گفته مي شود، 11 درصد از درآمد استان 863 هزار نفري خراسان شمالي از محل توليد انگور به دست مي آيد اما اكنون انگور روي دست تاكداران مانده است و به جز زيان چيز ديگري عايدشان نمي شود.
سالانه از سطح 18 هزار و 520 هزار هكتار تاكستان هاي خراسان شمالي بيش از 185 هزار تن محصول برداشت مي شود، بيش از نيمي از انگور استان شامل رقم كلاه داري است، انگور بيشتر به شكل تازه خوري به مصرف مي رسد و به گفته كارشناسان بخش كشاورزي، از اين ميزان 90 هزار تن انگور مازاد بر مصرف در استان توليد مي شود كه نياز به راه اندازي صنايع تبديلي و تكميلي به منظور فراوري در اين خطه دارد.
با وجود اين ظرفيت در استان اكنون تاكداران خراسان شمالي اشتياقي براي جمع آوري محصول و فروش ندارند، زيرا انگور در ميادين ميوه و تره بار استان كيلويي 10 هزار تا 15 هزار ريال به فرورش مي رسد كه اين قيمت حتي كفاف هزينه خريد جعبه، كارگر و حمل و نقل نيز نيست.
واسطه ها و دلالان بومي و غيربومي كه در محل باغ ها حضور مي يابند محصول را در سرباغ با قيمت حتي پايين تر از ميدان تره بار خريداري مي كنند زيرا تاكدار خراسان شمالي چاره اي جز رضايت به اين وضعيت ندارد و به ناچار چوب حراج به محصول خود مي زند.
با وجود اينكه 65 درصد توليد بخش باغي خراسان شمالي به انگور اختصاص دارد و از 240 هزار تن انواع محصول باغي 185هزار تن شامل محصول انگور است اما فكر و چاره اي اساسي براي فراوري اين محصول و يا ايجاد بازار و صادرات آن فراهم نشده است بيش از 20 هزار تاكدار اين استان هر سال اين زيان را متحمل مي شوند.
وجود شرايط اقليمي و جغرافيايي مناسب، خراسان شمالي را هم رديف استان هاي آذربايجان غربي و همدان به يكي از قطب هاي مهم توليد انگور كشور تبديل كرده است.
با توجه به اينكه ظرفيت موجود در منطقه و سرمايه گذاري لازم مي تواند تحول شگرفي در مقوله اشتغال زايي، صادرات و ارزآوري ايجاد كند، ايجاد صنايع تبديلي و نيز صادرات انگور و كشمش مي تواند به توسعه بخش كشاورزي اين منطقه كمك كند.
راه اندازي صنايع تبديلي در توسعه پايدار بخش كشاورزي و ايجاد اشتغال، افزايش كيفيت محصول، كاهش ضايعات و فراهم كردن بازارهاي صادرات غيرنفتي از جايگاه ويژه اي برخوردار است و مي تواند به عنوان حلقه تكميل كننده زنجيره توليد منجر به افزايش ارزش محصول شود مقوله اي كه بايد در استان خراسان شمالي مورد توجه و تاكيد تصميم گيران استاني قرار گيرد.
انگور يكي از مهم ترين ميوه هايي است كه كشت و توليد آن در ايران از پيشينه درازي برخوردار است، علاقه ايرانيان قديم به مصرف فرآورده هاي انگور به ويژه به صورت تازه خوري، شيره و خشكبار، ناشي از شرايط طبيعي كشور براي پرورش تاك بوده است.
محصول اصلي انگور و فرآورده هاي خام آن از لحاظ اقتصادي پس از پسته و خرما مي تواند در رديف بزرگترين اقلام صادراتي كشور قرار گيرد.
استان خراسان شمالي ظرفيت و توان بالايي در زمينه توليد انگور دارد، اين محصول جزو ميوه هاي دانه ريز است، 12 محصول فرآوري شده از انگور مانند كشمش، تازه خوري، كنسانتره آب انگور، ژله و مارمالاد و توليد نئوپان از چوب و سرشاخه ها و ضايعات انگور به دست مي آيد، همچنين انواع دراژه و شيريني، روغن گيري از هسته انگور، سركه، آبغوره، برگ و ذغال از ديگر فرآورده هاي درخت و ميوه انگور است.
هر سال تاكداران خراسان شمالي به علت هاي گوناگون از جمله خشكسالي، سرمازدگي و نبود بازار زيان هاي هنگفتي مي بينند كه در برخي از سال ها انگور روي دست آنان باقي مي ماند، به عنوان مثال سال گذشته وقوع بيماري سفيدك داخلي بيش از 800 ميليارد ريال به تاكستان هاي اين استان خسارت وارد كرد.
خراسان شمالي 344 هزار هكتار عرصه كشاورزي با بيش از 82 هزار بهره بردار بخش كشاورزي دارد.
اين استان از حيث برخورداري از تاكستان در كشور پنجم است.
**خبرنگار ايرنا در خراسان شمالي
90 هزار تن انگور كلاه داري خراسان شمالي به علت نبود خريدار روي دست تاكداران مانده و آنان را در دو راهي جمع آوري محصول و يا رها كردن آن سرگردان كرده، محصولي كه تازه خوري آن بيشتر از ديگر مصارف است.
