوري، محسن ميهن دوست، مرتضي هنري قصه هاي عاميانه را مورد مطالعه قرار مي دادند و پس از انقلاب نيز اين روند توسط محققان اين مركز در آثاري چون شوقات و نمونه هاي قصه هاي عاميانه ادامه يافت.
وي تاكيد كرد: بزودي كتاب هاي كودكان و‌ جهان افسانه با همكاري نشر افكار، كتاب دو زبانه سنگ صبور و كتاب انگليسي افسانه هاي جهان زيرين توسط اين پژوهشكده منتشر مي شود.
حسن زاده گفت: اگر اسطوره ها زبان و داستان يك ملت اند، افسانه ها و قصه هاي پريان زبان و داستان تك تك ما هستند. قصه هاي پريان در ظهور خودآگاهي فرهنگي ما نسبت به جهان نقشي مهم دارند و نشان دهنده تجربه اي غني و چند فرهنگي از جهان و ميراث فرهنگي و طبيعي آن هستند. بنابراين برگزاري نشست علمي در اين باره ضروري است.
وي ادامه داد: زوال تجربه و از دست دادن بستر فرهنگي و تجربي باعث مي شود كه ديگر قصه پرياني نداشته باشيم و با تمام اهميتي كه قصه هاي پريان در شكل گيري هويت و خودآگاهي فرهنگي ما دارند اما سنت قصه گويي به معني خودجوش و اصيل آن تا حد زيادي از بين رفته است، اما سنت قصه گويي به معني خودجوش و اصيل آن تا حد زيادي از بين رفته است.
حسن زاده دليل اين امر را از بين رفتن بافت قصه گويي قصه هاي پريان دانست و ادامه داد: با غروب بافت هاي فرهنگي و تكيده شدن سنت هاي زنده و فرهنگي، گسست هاي فرهنگي به وجود مي ايدو ميراث هاي فرهنگي منتقل نمي شوند.
رضا عليزاده مترجم و متخصص در حوزه ادبيات و قصه هاي پريان ادبي نيز در اين نشست با اشاره به ارتباط تنگاتنگ قصه هاي پريان با ژانرهاي ديگر ادبي، كهن ترين شكل ادبي را قصه هاي پريان دانست و گفت: هر يك از محققاني كه قصه هاي پريان را موضوع كار خود مي دانند، از جهتي آن را مورد تحليل قرار مي دهند و در پژوهشكده مردم شناسي به بعد مردم شناختي آن پرداخته مي شود، عده اي نيز از نظر زباني و عده اي از نظر تكنيكي به آن مي پردازند.
مسعود ملك مترجم و داستان نويس نيز با تاكيد بر ضرورت چاپ و نشر در حوزه ادبيات نظري قصه هاي پريان، پرسش هايي را درباره اهميت قصه هاي پريان مطرح كرد و تاثير راويان در خلق قصه ها را به بحث گذاشت.
وي گفت: راوي خوب نداريم كه بتوانيم متون خوب را بازآفريني كنيم و دليل شكل نگرفتن اين كار اينست كه ما ادبيات كودك را به رسميت نمي شناسيم.
فراهنگ ** 3079 ** 1071