امام جواد (ع) يك معجزه الهي در بين ائمه اطهار (ع) است

حجت الاسلام سيد عباس مسعودي روز دوشنبه در آستانه سالروز شهادت امام نهم شيعيان، امام محمد تقي (ع) در گفت و گو با خبرنگار ايرنا افزود: امام جواد (ع) در سن 8 سالگي به مقام امامت رسيد و توانستند با وجود دشمني هاي زياد از عهده اين مسئوليت و مقام برآيد.
وي اظهار داشت: امام محمد بن علي(ع)، معروف به 'تقي' و 'جوادالائمه' و مكني به ابي جعفر ثاني، در نوزدهم ماه مبارك رمضان و به قولي در دهم رجب سال 195 قمري، در مدينه منوره ديده به جهان گشود.
وي گفت: پدرش امام رضا(ع)، امام هشتم شيعيان و مادرش خيزران (سبيكه) از بانوان پاكيزه سرشت و پارساي عصر خود و از خاندان ماريه قبطيه همسر رسول خدا
(ص) بود.
مسعودي ادامه داد: امام محمد تقي(ع)، پس از شهادت پدر گرامي اش امام رضا(ع) در سال 203 هجري قمري در طوس خراسان به دست مأمون عباسي، امامت شيعيان را بر عهده گرفت و با اين كه وي، در آن ايام خردسال بود و بيش از 8 سال از عمر شريفش نگذشته بود، سكان كشتي امت را بر عهده گرفت و آن را به نيكي، امامت و هدايت كرد و كشتي امت را به ساحل مقصود رساند.
وي افزود: نويسنده كتاب گرانسنگ 'كشف الغمه' به نقل از كمال الدين محمد بن طلحه (از بزرگان شافعي مذهب اهل سنت) درباه امام جواد(ع) گفت كه 'او (امام جواد(ع) گرچه كم سن و سال بودليكن داراي شخصيت والا و بلند آوازه بود.
مديركل تبليغات اسلامي البرز بيان داشت: امام محمد تقي(ع)، بنا به درخواست مأمون عباسي در محرم سال 215 قمري وارد بغداد شد و مأمون از نزديك با دانش، معرفت و شخصيت بي همتاي وي آشنا شد و بنا به قولي كه به پدرش امام رضا(ع) در خراسان داده بود، دختر خود 'ام الفضل' را به عقد ازدواج امام محمد تقي(ع) در آورد و منزلت وي را در نزد تمام نزديكان و اقرباي خويش، اعم از عباسيان و علويان، گرامي شمرد و براي وي احترام ويژه اي قائل شد.
وي گفت: هنگامي كه مأمون در برابر خرده گيري هاي عباسيان كينه توز، نسبت به ازدواج امام محمد تقي(ع) با دختر خويش روبرو شد، در پاسخشان گفت 'اما از اين كه ابوجعفر محمد بن علي(ع) را به همسري دخترم برگزيدم، بدين جهت است كه وي با كمي سن و سالش، سرآمد تمام صاحبان فضل در دانش و دانايي است، او نابغه و شگفتي دوران است.'
مسعودي افزود: به هر روي، امام محمد تقي(ع) پس از ازدواج با ام الفضل، مدتي در بغداد زندگي كرد ولي چون آن حضرت، تمايلي به معاشرت و همنشيني با عباسيان غاصب را نداشت و روحيات او با تجملات و زندگي اشرافي سازگار نبود، به بهانه زيارت خانه خدا، از بغداد حركت كرد و عازم مكه شد و پس از زيارت خانه خدا، به مدينه منوره رفت و در همان جا، دوباره ساكن شد.
وي اظهار داشت: اما بار ديگر، امام محمد تقي(ع) در عصر معتصم عباسي به بغداد دعوت شد و با اكراه و اجبار خويش و اصرار همسرش ام الفضل، عازم عراق شد و در محرم سال 220 قمري وارد بغداد شد و مورد استقبال معتصم و ساير درباريان و عباسيان قرار گرفت.
وي ادامه داد: معتصم و ساير بزرگان عباسي كه با ازدواج آن حضرت با دختر مأمون از قبل ناراحت بودند و وجود وي را در جمع خويش نمي توانستند تحمل كنند، نقشه شهادت آن حضرت را پي ريزي كردند.
مسعودي گفت: آنان به واسطه جعفر بن مأمون، خواهرش ام الفضل را به قتل همسرش امام محمد تقي(ع) تحريك و تشويق كردند و آن نادان و بي خرد، فريب اغوائات و وسوسه هاي شيطاني آن ها را خورد و آن حضرت را در آخرين روزهاي ذيقعده سال 220 قمري مسموم كرد و بر اثر شدت زهر، آن حضرت در 25 سالگي، در 29 ذيقعده همان سال، غريبانه و مظلومانه در بغداد به شهادت رسيد.
وي اظهار داشت: ام الفضل به محض مسموم كردن اين امام بزرگوار از كرده خود پشيمان ولي امام به او گفت كه ديگر كار از كار گذشته است.
وي افزود: امام جواد (ع) در بحث مسايل علمي، سخا و جود زبانزد عام و خاص بود.
بدن مطهر امام جواد(ع) در مقابر قريش بغداد، در كنار قبر مطهر جدش امام موسي كاظم(ع)، كه هم اكنون معروف به كاظمين است، به خاك سپرده شد.
6156/ 6155 خبرنگار: نوشين طهماسبي**انتشاردهنده: محمد عزيزپور