به گزارش ایرنا، برآوردها حاكیست كه هر ۱۵ سال ترافیك هوایی دو برابر می شود و تا سال ۲۰۳۶ میلادی نیز شمار مسافران نیز سه برابر خواهند شد.
در صورتی كه این آمار دقیق باشد، به این ترتیب از هم اكنون تا آن سال نزدیك به ۳۵ هزار فروند هواپیمای جدید دیگر باید به پرواز درآید.
شركت هواپیما سازی ایرباس در گزارشی كه روزنامه «مردم» ارگان حزب حاكم چین به تازگی منتشر كرده، پیش بینی كرده است كه ارزش این هواپیماها نزدیك به پنج هزار و ۳۰۰ میلیارد دلار خواهد بود.
این شركت همچنین پیش بینی كرده تا سال ۲۰۳۶ میلادی كشورهای چین، هند و آمریكای لاتین با شش میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت بیش از نیمی از تقاضای پروازهای مسافربری دنیا را به خود اختصاص دهند و با توجه افزایش تقاضا در كشورهای مختلف، دنیا به ۵۳۰ هزار خلبان و ۵۵۰ هزار مهندس پرواز نیاز خواهد داشت كه سهم چین در این بین پنج هزار و 363 فروند هواپیمای جدید است.
چین هم اكنون دارای حدود 50 درصد هواپیماهای بزرگ جهان است كه بیش از 100 صندلی دارند و در 20 سال آینده، چین به بزرگترین كشور خریدار هواپیما در جهان تبدیل می شود.
كارشناسان اعلام كرده‌اند كه رشد مستمر اقتصادی و تسریع روند شهری شدن یكی از علل عمده توسعه سریع صنعت هواپیمایی در چین به شمار می‌رود.
خطوط هوایی چین هم اكنون در مجموع بالغ بر ۹۰۰ فروند هواپیما دارد كه از هواپیماهای بوئینگ ۷۳۷، ۷۴۷، ۷۵۷، ۷۶۷، ۷۷۷ گرفته تا ایرباس ۳۰۰، ۳۱۰، ۳۱۹، ۳۲۰، ۳۲۱، ۳۳۰، امبرائر ERJ-۱۴۵ و مك‌دانل‌داگلاس MD-۸۲ و MD-۹۰ در آن مشاهده می‌شود.
بر اساس گزارش سازمان هواپیمایی غیرنظامی چین نیز، این كشور در سال 2015 میلادی، با رشد 30 درصدی در ظرفیت مسافربری هوایی و رشد خطوط جدید پروازهای بین المللی، ركورد جدید تاریخی از خود بر جای گذاشت و به دومین سیستم حمل و نقل هوایی جهان تبدیل شد.
این در حالیست كه چین تا پایان سال گذشته، با 118 كشور دیگر توافقنامه حمل و نقل دو جانبه امضا كرد تا هواپیماهای 20 شركت چینی به 138 شهر در 53 كشور و هواپیماهای 129 شركت خارجی از 126 شهر نیز به 57 شهر چین پرواز كنند.
همین موضوع باعث شده تا شركت های هواپیمایی داخلی چین به دلیل گرایش مردم در استفاده از هواپیما برای مسافرت، رقابت شدیدی در خرید انواع هواپیماهای مسافربری پیشرفته و بستن قراردادهای هنگفت با یكدیگر داشته باشند.
كشور چین در مجموع ۱۴۷ فرودگاه دارد كه از این تعداد ۲۲ عدد از آنها قابلیت نشست و برخاست هواپیماهایی مانند بوئینگ ۷۴۷ و بوئینگ ۷۷۷ را دارا هستند.
سه فرودگاه بزرگ این كشور به عنوان مراكز ملی و منطقه‌ای شناخته می‌شوند كه عبارتند از فروگاه بین‌المللی پكن (BCIA) در پایتخت، فرودگاه «پودونگ» در شانگهای و فرودگاه «بایون» گوانگجو كه از طریق این سه فرودگاه مركزی، بالغ بر 40 درصد از حجم كل مسافرین كشور چین طی سالهای گذشته جابجا شده‌اند.
دولت چین از سال ۲۰۰۸ سرمایه گذاریهای قابل توجه خود را در زیر ساخت‌های حمل و نقل آغاز كرد تا به این ترتیب پیامدهای منفی ناشی از بحران مالی جهانی را كمرنگ كند.
این كشور همچنین به منظور رسیدن به ایده بلندپروازنه در صنعت هوانوردی در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ شمار فرودگاههای غیرنظامی خود را به ۲۶۰ عدد برساند.
این فرودگاه‌ها تا پایان سال ۲۰۱۵ در مجموع ۲۰۷ عدد بود اما در سال ۲۰۱۵ فرودگاههای چین پذیرای 910 میلیون مسافر شد و انتظار می‌رود این رقم در سال ۲۰۲۰ به یك میلیارد و ۵۰۰ میلیون و در سال ۲۰۲۵ به 2 میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر افزایش یابد.
این در حالیست كه چین با به پرواز در آوردن اولین هواپیمای مسافربری بزرگ تولید خود در اواسط اردیبهشت ماه سالجاری، به جرگه هفت كشوری پیوست كه پیش از این اقدام به ساخت هواپیما كرده اند.
همچنین بر اساس گزارش ها، كشور چین دارای یك طرح برای رسیدن به آمریكا به عنوان بزرگترین بازار هوانوردی تجاری در جهان تا سال 2030 است.
آساق**۲۳۱**1597*انتشاردهنده:فرهاد راستی
پكن - ایرنا - آمارها نشان می دهد كه منطقه آسیا و اقیانوس آرام بیشترین تقاضا را برای پروازهای مسافربری در سال های پیش رو خواهد داشت و چین در این میدان یكه تاز دیگر كشورها و بزرگترین بازار هوایی دنیا خواهد بود.
