به گزارش روز سه شنبه گروه اخبار علمي ايرنا از ساينس ديلي، امروزه انرژي حاصل از همجوشي تنها يك ايده جاه‌طلبانه است. محققان تلاش خود را براي ساخت رآكتورهاي همجوشي ادامه مي‌دهند، اما تا كنون نتوانسته‌اند به واكنش‌هاي خودنگهدارنده، دست يابند. با وجود اين برخي از محققان براي آينده‌اي آماده مي‌شوند كه در آن، انرژي و رآكتورهاي همجوشي به يك واقعيت بدل شده‌اند.
در حال حاضر در ساختمان‌هاي آزمايشي به منظور جلوگيري از انتشار گرماي حاصل از واكنش همجوشي، ديوارهايي از جنس تنگستن را به‌كار مي‌گيرند. اما احتمالا اين ديوارها نمي‌توانند در برابر گرماي توليد شده توسط يك رآكتور همجوشي مقاومت كنند. به همين علت محققان دانشگاه گنت يك ديواره عايق جايگزين از جنس فلز مايع را مدل‌سازي كردند.
اين مدل‌ها نشان مي‌دهد با ذوب كردن و عبور دادن فلز قلع يا ليتيوم از يك شبكه از جنس تنگستن مي‌توان آن را تبخير كرد. ابر فلزي كه در جريان اين فرآيند توليد مي‌شود قادر است در برابر پلاسماي داغ رآكتور مقاومت كند و آسيب‌هايي را كه توسط اين پلاسما به ساختار آن وارد مي‌شود، به خودي خود ترميم نمايد.
در واقع زماني كه اين ديوار ابري توسط پلاسماي داغ بمباران مي‌شود، حجم بخار فلزي افزايش يافته و پراكنده مي‌شود. ذرات بخار بخش عمده گرما را جذب كرده و امكان بازتابش انرژي گرمايي را در يك منطقه وسيع فراهم مي‌كند.
اين فناوري امكان تثبيت دماي سطح ديوار تنگستن را حتي در دماهاي بسيار بالا فراهم مي‌كند.
گزارش كامل اين تحقيقات در نشريه Nature Communications منتشر شده است.
علمي (6)**9259**1440
مترجم: سپيده علي كاشاني** انتشار: گلشن
تهران – ايرنا - محققان دانشگاه گنتا واقع در بلژيك توانستند با استفاده از ابرهاي توليد شده از فلز مايع، گرماي حاصل از يك جريان دمايي شديد را منعكس كنند.
