«بهروز بهزادی» درستون نگاه روز در روزنامه اعتماد، نوشته است: در دوران استعمار یعنی نیمه دوم سده ١٨٠٠ میلادی حكومتی متمركز نداشت و قبایل آفریقایی در بخش‌های مختلف این كشور حكومت می‌كردند. در این دوره پای جویندگان طلا و معادن فلزات و سنگ‌های قیمتی به این كشور باز شد و بیشتر انگلیسی‌ها رهسپار این سرزمین شدند؛ سرزمینی كه همپا با آفریقای جنوبی بعدها مستعمره رسمی انگلیس شد.
در سده ١٩٠٠ دو حكومت اقلیت سفیدپوست در آفریقای جنوبی و رودزیا حاكم شدند. در این دوران هر دو كشور ثروتمند بودند؛ ثروتی كه توسط انگلیس غارت می‌شد و سهمی برای اكثریت سیاهپوست قائل نبودند.
در هر دو كشور مقاومت سیاهپوستان همزمان آغاز شد كه در آفریقای جنوبی به شكلی عقلانی ادامه یافت و اینك این كشور بعد از جدا شدن از استعمار انگلیس، كشوری دموكرات، پیشرفته و دارای اقتصادی قوی است چراكه نلسون ماندلا با درایت سرنوشت این كشور را در دست گرفت. ولی در زیمبابوه دو جبهه علیه انگلیس به مبارزه مسلحانه پرداختند. این دید و عمل سیاسی تا جایی ادامه یافت كه سفیدپوستان را از آن كشور راندند و پس از چندی رابرت موگابه به قدرت رسید. (سال ١٩٨٠).
موگابه برخلاف نلسون ماندلا سازوكاری دیكتاتورانه تدارك دید و برای سال‌های طولانی بر این كشور كه بالقوه ثروتمند بود حكومت كرد و آن را بالفعل فقیر كرد.
سوال اساسی این است كه چرا آفریقای جنوبی در جاده ترقی افتاد و زیمبابوه در مسیر فقر و فلاكت؟ شاید پاسخ مقدر این باشد كه در آفریقای جنوبی نلسون ماندلا متكی بر مردم بود و نظامی مردمسالار به وجود آورد، ولی رابرت موگابه متكی بر خود و اطرافیانش بود و نظامی استبدادی پایه‌ریزی كرد.
*منبع:روزنامه اعتماد،1396،8،25
**گروه اطلاع رسانی**1893**2040**انتشاردهنده: سهراب انعامی علمداری
تهران- ایرنا- زیمبابوه كه اعلام شد توسط ارتش در آن كودتا شده است، به شرحی كه خبرهای آن را خواهید خواند، تاریخ و سرنوشت جالبی دارد.
