به گزارش روز چهارشنبه خبرگزاری فرانسه، ماجرای ربوده شدن نوزادان از خانواده های مهاجر توسط صهیونیست ها دهها سال است كه در فلسطین اشغالی بازگو می شود، اما افزایش انتقادات باعث شده كه امید به افشای برخی اسناد رسمی و روشن شدن واقعیت ها درباره این پرونده افزایش یابد.
فعالان و اعضای خانواده های درگیر با این ماجرا معتقدند كه چندین هزار نوزاد در سال های پس از تشكیل رژیم صهیونیستی در سال 1948، عمدتا از خانواده های یهودی یمنی و در برخی موارد از دیگر ملیت های عرب یا بالكانی مهاجر دزدیده شده است.
این افراد می گویند كه نوزادان دزدیده و به خانواده های یهودی غربی ساكن در فلسطین اشغالی و حتی خارج از آن داده شده اند؛ گفته می شود این خانواده ها عمدتا كسانی بودند كه امكان بچه دار شدن نداشتند.
بر اساس روایت آن ها، مقام های بیمارستان به خانواده های نوزادان دزدیده شده اعلام می كردند كه فرزندشان مرده است، اما هیچ جسدی به آن ها تحویل نمی دادند.
تحقیقات رسمی در گذشته به این نتیجه رسیده است كه بیشتر كودكانی كه پرونده شان بررسی شده در نهایت فوت كرده اند كه از شرایط بد بهداشتی و مراقبتی و نیز دیگر مسائل مربوط به اردوگاه های مهاجران در آن زمان دلالت دارد.
با این حال، تردید فعالان و پژوهشگران در این زمینه ادامه دارد و آنها معتقدند كه تحقیقات انجام شده ناكافی است.
اظهارات مطرح شده نوعی تبعیض نژادی میان یهودیان را در مركز توجه قرار می دهد؛ در این تبعیض یهودیان اروپایی همواره در قیاس با دیگر یهودیان اولویت داشته اند.
نوریت كورن، یكی از اعضای حزب لیكود پارلمان رژیم صهیونیستی، تیمی با هدف بررسی حقیقت درباره ناپدیدشدن نوزادان و این كه دستور از طرف چه كسی صادر می شده، تشكیل داده است.
گفته می شود كه برخی سیاستمداران صهیونیست از جمله بنیامین نتانیاهو از این اقدام حمایت كرده و اعلام كرده اند اسنادی كه دهها سال محرمانه نگه داشته شده است، باید گشوده شو؛ هرچند این نخستین بار نیست كه سران رژیم صهیونیستی در ظاهر با بررسی و تحقیق درباره این ماجرا به ظاهر موافقت می كنند.
اولین كمیته ای كه رژیم صهیونیستی برای بررسی این ادعاها تشكیل داد به سال 1967 مربوط می شود.
دلیل این كه اظهارات مربوط به مفقود شدن نوزادان بار دیگر در مركز توجه قرار گرفت، تا حدی می تواند نتیجه ارسال فراخوان برای كودكان گم شده در زمینه حضور در سربازی باشد.
كمیته مذكور 342 پرونده را بررسی و اعلام كرد كه 316 نفرشان مرده اند.
یافته های این كمیته بعدها زیر سوال رفت و كمیته ای جدید در سال 1988 و سپس كمیسیون تحقیق و تفحصی در سال 1995 تشكیل شد.
بر اساس نتایجی كه در سال 2001 منتشر شد، از یك هزار و 33 مورد نوزاد گم شده در فلسطین اشغالی، 972 نفرشان فوت كرده بودند.
اما سرنوشت 56 نفر دیگر مشخص نیست؛ در این میان 5 نفر باقیمانده نیز شناسایی شدند.
كمیسیون مذكور اتهام نوزاد دزدی را رد كرد.
این گزارش می افزاید، دلیل این كه بیشتر خانواده ها از مرگ نوزادانشان به خوبی مطلع نشده بودند، این بود كه مراسم خاكسپاری بدون حضور خانواده ها انجام شده بود.
اسناد مربوط به این تحقیقات به مدت 70 سال به صورت محرمانه نگه داشته شده بود.
پس از تشكیل رژیم نامشروع صهیونیستی، اردوگاه هایی برای اسكان سیل مهاجران یهودی عمدتا از كشورهای عربی تشكیل شد.
خبرگزاری فرانسه به نقل از مئیر گلیتزنشتاین استاد دانشگاه بن گوریون و كارشناس مسائل مهاجرت یمنی ها به فلسطین اشغالی می گوید: در سال 1949 حدود 30 هزار یهودی از یمن وارد فلسطین اشغالی شدند؛ بسیاری از این افراد به دلیل شرایط دشوار سفر در وضعیت جسمانی مناسبی نبودند.
شلومی هاتوكا یكی از فعالانی است كه تلاش می كند 'جنایت علیه بشریت' را در سرزمین های اشغالی مستندسازی كند.
وی در سن 16 سالگی متوجه شد كه مادر بزرگ یمنی اش دو فرزند دوقلو داشته كه یكی از آن ها ربوده شده بود.
هاتوكا سه سال قبل با همراهی دیگران گروهی به نام 'امرام' را با هدف جمع آوری شهادت و اسناد مربوط به این ماجرا تاسیس كرد.
گیل گرانبام نیز یكی دیگر از اعضای این گروه است كه 30 سال به عنوان فرزند یكی از خانواده های اروپایی بازمانده هولوكاست بود، اما از این مساله خبر نداشت.
وی توانست مادرش را كه زنی تونسی بود پیدا كند، به مادرش گفته شده بود كه وی پس از تولد فوت كرده است.
گرانبام می گوید: هیچكس اجازه ندارد تصمیم های سرنوشت ساز برای دیگران بگیرد و تعیین كند كه یك كودك كجا بهتر است بزرگ شود.
خاورم**9156/1275
تهران – ایرنا – پرونده های مربوط به نوزادان ربوده شده از خانواده های مهاجر عرب تبار و بالكانی در اولین سال های تاسیس رژیم نامشروع صهیونیستی بار دیگر زیر ذره بین فعالان حقوق بشر قرار گرفته است.
