يك سوم ازافراد كم توان ذهني فعاليت بدني مناسب دارند

دكتر علي كاشي روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار علمي ايرنا به شيوع 6.3 درصدي كم تواني در جوامع اشاره كرد و افزود: بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهاني (WHO) در سال 2008 تقريباً 200 ميليون كودك كم‌توان در سراسر دنيا زندگي مي‌كنند. همچنين انجمن روانشناسي آمريكا ميزان شيوع كم‌تواني ذهني را حدود 2.5 درصد از هر جمعيت دانسته كه 85 درصد اين افراد كم‌توان ذهني خفيف هستند. با اين حساب در ايران نزديك به پنج ميليون فرد كم‌توان و حدود 2-3 ميليون فرد داراي كم‌تواني ذهني داريم.
وي يادآور شد: در بسياري كشورهاي دنيا سهم مشخصي از منابع ملي متعلق به افراد كم‌توان است و سياستمداران در تدوين برنامه‌هاي ملي سعي مي‌كنند اين افراد را به‌ عنوان شهروند مدنظر قرار داده و حقوق انساني آن‌ها را رعايت كنند؛ با وجود اين هنوز افراد كم‌توان امكان حضور در فعاليت‌هاي تفريحي مناسب با سن خود را ندارند و بسياري منزوي هستند.
دبير كل المپيك ويژه ايران همچنين اظهار كرد: كم‌تواني ذهني يك اختلال رشدي شايع است كه زندگي فرد را در سراسر عمر تحت تأثير قرار مي‌دهد. افراد كم‌توان ذهني عمدتا كم‌تحرك بوده و در فعاليت‌هاي ورزشي شركت نمي‌كنند كه اين موضوع آن‌ها را در معرض بيماري‌هاي متعددي قرار مي‌دهد.
كاشي خاطرنشان كرد: عوامل مشخص‌كننده فعاليت بدني در افراد كم‌توان ذهني شامل خصوصيات شخصي (سن، سطح رفتارهاي سازشي و وضعيت سلامتي)، درك فوايد اين فعاليت‌ها، محدوديت‌هاي اجتماعي- احساسي و برطرف كردن موانع فعاليت بدني است. نتايج مطالعات انجام‌شده روي اين افراد نشان داده كه فقط يك‌سوم از افراد كم‌توان ذهني به‌اندازه كافي براي حفظ سلامت خويش فعاليت بدني انجام مي‌دهند و ساير اين افراد كم‌تحرك بوده و در معرض خطر جدي براي سلامتي‌ هستند.
وي تصريح كرد: افراد كم‌توان ذهني در تمام مراحل رشد در مهارت‌هاي حركتي نسبت به ساير افراد همتاي خود تأخير دارند و در بين اين افراد، مبتلايان به سندرم داون مشكلات و تأخير بيشتري را تجربه مي كنند.
عضو پژوهشگاه علوم ورزشي و تربيت بدني خاطرنشان كرد: در اكثر بخش‌ها تمرينات ورزشي براي افراد كم‌توان ذهني فوايد زيادي را دارد. از آنجا ‌كه بهره هوشي از طريق اجراي فعاليت‌هاي بدني بهبود پيدا نمي‌كند، از طريق اين فعاليت‌ها محققان سعي در بهبود رفتارهاي انطباقي با كمك فعاليت‌هاي بدني منظم دارند. از سوي ديگر فعاليت‌هاي بدني مناسب به افراد كم‌توان ذهني كمك مي‌كند زندگي مستقل، كسب شغل و حفظ سلامت را تجربه كنند.
كاشي معتقد است: توانايي‌هاي حركتي و مهارت‌هاي افراد كم‌توان ذهني عموماً با تأخير همراه است؛ اما مداخله‌هاي اوليه براي جبران فاصله آن‌ها با افراد طبيعي اثر مثبت دارد. تأخير رشد مهارت‌هاي حركتي در افراد كم‌توان ذهني بر اثر عواملي چون كمبود تجارب حركتي، مشكلات جسمي، چاقي، اختلالات شنوايي و بينايي بيشتر مي‌شود. افراد كم‌توان ذهني اغلب دچار چاقي يا اضافه‌وزن مي‌شوند كه براي رفع اين مشكلات طراحي برنامه‌هاي فعاليت بدني يكي از مهم‌ترين اقدامات ممكن است.
وي خاطرنشان كرد: با توجه به اهميت فعاليت بدني و ورزش براي اين افراد، فعاليت بدني و ورزش بايد در برنامه‌هاي زندگي اين افراد به‌صورت منظم گنجانيده و آن‌ها را ترغيب شوند تا زندگي فعال‌تري داشته باشند.
علمي**9157** 1336
خبرنگار: منصوره شوشتري**انتشار: مهرنو خانزائي
براي اطلاع از اخبار متنوع علمي و فناوري، با كانال علمي ايرنا در تلگرام همراه شويد:
irnaelm@
https://telegram.me