مهم ترین چالش در حوزه داخلی آمریكا/چه كسی خودش را آمریكایی تلقی می كند

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، این نشست از سوی گروه مطالعات آمریكای دانشكده مطالعات جهان، موسسه مطالعات اروپا وآمریكای دانشگاه تهران وهمچنین انجمن ایرانی دانشكده مطالعات جهان برگزار شد و در آن با عنوان 'ایالات متلاطم آمریكا: سیاست داخلی و خارجی دولت ترامپ'هر دو زمینه سیاست داخلی و خارجی ایالات متحده آمریكا پس از روی كار آمدن دونالد ترامپ در دو بخش جداگانه توسط پژوهشگران مدعو مورد بررسی قرار گرفت.
دربخش نخست كه مربوط به بررسی سیاست خارجی دولت ترامپ بود، دكتر جهانگیر كرمی استاد گروه مطالعات روسیه دانشكده مطالعات به تحلیل روابط ایالات متحده و روسیه در دوره دولت جدید آمریكا پرداخت.وی به موضوع روابط تاریخی ایالات متحده و روسیه و شكل گیری آن از قرن 19 میلادی و كش و قوس هایی كه در طول سالیان بعد كه مهم ترین آن ها اتحاد این دو كشور در جنگ جهانی دوم و افول آن مربوط به جنگ سرد بود، اشاره كرد.
وی خاطرنشان كرد:در26 سال اخیر این دو كشور درگیری های خاصی بر سر بعضی موضوعات داشتند كه در برهه ای همراهی روس ها و درپاره ای اوقات، مخالفت آن ها را به همراه داشته است.
وی افزود: مسائلی كه دولت تازه كار ترامپ در مقابل روسیه پیش روی خود می بیند ابتدا مسئله سپر دفاع موشكی است كه برای هر كدام از طرفین مهم محسوب می شود، هر دو كشور با طرح این موضوع سعی برایجاد همپایگی راهبردی كرده اند كه البته آخرین این مورد مربوط به استارت 2می شود كه با عدم موفقیت همراه شد.
پیمان استارت جدید بین روسیه و آمریكا در سال 2009 مطرح و سپس در سال 2010 در شهر پراگ پایتخت جمهوری چك به امضای هر دو طرف رسید.امضا كنندگان این پیمان دیمیتری مدودیف از روسیه و باراك اوباما از آمریكا بودند. این پیمان به منظور كاهش تسلیحات هسته ای بین دو طرف امضا شد و قابلیت اجرایی آن تا 5 فوریه 2021 است.
مسئله دومی كه كرمی یادآورشد موضوع گسترش ناتو بود كه به گفته وی علیرغم توافق ایالات متحده آمریكا وشوروی سابق در سال 1989 برای عدم گسترش ناتو و انحلال پیمان ورشو این توافق بعد ازچند سال ازموضوعیت افتاد وساختار جدید ناتو درسال 1994 میلادی شكل گرفت.
وی درادامه موضوعاتی چون بحران اوكراین و ایجاد رقابت ژئوپلتیك و ژئواستراتژیك بین دو كشور را كه از آن تجمیع رقابت های گوناگون آمریكا و روسیه یاد كرد، مطرح و سپس مسئله تحریم جدید این كشور توسط ایالات متحده در سال 2014 را از موضوعات مهم دانست.
این كارشناس توضیح داد كه این تحریم ها باعث افول 50 درصدی تولید ناخالص داخلی و همچنین صادرات و واردات از سال 2013 تا سال 2016 را در روسیه به همراه داشته داشت. كرمی در ادامه موضوعات بحران سوریه، حقوق بشر و كنترل تسلیحات را از موضوعات مطرح در این دوره بین دولت روسیه و دولت تازه كار ترامپ دانست و افزود: قابلیت اجرایی پیمان استارت جدید قراراست درسال 2021به پایان برسد و البته تاكنون به طور كامل مورد توافق روسیه نبوده است و مطابق آن قرار است هر كشور كلاهك های هسته ای اش را به 1550 و همچنین 700 موشك كاهش دهد.
وی درادامه افزود:دولت روسیه نسبت به روی كار آمدن ترامپ نگاه مثبت دارد چراكه مسائل حقوق بشری برای ترامپ آن چنان كه در گذشته برای دیگر دولت های آمریكامهم جلوه می كرد ، اهمیت ندارد و همچنین روس ها ترامپ را فردی عملگرا می دانند كه دیدگاه های سنتی داشته و تاكیدی بر رهبری جهان ندارد و موضوعات و كشورهای مهم برای دولت ترامپ در درجه اول به جای روسیه، چین بوده و در مراحل بعدی ایران و مكزیك می باشند.
وی درآخرسخنان خود اینگونه نتیجه گرفت كه در دوره ترامپ موضوع سپر دفاع موشكی كه كشمكشی چند ساله بین هر دو كشور بود عملا از قبل عملیاتی شده و امكان برچیدن آن وجود ندارد. در مورد ناتو عدم توانایی گسترش ناتو توسط ترامپ مطرح شد كه می تواند موضوع مهمی بین دو كشور روسیه و ایالات متحده باشد.درمورد بحران اوكراین راه حل موجود راه حل توافق مینسك هست كه البته طرف های غربی هرگونه پیشرفت در این توافق را منوط به عقب گرد روس ها از اوكراین و تخلیه این كشور می دانند، بنابراین راه حل مذكور هم به بن بست برخورد كرده است.تحریم های ایالات متحده علیه روسیه وابسته به حل بحران اوكراین است كه باید دید ترامپ به این موضوع چگونه واكنش می دهد. موضوع بعدی بحران سوریه است كه هر دو كشور در مسیر توافق قدم گذاشته اند.موضوعات حقوق بشروكنترل تسلیحات نیز وجود دارند.امكان توافق محدود برای هر دو كشور وجود دارد اما امكان توافق بزرگ در این برهه امكان پذیر نمی باشد.
درادامه دكترمحمد جمشیدی، استاد مطالعات منطقه ای دانشكده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه تهران، به ارائه دیدگاه های خود درخصوص رفتار ترامپ و خاور میانه پرداخت و با بیان اینكه سیاست خارجی آمریكا باید ازطریق روش ها شناخته شود افزود كه باید بر روی اینكه برخورد آمریكا در منطقه خاورمیانه ناشی از تعامل دو گانه است و یا سیاست منطقه ای و راهبردی به بررسی بیشتر پرداخت.
وی روش جدید آمریكا در منطقه غرب آسیا را به دو گروه تقسیم كرده و گفت جنگ با تروریسم و جنگ با شورشیان كه هر كدام با هم متفاوت هستند به عنوان سبك جدید برخورد ایالات متحده آمریكا درمنطقه شناخته می شود.
این كارشناس مسایل بین المللی افزود:با روی كار آمدن دولت ترامپ در منطقه فعلا استراتژی این كشور در قبال این منطقه تغییر نكرده است ولی نشانه ها حاكی از آن است كه ایالات متحده خواستار تحرك بیشتر در منطقه است.اولویت امریكا در این منطقه در دوره حاضر مسائل عراق و یمن است.
جمشیدی در آخر خاطرنشان كرد:دولت ترامپ می تواند به عنوان یك تهدید و فرصت برای ما باشد ولی در عین حال اصل تخاصم ادامه دارد و راه كارهای اصلی این كشور در قبال جمهوری اسلامی ایران تحریم و محدودیت های دسترسی به دلار است.اروپا محور بودن سیاست خارجی آمریكا در این دوره از عناصر تاثیرگذار در خط و مشی این كشور است.
سخنران دیگراین نشست فواد ایزدی استاد مطالعات آمریكای دانشگاه تهران بود كه با طرح موضوع 'راهكارهای اصلی آمریكا برای تقابل با ایران' انجام شد. وی در ابتدای سخنان خود به این نكته اشاره كرد كه ساختار تحریم ها علیه ایران باید كمابیش دست نخورده باقی بماند چراكه امكان اینكه نهادهای اطلاعاتی- امنیتی گزارشی علیه ایران در كنگره و یا برای كاخ سفید ارائه دهند را در حد بالایی منتفی دانست.
وی در ادامه به عقبه نژاد پرستی در این كشور اشاره كرد و افزود:علت استقبال جمهوری خواهان طرفدار ترامپ از پوتین همین موضوع می باشد. وی همچنین در این مورد اذعان كرد با اینكه سال ها علیه روسیه در رسانه های آمریكا تبلیغ شده بود اما در دوره جدید این نگاه از طرف مردم آمریكا تغییر پیدا كرده است و این مورد را باید در حوزه جامعه شناسی سیاسی تحلیل و بررسی كرد.
وی افزود امكان جنگ بین آمریكا و ایران بسیار كم است چراكه ساز و كار شروع جنگ در این كشور علیرغم گفته ها و ادعاها تنها در دست رئیس جمهور نیست. وی شروع جنگ توسط این كشور را با اعلام آمادگی كامل نهادهای نظامی در این كشور و اجماع دیگر نهادها ممكن دانست كه البته این اجماع به هیچ وجه وجود ندارد.
وی در پایان اشاره داشت كه دولت ترامپ بر امتیاز دهی حداقلی به ایران و بازگشت پذیر بودن این امتیازها و عدم تغییر ساختار تحریم ها اعتقاد داشته و اضافه كرد كه این كشور با سیاست تهدید به افزایش تحریم های اقتصادی و تهدید به بازگشت، می خواهد اهرم های قدرت ایران در منطقه و حوزه نفوذ آن را مدیریت كند.
دكتر ابراهیم محسنی در بخش دوم این نشست به سیاست داخلی دولت ترامپ پرداخت و با اشاره به مسئله افكار عمومی خاطر نشان كرد كه ترامپ در طول مدت انتخابات و بعد از آن توانست خودش را محور گفت و گوی تمام رسانه ها قرار دهد و فرد محوری را دوباره در رسانه های آمریكا به رخ همگان بكشد.
وی در ادامه به دو قطبی شدن جامعه ایالات متحده اشاره كرد و در این باره افزود طبق یك نظر سنجی انجام شده 85 درصد مردم آمریكا بر این اعتقادند كه این كشور دچار شكاف در مورد مسائل اصلی شده است. با این حال وی با ارائه یك نظر سنجی دیگر نشان داد كه 88 درصد جمهوری خواهان بر این اعتقادند كه ایالات متحده در این دوره به اتحاد می رسد و در مقابل 81 درصد دموكرات ها مخالف این موضوع هستند.
این كارشناس مسایل آمریكا درخلال صحبت هایش افزود، دمكرات ها به طور قابل توجهی نسبت به دوران گذشته حمایتشان را از منتخب جمهوری خواهان كم كرده اندو این اختلاف نظر شدید بین دو گروه و طیف مردم در این دوره قابل توجه است.
وی شكاف هویتی در آمریكا را یاد آور شد و گفت هم اكنون 71 درصد آمریكایی ها در حال از دست دادن هویت خودشان هستند.مهم ترین چالش در حوزه داخلی آمریكا این است كه' چه كسی خودش را آمریكایی تلقی می كند؟'.
سخنران آخر بخش دوم این نشست دكتر حسن حسینی استاد مطالعات آمریكای دانشكده مطالعات جهان بود كه با طرح موضوع دولت پیدا و پنهان و اشاره به بخش منتخب و منتصب در ساختار سیاسی ایالات متحده سعی در بررسی دولت تازه كار ترامپ را داشت.
وی با بیان اینكه دونالد ترامپ با محوریت اقتصادی به قدرت رسیده و سعی در نفی قدرت سیاسی این كشور دارد، افزود: سال ها سیاستمداران از این طریق قدرت را در دست داشتند.
وی در آخر سخنان خود اشاره كرد كه دولت و شخص دونالد ترامپ از طریق عمل های نا متعارف سعی در نجات آمریكا همانند ابراهام لینكلن دارد.
اروپام** س - كامدار ** انتشار: محمد حسن دوستارگان