در ادامه اين يادداشت به قلم علي نبوي، مي خوانيم: علت اعتراض افراد جامعه نسبت به جامعه پزشكي، بروز حوادث تلخي در مناطق مختلف كشور به دليل قصور يك پزشك بود. در حالي كه برخي از سر دلسوزي نقدي را در مورد پزشكان كشور مطرح مي‌كنند، افراد و جريانهايي با سوء استفاده از اين موقعيت، سوار بر موج حملات شده و بي رحمانه بر پيكره جامعه‌ي پزشكي مي‌تازند و تلاش مي‌كنند تا به مقاصد شخصي خود برسند.
در سالهاي اخير با مطرح شدن مواردي مانند، حقوق بالاي برخي از پزشكان كشور، اشتباه و قصور چند پزشك سهل انگار، بي مسئوليتي برخي از افرادِ جامعه‌ي پزشكي و مواردي از اين دست، جرياني را در كشور شاهد هستيم كه به بهانه نقد و احقاق حقوق ملت، سعي در ناديده گرفتن تلاش هزاران پزشك متعهد و متخصص در كشور است.
پزشكي و طبابت برخلاف تماميِ مشاغل و تخصص‌هاي ديگر، پيش از آنكه شغلي براي كسب درآمد باشد، رسالت مهمتري دارد و توجه به جان و سلامت بشر را در حيطه وظايف خويش مي‌بيند. رسالت يك پزشك در طول مدت خدمت او به وجود نمي‌آيد، بلكه از همان ابتدا پزشكان براي رسيدن به چنين آرمانِ والايي، با سوگند ياد كردن متوجهِ قداستِ راه پيش رويشان مي‌شوند.
ايران زمين در كنار پروراندن دانشمندان و فيلسوفانِ بنام، همواره اطبا و حكمايي را به خود ديده كه علم طبابت را به قله‌هاي افتخار رسانده‌اند. طبيبان اين آب و خاك همواره در ميان مردم از با آبروترين و ارجمندترين اشخاص جامعه بوده و امروزه نيز هستند. افتخار و احترام به پزشكان تا زماني كه طبيبان با دستان پرمهر خود به ياري بيماران مي‌شتابند، همواره خواهد بود. احترام به جايگاه پزشكان محدود به زمان و مكان فعاليت پزشك نمي‌شود و از بوعلي سينا بوده تا بزرگان اين عرصه در امروز ادامه داشته و دارد.
طبابت شايد تنها شغل و تخصصي در جهان باشد كه تالار افتخارات اعضايش محدود به تقديرنامه و جوايز بين المللي نمي‌شود. بزرگترين دستاورد يك پزشك ادامه‌ي حيات و سلامتيِ شخصي است كه به كمك طبابت او سلامتي خود را بازيافته است. خداوند پزشكان را مورد لطف خويش قرار مي‌دهد و با ياري دادن به دستانِ يك پزشك، او را وسيله‌اي براي احياي حيات انسانها قرار مي‌دهد. هربار كه دستان پزشكان به مدد خداوند شفاي بيماري را رقم مي زند، خداوند پاداشي را كه وعده كرده را به آنان اعطا مي‌كند كه همانا برابر با نجات جان تمامي انسانهاست. شايد اين بزرگترين پاداشي است كه خداوند در قبال كار نيك به انسانها داده و پزشكانِ متعهد، در طول دوران خدمت خود، به كرات مفتخر به رسيدن به اين جايگاه مي‌شوند.
چه بسا به دليل رفيع و والا بودن مقام و جايگاه پزشكان، همواره رفتار آنان زير ذره بين جامعه بوده و هست. وقتي رتبه و منزلت اجتماعي يك پزشك چنين عظيم تعريف مي‌شود، بديهي است كه توقع و تلقي جامعه نيز از آنان متفاوت باشد. علت بزرگ شدن و يا بزرگ نماياندن قصور يك پزشك نيز استفاده از همين نكته‌ي فوق است. هر قدر كه خدمت در لباس پزشكي بركت و منزلت دارد، كج روي خود پزشك و يا دست اندازي پليدان و حسودان به اين جايگاه، آفتي براي جامعه‌ي پزشكي است. اين مطلب هر دوي اين انحرافات را دربر مي‌گيرد؛ چه آنكس كه از روي غرض ورزي به منزلت پزشكان حمله مي‌نمايد، چه آن پزشكي كه رسالت خود را فراموش كرده و به حرفه‌ي خود تنها به ديد منبع در آمدي پر سود نگاه مي‌كند.
همواره ميان مشاغل و حرفه‌هاي گوناگون مقايسه‌هايي انجام مي‌گردد كه گه گاه به اظهار نظرهاي ناعادلانه و غير كارشناسي منجر مي‌شود. پزشكان از اين غائله مستثني نبوده و همواره ميزان درآمد و سختي كار آنها با ديگر مشاغل جامعه مقايسه مي‌گردد. فعاليت تمام اشخاص در هر شغلي با ارزش و با اهميت است. به همين دليل در مقايسه‌ي مشاغل بايد همه‌ي جوانب را در نظر گرفت تا قضاوتي ناحق صورت نگرفته و حقي زايل نشود.
افرادي كه فعاليت پزشكان را ناچيز مي‌شمارند و كار آنها را ساده مي‌پندارند، به ناحق حساسيت‌هاي موجود در حرفه‌ي آنها را ناديده مي‌گيرند. ظرافت برداشتن عضوي ذره بيني از بدن شخص توسط يك جراح و يا قدرتِ شكل دادن به استخوان بندي يك بيمار، تركيب بي نظيري از ظرافت، دقت و قدرتي است كه يك پزشك با كنار هم قرار دادن آنها به درمان بيماران مي‌پردازد.
آنچه تا اينجا ذكر شد، توضيح واضحات بود. همه‌ي ما در زندگي خود بارها با يكي از اعضاي جامعه پزشكي برخورد داشته‌ايم و آنچه كه از آنان دريافت نموده‌ايم عموماً خدمتي صادقانه بوده است. البته نبايد منكر آن شد كه در مواردي هم شاهد برخوردي خارج از حوزه‌ي ادب و يا تشخيصي نادرست در مورد بيماري خود بوده‌ايم. از جايگاه و منزلت پزشك گفتيم و از آنان به نيكي ياد شد؛ اما بايد توجه داشت كه هيچ پزشكي معصوم نبوده و ممكن است در دوران فعاليت خود خطايي را عمداً و يا سهواً انجام داده باشد.
آنچه كه نبايد ازآن غافل شد، ذات مقدس و شريفِ فعاليت پزشكان است كه نبايد آن را با قصور و خطايِ يك يا چند پزشك در هم آميخت. فعاليت و رسالت يك پزشك امري است كه به خودي خود، داراي جايگاهي و مقامي والاست. آنچه كه محكوم و مغضوب است، فعاليت و رفتار ناشايست افرادي است كه ممكن است در هر شغل و يا حوزه‌اي فعاليت داشته باشند و ناپاكي آنان، موجب آلودگيِ درياي بيكران خدمات پزشكان نمي‌شود. البته مردم از جامعه پزشكي اين توقع را دارند كه جامه‌ي سپيد پزشكان هرگز آلوده به ناپاكي‌ها نگردد و اگر هم چركي به خود ديد، جامعه‌ي پزشكي مقدم بر تمام دستگاه‌ها نسبت به پاك نمودن آن همت بورزد.
*منبع: پايگاه خبري الف/2شهريور 95
** اول ** 1337
تهران - ايرنا- پايگاه خبري الف در يادداشتي نوشت: مدتي است كه صحبت‌ها و موضع گيري‌هاي متفاوتي عليه پزشكان كشور مطرح است و اين فضا با رسانه‌اي شدن كوچكترين معضل و مشكلي ملتهب‌تر مي‌شود.
