به گزارش روز سه شنبه گروه اخبار علمي ايرنا از ساينس ديلي، در اين تحقيقات معلوم شد ميزان جاذبه بر ابعاد اين تونل‌ها تاثيرگذار است. در زمين قطر تونل‌هاي گدازه حدود 30 متر است. اما در سطح مريخ كه شدت جاذبه كمتر است، قطر اين تونل‌ها به 250 متر مي‌رسد. طول اين تونل‌ها در ماه از چندصدمتر تا چند هزار متر است.
محققان براي شناسايي موقعيت اين تونل‌هاي گدازه از ردپاي الكترومغناطيسي تونل‌ها استفاده مي‌كنند كه تشخيص آن توسط رادار از مدار سياره امكان‌پذير است. سپس اين اطلاعات را بر اساس مدل‌هاي ديجيتال زميني تجزيه و تحليل مي‌كنند تا بتوانند وضعيت و ساختار اين تونل‌ها را در زمين و سيارات ديگر مقايسه كنند.
تونل‌هاي گدازه در اثر جريان يافتن گدازه‌هاي داغ حاصل از فعاليت‌هاي آتشفشاني، در نزديكي سطح سياره يا در اثر سرازير شدن گدازه‌ها به شكاف‌هاي موجود بين لايه‌هاي سنگي موجود در پوسته سياره، شكل مي‌گيرند. اين تونل‌ها محيطي را فراهم مي‌كنند كه از تشعشعات كيهاني و جريان ميكرومتري در امان است و زيستگاه بالقوه‌اي را براي ماموريت‌هاي فضايي آينده در اختيار مي‌گذارد. همچنين اين تونل‌ها فضاي وسيع و كافي را براي نصب و راه‌اندازي تجهيزات موردنياز فضانوردان فراهم مي‌كنند.
علمي (6)**9259**1440
مترجم: سپيده علي كاشاني** انتشار: گلشن
تهران – ايرنا - محققان دانشگاه‌هاي پادوا و بولونا واقع در ايتاليا با مقايسه ساختار تونل‌هاي گدازه زمين با ساختار اين تونل‌ها در مريخ و ماه دريافتند اين تونل‌ها مكان مناسبي را براي سكونت انسان فراهم مي‌كنند.
