به گزارش روز پنجشنبه ایرنا، مرضیه حدیدچی در سال 1318 در خانواده ای مذهبی و فرهنگی در شهر همدان متولد و رشد كرد او تحصیلات خود را در مكتب خانه آغاز كرد و از معلومات پدرش علی پاشا حدیدچی كه فردی فاضل و معلم اخلاق در محافل مذهبی بود در یادگیری قرآن و نهج البلاغه بهره فراوان برد.
مرضیه حدیدچی در سال 1333 و در ١٥سالگی با فردی به نام محمد حسن دباغ ازدواج كرد كه از این ازدواج می توان سرآغاز تحولات زندگی وی نام برد.
در آغازین روزهای ازدواج به همراه همسرش به تهران كوچ كردند و در پایتخت توانست تحصیلات علوم دینی خود را تا سطح 'شرح لمعه' ادامه دهد و از محضر استادانی نظیر مرحوم حاج آقا كمال مرتضوی، آیت الله سید محمد باقر همدانی (مترجم تفسیر المیزان) حاج شیخ علی خوانساری، شهید آیت الله محمدرضا سعیدی و شهید سید مجتبی صالحی خوانساری استفاده كند.
خانم حدیدچی (دباغ) در حالی به تحصیل ادامه می‌داد و به فعالیتهای سیاسی مبادرت داشت كه در كنار تحصیل مادر هشت فرزند بود.
فعالیتها و حركتهای سیاسی دباغ با ورود به تشكیلات تحت هدایت شهید سعیدی شدت می یابد همچنین در این دوره با دانشجویان مبارز دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی، صنعتی شریف و علم و صنعت همكاری و تعامل داشته است.
خانم حدیدچی پس از شهادت آیت الله سعیدی در سال 1349 به مبارزه و تبلیغ خود علیه رژیم شاه شدت می‌بخشد و سرانجام در سال 1352 توسط ساواك دستگیر می شود.
در كمیته مشترك به همراه دخترش شدیدترین شكنجه‌ها را تحمل كرده به سختی بیمار می‌شود و در زمانی كه امیدی به زنده ماندنش نیست از زندان آزاد می شود، در حالی كه دخترش (رضوانه) همچنان در زندان می ماند.
خانم دباغ پس از آزادی تحت عمل جراحی قرار گرفته و از مرگ نجات می یابد و پس از چند ماه دوباره دستگیر و زندانی می شود.
در این دوره از زندان به تقابل ایدئوژیك با گروه های ماركسیستی برمی خیزد و زنان مسلمان زندانی را پیرامون خود جمع می كند.
عفونت های ناشی از زخمهایی كه به آن رسیدگی نشده ، اعتراض هم بندان چپی او را بر می انگیزد كه باعث نامه نگاری به یكی از مسئولان می شوند و بانوی مبارز به بیمارستان ساواك فرستاده می شود.
دباغ در1353 برای ادامه مبارزاتش با كمك شهید محمد منتظری از بیمارستان فرار كرده و با هویت جعلی به خارج از كشور می رود و تا پیروزی انقلاب اسلامی در هجرت به سر می برد.
وی در پایگاه های نظامی واقع در مرز لبنان و سوریه آموزش های رزمی و چریكی را طی كرد و با گروه روحانیت مبارز خارج از كشور زیر نظر شهید محمد منتظری فعالیت می كرد.
پایگاه و مركز فعالیت این گروه در لبنان و سوریه بود و خانم دباغ به سبب ماموریت ها و برنامه های گروه به كشورهای مختلفی از جمله عربستان، انگلیس، فرانسه و عراق تردد داشت.
وی در بسیاری از حركت ها و فعالیتهای مبارزان در خارج از كشور راهپیمایی ها، تظاهرات و اعتصابات شركت فعال داشت.
دباغ پس از هجرت امام به پاریس در سال1357 به خیل یاران ایشان پیوست و به خاطر دوره های نظامی كه دیده بود محافظت بیت امام (ره) را به عهده گرفت و لحظاتی گرانمایه را برای خود رقم زد.
مرضیه حدیدچی در خارج از كشور با عناوین خواهر دباغ، خواهر زینت احمدی نیلی و خواهر طاهره شناخته می شد و اكنون عنوان طاهره دباغ برای او به یادگار مانده است.
مرحومه مرضیه دباغ پس از پیروزی انقلاب اسلامی به كشور بازگشت و در مصدر بسیاری از امور شامل فرماندهی سپاه همدان (غرب كشور) قرارگرفت.
وی در این مسیر پرفراز و نشیب به مسئولیت زندانهای زنان تهران درآمد و فرماندهی بسیج خواهران را عهده دار شد همچنین سه دوره نماینده مردم تهران و همدان در مجلس شورای اسلامی بود.
علاوه بر این در دانشگاه علم و صنعت ایران و مدرسه عالی شهید مطهری به تدریس پرداخته است و قائم مقام جمعیت زنان جمهوری اسلامی بوده است.
او مفتخر شد یكی از سه سفیر حضرت امام (ره) برای ابلاغ نامه تاریخی به گورباچف رئیس جمهور اتحادیه جماهیر شوروی باشد.
در وصف ایشان رهبری فرزانه انقلاب فرمودند'بانوی مبارز و انقلابیِ خستگی ناپذیر' لقبی كه در كنار دیگر القاب چون مادر انقلاب ، زنی از تبار الوند را در دلها جاویدان كرد.
مرضیه حدیدچی (دباغ) از مبارزان پیشگام انقلاب اسلامی صبح پنجشنبه هفته گذشته پس از گذراندن دوره بیماری در بیمارستان خاتم الانبیاء(ص) دارفانی را وداع گفت.
7526/2087
خبرنگار: علیرضا جهانگیری** انتشاردهنده: زهرا پیرنیا
همدان - ایرنا - كتاب زندگی مرضیه حدیدچی (دباغ) از مبارزان انقلابی و خستگی ناپذیر و حامل نامه امام راحل به گورباچف مملو از مجاهدت و رشادت هایی است كه حتی زندان و شكنجه های شدید نتوانست او را از این راه دشوار منصرف كند.
