به گزارش روز شنبه ايرنا ، ميانمار و بنگلادش در نوامبر (آبان ماه ) گذشته تفاهم نامه اي براي بازگشت آوارگان روهينگيايي به ميانمار امضا كردند كه براساس آن روند بازگشت اين آوارگان به ايالت راخين ميانمار تا دوماه ديگر آغاز مي شود.
روهينگيا' واژه اي است كه بوداييان ميانمار در اشاره به اقليت مسلمان اين كشور از آن استفاده مي كنند. ميانمار مي گويد اين اقليت مسلمان، در واقع مهاجران غيرقانوني هستند كه وارد اين كشور شده اند و از هيچ گونه حقوق قانوني به عنوان شهروند ميانمار برخوردار نيستند.
مردم روهينگيا در اسناد تاريخي به 'هندوهاي آراكان' معروف هستند. ايالت 'راخين' در ميانمار بطور مشخص طي چهار نسل محل زندگي حدود يك ميليون و 300 هزار روهينگيا بوده و تا پيش از كودتاي 1969 در برمه افرادي از اين قوم در مناصب حكومتي و قانگذاري برمه نيز حضور داشته اند اما از آن پس تسلط قوم بورما و سياستهاي فرقه گرايانه منجر به حذف و سركوب قوم روهينگيا شد. اكثريت قوم روهينگيا مسلمان هستند اما اقليتي از پيروان آيين هندوئيسم را نيز در ميان خود دارند.
بيش از هزاران نفر از مسلمانان روهينگيا از روز 25 اوت (سوم شهريور) در نتيجه دور جديد حملات شديد نيروهاي ارتش و گروههاي بودائي افراط گراي ميانمار، قتل عام شدند و خانه هايشان به آتش كشيده شد. علاوه براين افزون بر 650 هزار نفر از آنها وادار به ترك خانه و كاشانه خود و فرار به سوي مرزهاي بنگلادش شدند. پناهجويان روهينگيا كه موفق به عبور از مسيرهاي صعب طبيعي ميانمار شدند، در اردوگاه هاي مهاجران در شهر مرزي كاگس بازار بنگلادش پناه گرفتند.
پيش از آغاز موج جديد خشونت ها عليه مسلمانان روهينگيا، حدود 300 هزار پناهجوي روهينگيا در اين منطقه حضور داشتند.
اقليت نژادي روهينگيا در استان راخين از سال 2012 هدف حمله بودائيان تندرو قرار گرفته اند و با تشديد اين حملات و پيوستن نيروهاي ارتش به آنچه نسل كشي و پاكسازي نژادي مسلمانان ميانماري ناميده مي شود ، در دو ماه اخير بيش از پيش هدف اين قبيل حملات قرار گرفته اند.
طبق گزارش روز پنجشنبه پزشكان بدون مرز ، حداقل 6 هزار و 700 روهينگيايي در ماه نخست سركوب آنها توسط سربازان ارتش ميانمار در اوت 2016 (شهريور96) كشته شدند. ميانمار رسما اين كشتار را رد كرده و مدعي است كه سركوب روهينگيايي ها به بهانه پاسخگويي ارتش به شورشيان موسوم به ارتش رستگاري روهينگيا آركان (راخين) كه به ايستگاههاي مرزي پليس ميانمارحمله كردند، انجام شده است.
سازمان ملل متحد در سال 2013 روهينگيا را به عنوان يكي از جوامع تحت آزار و اذيت معرفي كرد زيرا قوانين ميانمار امكان برخورداري آنها را از 'مليت' سلب كرده است. اين در حالي است برخي متون تاريخي سابقه حضور روهينگيا را در برمه تا قرن هشتم ميلادي قابل ردگيري مي دانند.
سركوب مستقيم قوم روهينگيا توسط ارتش ميانمار كه از سال 1978 آغاز شد در سالهاي 1991 و 1992 شدت يافت و از سال 2012 تاكنون به شكلي سازمان يافته و سيستماتيك ادامه يافته و بطور آشكار تبديل به پاكسازي قومي شده است.
اكنون بسياري از روهينگيايي ها مي گويند حاضر به بازگشت به ميانمار نيستند و اردوگاههاي خود را ترك نمي كنند .
تعداد زيادي از آنها در مصاحبه هاي متعدد مسئولان سازمان هاي بين المللي و نهادهاي حقوق بشري اعلام كردند كه بازگشت به ميانمار براي آنها به معني مرگ است زيرا نظاميان ميانماري آنها را نيز مانند ديگر هموطنانشان مي كشند.
آوارگاني كه مورد مصاحبه قرار گرفته اند مي گويند خاطرات حضور آنها درميانمار فقط شكنجه، كشتار، سركوب ، تحقير و تجاوز بوده است.
تعدادي از زناني روهينگيايي نيز در اين مصاحبه گفته اند برنامه بازگشت روهينگيايي ها فقط يك تله ديگر براي آنهاست ،سازمان هاي بين المللي بارها به مردم روهينگيا وعده امنيت دادند اما ارتش ميانمار فقط به كشتن و نابودي روهينگيايي ها اعتقاد دارد.
علاوه براين تعداد زيادي از گروه هاي حقوق بشري نيز اعلام كردند كه شرايط براي بازگشت با اطمينان و امن روهينگيايي ها در ميانمار هنوز فراهم نشده است وهشداد دادند كه احتمال دارد پس از بازگشت آوارگان فاجعه كشتار ديگري ايجاد شود.
طبق گزارش نهادهاي بين المللي هنوز حدود 100 هزار نفر از روهينگيايي ها كه از سال 2012 تاكنون در اثر حملات متعدد گروههاي افراطي بودايي و نظاميان اين كشور بي خانمان شده اند، دراردوگاههاي در مركز ايالت راخين گيرافتاده اند.
آساق**1599**3404** مريم شفيعي**انتشار: محسن اسماعيلي
كوالالامپور- ايرنا- روهينگيايي ها مي گويند در اردوگاههاي كاكس بازار بنگلادش با انواع بيماري ، گرسنگي ، بدبختي و محروميت زندگي مي كنند،اما با اين وجود اكثر آنها حاضر به بازگشت به ايالت راخين براساس تفاهم نامه ميان بنگلادش و ميانمار نيستند.
