حسرت گردشگر خارجی برای غذای ایرانی/ سبقت پیتزا فروشی های تهران از ایتالیا

به گزارش ایرنا، غذا از معیارهای مهم سفر و از اصلی‌ ترین مولفه‌های گردشگری در همه كشورهای جهان به خصوص كشورهای گردشگر پذیر است و توجه به آن خواسته یا ناخواسته در طراحی هر برنامه سفر ضرورتی انكارناپذیر به شمار می‌رود. از این‌ رو در سال‌های اخیر اهمیت ارتباط میان غذا و گردشگر به ‌طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار گرفته است.
شكل‌ گیری مفهومی جدید در گردشگری با عنوان «گردشگری غذا» نیز بیانگر ضرورت توجه به مقوله غذا در سفر و گردشگری است؛
سال‌ها است موضوع جذب گردشگران خارجی به یكی از دغدغه‌های اصلی مسوولان و فعالان گردشگری كشور در هر دو بخش دولتی و خصوصی تبدیل شده است و در این میان، نه‌ تنها در صنعت غذای ملی به عنوان یكی از عوامل مهم جذب نتوانسته‌ایم از ظرفیت‌های لازم طرفی ببندیم بلكه در حوزه عرضه غذاهای بین‌المللی نیز تاكنون كارنامه موفقی نداشته‌ایم.
در یك دهه گذشته و حتی پیشتر از آن شاهد افزایش چشمگیر فعالیت رستوران‌های ملل همچون رستوران‌های چینی، ژاپنی، تركیه‌ای، تایلندی، لبنانی، هندی و سایر كشورها در كشورمان بوده‌ایم.
از سویی دیگر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان متولی اصلی گردشگری در ایران، جشنواره ای را با نام«سفره ایرانی» برگزار كرده است.
این طرح با هدف حفظ، معرفی و احیای غذاهای ایرانی در داخل و افزایش سهم ایران از حدود 300 میلیارد دلار هزینه سالانه جهانی گردشگران از غذا و نوشیدنی اجرا شده است.
خبرگزاری جمهوری اسلامی «ایرنا» نیز به این مناسبت و با هدف تحلیل و ارزیابی وضعیت فعلی صنعت غذا در ایران و پاسخ به این پرسش های بنیادین كه:
- چرا در تربیت نیروی انسانی متخصص در خدمات گردشگری، فاصله زیادی با استاندارهای جهانی داریم؟
- چرا به رغم داشتن هفت هزار سال تمدن، هفت نوع غذا بیشتر در فهرست رستوران ها و هتل ها نداریم ؟ و فهرست غذاهای ایرانی در كباب و انواع آن خلاصه می شود.
- با سیر صعودی و افزایش تعداد هتل های ساخته شده در ایران، چه كسانی قرار است در این هتل ها از انبوه گردشگران داخلی و خارجی پذیرایی كنند؟
- چرا مراكز اندك دانشگاهی موجود فعال در حوزه غذا، از نظر سخت افزاری و حتی جذب استادان متخصص مشكل دارند ؟

در میزگرد ایرنا با موضوع «سفره ایرانی» «محسن رنجبر» سرپرست دفتر مطالعات آموزشی گردشگری و دبیر جشنواره سفره ایرانی فرهنگ گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ، «آرش نورآقایی» رییس هیأت مدیره كانون انجمن‌های صنفی راهنمایان گردشگری كشور و فعال گردشگری، «علی زمانی» استاد مدیریت آشپزی دانشگاه علمی كاربردی و دبیر سمینار بررسی نحوه پذیرایی هتل ها و رستوران ها، موانع و راهكارها ، «جلیل چرخیان» رییس اسبق جامعه راهنمایان گردشگری، «مهدی حسینی» كارشناس آشپزی برنامه های صدا و سیما و «سارا جوادزاده» راهنمای گردشگری به بحث و بررسی در این زمینه پرداختند.

** ایران با داشتن 2500 نوع غذا جزو 3 مكتب اصلی غذای دنیا است
دبیر جشنواره سفره ایرانی فرهنگ گردشگری در این میزگرد گفت: غذا صرفا یك مساله برای جذب ویتامین و تولید انرژی نیست بلكه یكی از عناصر منحصر بفرد گردشگری غذا و فرهنگ تولید آن است كه از باورها و فرهنگ مردم در مناطق گوناگون نشات می گیرد.
محسن رنجبر افزود: در كشورهای مطرح گردشگری علت بازگشت86 درصدگردشگران به مكانی كه قبلا آن را دیده بودند، تجربه تناول غذای خوب و خاطره انگیزی این تجربه بوده است.
سرپرست دفتر مطالعات آموزشی گردشگری تاكید كرد: حوزه غذا سال هاست كه در ایران مغفول مانده در حالی كه تمدن غذایی ما در كنار دو تمدن چینی و رومی 3 مكتب اصلی كهن غذای جهان را تشكیل می دهد. وی اضافه كرد: در همین گستره مرزهای جغرافیایی ایران فعلی 2500 نوع غذا احصا شده است و شهر رشت نیز به عنوان شهر جهانی خلاق غذا ثبت شده است؛ پس با هدف شناسایی داشته ها، جشنواره «سفره ایرانی» را برگزار كردیم.

**اولین جشنواره «سفره ایرانی» در 8 مرحله با حضور 31 استان
رنجبر گفت: در شورای سیاستگذاری جشنواره سفره ایرانی، در ابتدا چهار شاخص مهم اقلیمی، فرهنگی، زیست محیطی و وقومی را ارزیابی و كشور به 8 منطقه غذایی تقسیم كردیم.
وی ادامه داد: برنامه زمان بندی برگزاری جشنواره بدین صورت بود كه در منطقه یك : استان های گیلان، مازندران، گلستان و قزوین شركت كردند و مكان برگزاری جشنواره رامسر بود. جشنواره منطقه دو نیز با شركت استان های زنجان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و اردبیل از 15 تا سی ام مرداد در شهر تبریز برگزار شد.
رنجبر افزود: جشنواره منطقه 3 نیز با حضور استان های همدان، كرمانشاه، كردستان و ایلام به میزبانی كرمانشاه از سوم تا پنجم شهریور و جشنواره منطقه 4 با حضور شركت كنندگانی از استان های خراسان رضوی، خراسان شمالی و جنوبی و سمنان به میزبانی شهر مشهد از 24 تا 26 شهریور اجرا شد.
وی ادامه داد: جشنواره منطقه 5 با حضور استان های البرز، تهران، قم، مركزی و اصفهان به میزبانی شهر اصفهان از 28 تا 30 مهر ماه، جشنواره منطقه 6 با محوریت استان های یزد، كرمان و سیستان و بلوچستان به میزبانی شهر یزد از 19 تا 21 آبان و جشنواره منطقه 7 با محوریت استان های فارس، چهار محال و بختیاری، كهكیلویه و بویراحمد و لرستان به میزبانی شیراز از 25 تا 27 آذر ماه برگزار شد.
دبیر جشنواره سفره ایرانی خاطرنشان كرد: جشنواره منطقه 8 نیز با حضور شركت كنندگانی از استان های خوزستان، بوشهر، هرمزگان و جزایر خلیج فارس به میزبانی منطقه آزاد اروند و شهر آبادان برگزار شد و در همه دوره ها مجریان این برنامه ها طرح برگزاری جشنواره و انتشار فراخوان آن را بر عهده داشتند.

** رستوران ها را «ستاره دار» می كنیم
مدیركل آموزش معاونت گردشگری گفت: هیات داوران این جشنواره ها در دو سطح ملی و منطقه ای شامل 6 داور ملی و دو داور بومی تعیین شدند و پس از این جشنواره سه نوع غذای اصلی سه نوع پیش غذا و نوشیدنی و برندهای بهتر از نظر مردم انتخاب شده و سعی می شود در رستوران های هر استان از منوی غذای محلی استفاده شود.
وی اضافه كرد: هدف غایی تنوع بخشی به جاذبه های غذایی استان های مختلف كشور است تا داشته های غذایی هر منطقه به درستی احصا كنیم و با انتخاب غذاهای شاخص از بین آنها بتوانیم فهرست (منو) رستوران ها را برای گردشگران داخلی و خارجی متنوع كنیم.
رنجبر تبیین كرد: تلاش كردیم تا با مطالعه روی مباحث جنبی مهم در این جشنواره تاثیر گذار باشیم. مثلا بر روی دقت بیشتر در نحوه برداشت برنج و نحوه فرآوری آن و ارتقای كیفیت یا صنایع دستی مرتبط با طبخ و پخت و پذیرایی غذا به طوری كه فقط در منطقه 6 نزدیك به 80 كارگاه آموزشی برگزار كردیم.
وی ادامه داد: در ادامه این فعالیت ها نیز شیوه نامه ای برای رتبه بندی و طبقه بندی رستوران های سنتی تهیه كردیم زیرا در رتبه بندی و به اصطلاح ستاره دار كردن رستوران ها در دنیا می توان به كیفیت غذای آن رستوران پی برد.
رنجبر تصریح كرد: اگر رستورانی در دنیا، تك ستاره می گیرد نشانگر این است كه غذایش خوب است؛ دو ستاره كردن یعنی رفتن به آن مكان و دور كردن سفر فقط به خاطر خوردن و تناول غذای آن رستوران ارزش دارد و سه ستاره به این معنی است كه شما می توانید اصلا به خاطر خوردن آن غذا سفر كنید و هدف اصلی سفر شما همین باشد.

** غذای ما در چند كباب خلاصه نمی شود / ارایه غذای محلی در 4600 اقامتگاه بوم گردی
سرپرست دفتر مطالعات آموزشی گردشگری سازمان میراث فرهنگی اظهار كرد : در كشوری مثل اسپانیا كه هر سال 600 میلیون گردشگر به این كشور سفر می كنند ، بیش از 50 میلیون نفر هدف از سفر به اسپانیا را صرفا غذا دانسته اند.
وی یادآور شد: رویكرد ما برای برگزاری جشنواره، یك جریان سازی فرهنگی بود زیرا غذا حامل فرهنگ مردم است و فرهنگ غذایی ما در چند كباب خلاصه نمی شود.
رنجبر تاكید كرد: تلاش می كنیم با برگزاری سالانه این رویداد رفته رفته تنوع غذا برای گردشگران داخلی و خارجی متنوع تر باشد و از دیگر سیاست های كارآمد ما در معاونت گردشگری این است كه در اقامتگاه های ما كه از عدد 20 در دولت قبل به 4600 اقامتگاه در دولت یازدهم رسیده است، فقط غذای سنتی ارایه می شود.

** خوراك یك مساله استراتژیك است
رییس هیأت مدیره كانون انجمن‌های صنفی راهنمایان گردشگری كشور نیز در این میزگرد گفت: خوراك یك مساله استراتژیك و مهم در دنیا است و پسته، زعفران، خاویار و انار چهار كالای استراتژیك ما در دنیاست كه ما به عنوان ابزار قدرت در هیچكدام از اینها كار شگفت انگیزی انجام نداده ایم.
آرش نورآقایی افزود: از قدیم می گویند بگو چه می خوری تا بگویم كه چه كسی هستی و فرانسوی ها هم شعاری داشتند كه ما ذایقه مردم دنیا را تغییر می دهیم و با ایده پردازی در چیدمان و میزآرایی این كار را كردند.
وی اظهار كرد: سلامتی، جامعه شناسی و حتی روانشناسی خوراك نیز اهمیت دارد و ما طب سنتی ابن سینا را در این زمینه داریم كه به ما می گوید آشپزخانه هر منزل، بخشی از سیستم گوارشی ما است و بعد از خوردن غذا یا به صحت می رسیم یا بیماری.
این فعال گردشگری تاكید كرد: مدتهاست كه مكاتب مختلفی در غذا به وجود آمده است؛ مرسوم است كه در تقسیم بندی عرفی افراد در سه بخش غذایی قرار می گیرند و می گویند كه پخته خوارها متمدن ترند و یا اینكه مدتی است كه گیاهخواری در دنیا یك فخر(پرستیژ) اجتماعی شده است.
نورآقایی اضافه كرد: ایران جزو مكتب غذاهای آرام پز(اسلوفود) در برابر غذاهایی با پخت سریع (فست فود) است و در فرهنگ ایرانی هرقدر فرایند پخت غذا طولانی تر باشد مانند هلیم (در فرهنگ غذایی ایران و لغت نامه های معتبر نام درست هلیم است نه حلیم)، آبگوشت و قرمه سبزی آن غذا ارزش غذایی و فرهنگی بالاتری دارد.
وی تصریح كرد: علاوه بر اینها، آشپزی یك شغل امنیتی و استراتژیك هم هست و امروز یكی از شاخص های توسعه فرهنگی در كشورها تعداد رستوران ها است. برای همین به لحاظ پاتوق های فرهنگی غذا، پاریس یك نماد و سمبل به شمار می رود.

**برندسازی و تجاری سازی غذا، پوشاك و... با استفاده از حكمت های كهن ایران
این فعال گردشگری عنوان كرد: مردم ایران نیز مانند دیگر نقاط جهان در دو موقع بیشتر می خورند، یكی هنگام شادی و دیگر موقع غم كه به شادخواری و غم خواری معروف است. آیین های ایران همه با خوردن خوراك مخصوص همراه است. آیین هایی نظیر دندان درآوردن، سربازی، ازدواج، شب یلدا، هفت سین نوروز و ...
وی ادامه داد : برای استفاده مطلوب از همه داشته ها، در عرصه گردشگری نیز باید مثل دیگر بخش ها، حكمت های كهن در منظری جدید معرفی تا نتیجه دلخواه حاصل شود. برای نمونه در كشوری مثل اسپانیا وقتی تور گردشگری برگزار می شود همه چیز به گونه ای طراحی می شود كه وقتی تور تمام شد شما ویژگی هنرمندان و متفكران نامی اسپانیا را در جلوه های آن تور مانند غذا، لباس و معماری با یك تركیب منسجم (هارمونی)و حساب شده زیبا می بینید.
نورآقایی تصریح كرد: آنها فرهنگ كهن را به امروز پیوند می زنند و فرهنگ گذشته را با نشانه های فرهنگ و تفكر مشاهیر و نامداران بر روی كالاهای تجاری درآمدزا در پایان تور طراحی و به نتیجه می رسانند.
وی خاطر نشان كرد: ولی ما در جشنواره ها و یا سفرهای گردشگران خارجی در ایران از ایده یا حضور هنرمندان یا نظریه پردازان كشور هیچ استفاده ای نمی كنیم و در هیچ برند و كالایی نیز نشانی از آنها نمی توان یافت تا به صدور فرهنگ و درآمدزایی رسید.

** در صنعت خوراك و نوشابه استاندارد نیستیم
استاد مدیریت آشپزی دانشگاه علمی كاربردی هم در این میزگرد اظهار كرد: بزرگ ترین معضل ما در صنعت خوراك و نوشابه این است كه استاندارد نیستسم. استاندارد كردن در بخش خوراك و نوشابه یك عزم ملی می خواهد و با تربیت شمار محدودی دانشجو و چند گردهمایی نمی شود آن را به جایی رساند.
علی زمانی گفت: در ایران دو هزار و 500 تا دو هزار و 700 خوراك داریم ولی در رستوران های ما با وجود انواع مختلف سوپ فقط یك نوع آن یعنی سوپ جو ارایه می شود در حالی كه ما انواع و اقسام آش ها را داریم كه اتفاقا با طبع گردشگران خارجی هم سازگار است ولی در پیش غذای رستوران ها این آش ها جایی ندارد.

** ایران هنوز «مرجع مكتوب» غذا ندارد
دبیر گردهمایی بررسی نحوه پذیرایی هتل ها و رستوران ها، موانع و راهكارها تاكید كرد: ما در ایران هنوز یك مرجع مكتوب ' داكیومنت ' غذایی نداریم و برای غذاهای پرشمار ایرانی یك منبع و مرجع مكتوب و كامل شامل فرهنگ نام ، پیشینه ، مراحل تهیه مواد اولیه تا آماده كردن غذا و حتی نگهداری و ارایه آن زیر نظراهل فن پژوهش و گردآوری شود.
برای مثال تقریبا فهرست همه چلوكبابی ها از نظر نوع غذا در كشور یكسان است و وقتی برای مناسبتی با اقوام خود برای صرف غذا بیرون می رویم، تنها به این فكر هستید كه در كدام چلوكبابی غذا بخورید در حالی كه محتوای این كبابی ها با هم تفاوتی ندارد و جالب این كه فقط در یك خیابان ناپل ایتالیا بیش از 70 رستوران با سبك غذایی متفاوت از یكدیگر
وجود دارد و قدرت انتخاب افراد را بر اساس هر ذایقه ای افزایش می دهد.

** تعداد پیتزافروشی های تهران بیش از پیتزا فروشی های سراسر ایتالیا
زمانی تصریح كرد: تعداد پیتزافروشی های ما در تهران بیشتر از تعداد پیتزافروشی های كشور ایتالیا است و از این دو هزار و 700 غذای سراسر ایران فقط 4یا 5 نوع بیشتر در رستوران ها و هتل های كشور سرو نمی شود.
وی افزود: از دیگر مشكلات غذایی در ایران این كه در جشنواره های غذا نیز گاها افراد از تخصص كافی برخوردار نیستند ودیده می شود كه برخی داوران آشپزی ما فقط با نگاه كردن به ظاهرغذاهای روی میز به آنها نمره می دهند؛ حتی آنها را نمی چشند (تیست نمی كنند) و فرق تست و تیست را نمی دانند.
استاد مدیریت آشپزی ادامه داد: رستوران های ما از نظر ساختاری و برنامه ریزی و استاندارد به قدری ضعیف اند كه اگر مثلا سرآشپز یك رستوران عوض شود دیگر كیفیت غذای آن رستوران فاجعه می شود چون متكی به یك نفر است و بر اساس اصول نیست.

** از مهندسی منو و آموزش پذیرایی، بی بهره ایم
زمانی تاكید كرد: ما برای بهترشدن راهی نداریم جز اینكه پایه های این صنعت را بسازیم و بعد بنا را بر روی آن پایه ها بالا بیاوریم. به طور روشن یعنی «مهندسی منو» پایه این صنعت است كه صد سال است در امریكا و اروپا وجود دارد ولی ما هنوز از آن بی بهره ایم.
وی اضافه كرد: در آموزش منو و آموزش پذیرایی كه پایه های این علم و صنعت هستند، برنامه ریزی نكرده ایم و تربیت نیروی انسانی استاندارد در این صنعت در ایران وجود ندارد.
این استاد دانشگاه ضمن گلایه از بی توجهی به داشته های كهن مكتب غنی غذایی ایران گفت: حدود 130 سال است كه رب گوجه فرنگی در ایران عرضه می شود در حالی پیش از آن چیزی به نام رب گوجه فرنگی در ایران نداشتیم و از میوه های مختلف هر منطقه برای طعم سازی غذاها استفاده می شد.

** نجات آشپزی ما با فهرست سازی، آموزش و پژوهش ممكن است نه برگزاری جشنواره
زمانی خاطر نشان كرد: ما باید هنر كشورمان را وارد آشپزی كنیم و یكی از مباحث تدریس من در دانشگاه، «زیباشناسی غذا» است. مثلا از دانشجو می خواهم یك خوراك با فلسفه رئالیسم تهیه شود یا با تفكر ابن سینا. یا از دانشجویان دیگری می خواهم تا برای غذای مورد نظرشان، با پژوهش به شكل 2هزار سال پیش ایران طعم سازی كنند و كارها و تمرین هایی از این قبیل كه باید در شكل گسترده در ایران رواج یابد.
این استاد مدیریت آشپزی تصریح كرد: احیای آشپزی غنی ایرانی با ایجاد دوباره پایه های آن یعنی منوسازی و آموزش منابع انسانی تنها راه نجات این صنعت است وگرنه سلیقه سازی و مشتری محور كردن غذاهای ما در رده دوم قرار می گیرد و تا زمانی كه در ایران مهندسی فهرست و منوی غذا وجود ندارد برگزاری جشنواره هم بی نتیجه است.

** فراگیری آشپزی در ایران پرهزینه است و درآمد آشپز اندك
یك كارشناس آشپزی نیز در ادامه گفت: كار كردن در این حوزه مشكلات خاص خود را دارد؛ جایی كه سال هاست كشورهای كم سابقه و كم اثر در فرهنگ غذایی جهانی در این زمینه به خاطر برخی اقدامات وجهه ای كسب كرده اند ، ما دیرهنگام در این خصوص تصمیم گرفته ایم تا غذاهای سنتی كشورمان را به سبب فواید طبی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی احیا كنیم و می توان گفت كه هنوز در این باره ناكام بوده ایم.
مهدی حسینی افزود: به عنوان كسی كه تمام مراحل این حرفه را پله پله آموخته ام معتقدم در ایران آموزش هزینه زیادی دارد و پس از آموزش درآمد منطقی برای متخصصان این حرفه پیش بینی نمی شود.
وی ادامه داد: متاسفانه نگاه تخصصی به این حرفه وجود ندارد و جذب و به كارگیری نیروها، عمدتا بر اساس روابط انجام می شود و توانمندی مهم نیست.

** به كارگیری آشپزان هتل ها و رستوران ها بر اساس روابط نه تخصص و كیفیت
كارشناس آشپزی تصریح كرد: برای اینكه به یك استاندارد در زمینه غذا برسیم و زیرساخت ها را درست كنیم ،باید برنامه ریزی داشته باشیم.
وی افزود: بهترین هتل های كشور هنوز هم در سرویس دهی خود دچار مشكلات عدیده ای هستند و در آشپزخانه یك هتل، باید آشپز دوره دیده و متخصص درس خوانده كار كند.
حسینی تاكید كرد: اگر قرار باشد یك آشپز هنرمند شود به طور حتم باید اقدام به گردشگری كرده و برای یادگیری نوع طبخ و پخت و درست كردن انواع غذا و نوشیدنی به زادگاه آنها یعنی روستاها و مكان های هدف برود.

** دیر بجنبیم غذاهای پخت سریع سلامت مردم را نابود می كند
وی تبیین كرد: آموزش و اطلاع رسانی مان در زمینه غذا به گردشگران خارجی كم رنگ است. وقتی گردشگر خارجی به اصفهان می رود ، غیر از بریان چه چیز دیگری به او معرفی می كنیم؟
كارشناس آشپزی گفت: وقتی جشنواره سفره ایرانی برگزار می شود توقع داریم رسانه ها هم حمایت كنند اما متاسفانه این اتفاق نمی افتد چون یكی از مشكلات ما برای پوشش رسانه ای جشنواره ها بحث فراهم كردن اسپانسر«حامی مالی» است.
حسینی ادامه داد: یك اتفاق عجیب در فرهنگ غذای ما رو آوردن به غذاهایی با پخت سریع (فست فود) است كه با هدف درآمدزایی وارد كشور شده و متولیان قدرتمندی دارد و اگر دیر بجنبیم سلامت ایرانیان را نابود می كنند.

** آیین های ایرانی را همراه غذا به خارجی ها معرفی كنیم
در این میزگرد یك راهنمای گردشگری هم تاكید كرد: یك راهنما همان میزان كه در برنامه ریزی سفر برای گردشگران خارجی و حتی داخلی دقت دارد در مورد منوی غذا هم باید آگاهی كامل داشته باشد.
سارا جوادزاده افزود: اگر فرهنگ ها و آیین های ایرانی را به همراه غذا به گردشگران معرفی كنیم، توانسته ایم شناخت جامع و كاملی از سرزمین مان ارایه كنیم.
وی افزود: می توانیم غذاهای گوناگون بخش های مختلف جغرافیایی كشورمان را معرفی و گردشگران را با غذاهای محلی استان های مقصد آشنا كنیم.
جوادزاده گفت: غذاهای محلی خوبی دراستان های گردشگر پذیر داریم اما امكان پذیرایی از حجم بالای گردشگران، چه از نظر غذا و چه فضای پذیرایی وجود ندارد.
وی تصریح كرد: مبحث استانداردسازی در صنعت غذا نیز امر مهمی است و و اغلب مجموعه های بین المللی فعال در این صنعت توجه ویژه ای به این موضوع دارند

** سرویس دهی هتل های 5 ستاره ما هم پر ایراد است
رییس اسبق جامعه راهنمایان كشور نیز ضمن گلایه از نداشتن تنوع غذایی در فهرست غذای رستوران ها و هتل های ایران گفت: كباب ها به عنوان غذای گردشگران در رستوران های مختلف مدام تكرار می شود و این مساله پذیرایی از خارجی ها را برای ما مشكل كرده است.
جلیل چرخیان افزود: مشكل دیگر ما این است كه برخی از گردشگران كه به جنوب یا شمال كشور سفر می كنند به خوردن غذاهای دریایی تمایل دارند اما با وجود خلیج فارس و دریای مازنداران و تنوع گسترده در این حوزه، اكثر رستوران ها فقط ماهی قزل آلا یا شیر ماهی دارند.
وی ادامه داد: یا با اینكه می دانیم گردشگران خارجی به سوپ علاقه مند هستند ولی هر رستورانی كه می رویم فقط سوپ های قارچ یا جو دارند.

** غذا با طعم نقالی و موسیقی سنتی
چرخیان گفت: همچنین می توان در كنار گردشگری آیین هایمان را ارایه كرد به طور مثال آیا نمی توان نقالی یا موسیقی سنتی و محلی را در كنار غذا به گردشگران معرفی كنیم؟
وی تاكید كرد: به طور معمول گردشگران فرهنگی خارجی با میانگین سن 80 سال به ایران سفر می كنند و این نشان می دهد كه كشورهای مختلف را دیده اند و نه تنها با غذاهای كشورهای مختلف آشنا شده اند؛ بلكه سرویس دهی ها را هم دیده اند.
چرخیان اضافه كرد: این گردشگران با تجربه هر میزان هم غذا خوب باشد به متنوع بودن آن اهمیت می دهند و سرویس دهی آن را بسیار مهم می دانند اما متاسفانه حتی در هتل های مختلف پنج ستاره ایران هم فاقد این سرویس دهی هستیم.
وی در خصوص این ضعف در خدمات تصریح كرد: سرویس دهی غذاها در ایران استاندارد نیست و معمولا گردشگران خارجی ساعت 6 یا 7 عصر شام خود را میل می كنند و این در حالی است كه ما غذاهایمان 9 یا 10 شب شام سرو می شود. معتقدم هر چقدر هم تلاش كنیم تا بهترین غذا را آماده و به گردشگران ارایه دهیم اما اگر 20 دقیقه دیر برسد و سرد باشد؛ تمام ارزشش را از دست داده است.
رییس اسبق جامعه راهنمایان گردشگری كشور خاطر نشان كرد: گردشگران می گویند كه آثار باستانی و هنرهای شما در دنیا بی نظیر است ولی می خواهیم با آداب و رسوم شما و مابقی جنبه های زندگی ایرانیان در روستاها و شهرها آشنا شویم. آیا نمی توانیم در چادر جذاب عشایری برایشان برنامه ای بگذاریم و غذاهایشان را به گردشگران خارجی پیشنهاد بدهیم؟
فراهنگ**3079**9187** خبرنگاران: علی اسدی، حمید بازگشا** انتشاردهنده:داود پورصحت