سیاست مهاجرتی رژیم صهیونیستی در چند سال اخیر به گونه ای بر مبنای اصول نژادپرستانه تنظیم شده كه آفریقایی تبارها را از خود می راند و اروپایی ها و آمریكایی ها و حتی آسیایی ها را با آغوش باز می پذیرد؛ آفریقایی تبارهایی كه با وعده وعیدهای دروغین سران رژیم صهیونیستی، خانه و كاشانه خود را رها كرده و با سراب زندگی بهتر، راهی سرزمین های اشغالی شده اند.
این سیاست، از یك سو نژادپرستانه و از سوی دیگر با سیاست خارجی این رژیم در تناقض قرار دارد، زیرا حاكمیت مزَوِر تل آویو از یك سو با دلبری از دولت های آفریقایی در جلب نظر آنها برای قبول عضویت این رژیم در اتحادیه آفریقا می كوشد و از سوی دیگر مهاجران آفریقایی كه با وعده وعیدهای پوچ و دروغین سران رژیم صهیونیستی وارد سرزمین های اشغالی شده اند را با قدرت قهریه نفی و حتی دفع می كند.
البته موضوع دلبری صهیونیست ها از آفریقایی ها، پیشتر از تاریخ ششم مهرماه امسال بطور جدی تر رخ نمود, یعنی زمانی كه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سفری كه برای شركت در مراسم تحلیف اوهارو كنیاتا، رئیس جمهور جدید كشور آفریقایی كنیا به نایروبی داشت، آشكار شد، چرا كه او در آن مراسم آشكارا اعلام كرده بود: 'ما عاشق آفریقا هستیم و به آینده آن باور داریم؛ ما شدیدا می‌خواهیم كه نه فقط با تك تك كشورهای آفریقایی، بلكه با اتحادیه آفریقا همكاری كنیم'.
ناگفته نماند كه این سیاست عمدتا برآمده از اندیشه نژادپستانه صهیونیست ها و بطور مشخص نتانیاهو است نه آموزهای دین ابراهیمی حضرت موسی نبی (ع)، چرا كه پس از برگزاری آخرین انتخابات در سرزمین‌های اشغالی و تشكیل كابینه توسط نتانیاهو، وی شخصا مسئولیت وزارت خارجه و كنترل سیاست خارجی این رژیم را بر عهده گرفت.
وی در حالی ادعای دوستی با آفریقا می كند كه چندی است، اكثر پناهجویان آفریقایی و حتی یهودیان ساكن سرزمین های اشغالی در اكثر شهرها به ویژه تل آویو، علیه سیاست های مهاجرتی رژیم صهیونیستی تظاهرات برگزار می كنند؛ در نهم دی ماه سال جاری بود كه این رژیم به 7 هزار 500 سودانی و اریتره‌ای مهاجر اعلام كرده بود كه ظرف 3 ماه آینده فلسطین اشغالی را ترك كنند و یا اینكه زندانی شوند.
البته طرح اخراج اتباع آفریقایی از سرزمین های اشغالی از ماه دسامبر (2017) توسط نتانیاهو به اداره مهاجرت رژیم صهیونیستی ابلاغ شده بود، اما به دلیل اختلافات داخلی درباره بودجه پیشنهادی در این خصوص كه حدود 86 میلیون دلار می‌شود، برای مدتی به تعویق افتاده بود.
به گزارش روزنامه صهیونیستی جروزالم پست، دیروز (دوشنبه) نیز 15 هزار یهودی آفریقایی تبار كه رژیم صهیونیستی قصد دارد آن ها را از فلسطین اشغالی اخراج كند، در اعتراض به سیاست های مهاجرتی جدید این رژیم در تل آویو دست به تظاهرات زدند.
این دسته از افراد، سیاست های رژیم صهیونیستی كه حتی به یهودی ها هم رحم نمی كند را مغایر آموزه های آیین یهود كه تل آویو مدعی متولی گری و حمایت از آن است، دانستند.
بطور مثال، یك مهاجر سودانی معترض، گزارش های توجیهی رسانه های صهیونیستی علیه مهاجران یهودی را ترفندی برای اجرای سیاست های نژادپرستانه تل آویو دانست و خواستار توقف آن شد.
براساس گزارش رسانه های بین المللی، همزمان با تظاهرات اعتراض آمیز مهاجران آفریقایی در تل آویو، صدها نفر دیگر نیز در همین شهر در تظاهراتی كه به نظر می رسد از سوی مقامات صهیونیستی ترتیب داده شده باشد، خواستار اخراج مهاجران آفریقایی شدند.
بهانه رژیم صهیونیستی برای اخراج مهاجران یهودی آفریقایی تبار، این است كه اختلاف فرهنگی آنها با فرهنگ صهیونیست های ساكن فلسطین اشغالی موجب شكاف فرهنگی و خطرات امنیتی می شود.
این درحالی است كه گزارش اداره آمار رژیم صهیونیستی حاكی از آن است كه 27 هزار نفر از اریتره، 7 هزار 500 نفر از سودان و 2 هزار 500 نفر از دیگر كشورهای آفریقایی خواستار گرفتن پناهندگی از رژیم صهیونیستی هستند و حدود 5 هزار كودك نیز در بین این افراد در سرزمین های اشغالی متولد شده اند.
همانگونه كه اشاره شد، رژیم صهیونیستی در حالی به چنین اقدامی دست زده كه در سال‌های اخیر تلاش گسترده‌ای را برای تعمیق روابط تجاری و امنیتی با آفریقا آغاز كرده است.
البته، نتانیاهو با تلاش برای تحقق عضویت رژیم غیر انسانی خود در اتحادیه آفریقا، علاوه بر تلاش برای جلب حمایت سیاسی 55 كشور عضو آن اتحادیه در مجامع بین المللی، به اهداف دیگری نیز می اندیشد، ازجمله می توان به راه اندازی تجارت اسلحه و آغاز همكاری امنیتی با این كشورها، استفاده از منابع سرشار رو زمینی و زیر زمینی این قاره، نفوذ ایدئولوژیكی در این قاره برای جلوگیری از تاثیرگذاری اسلام در این قاره، دستكاری در مدیریت امنیت آب شمال و شمال شرق آفریقا به سبب نزدیكی به سرزمین های اشغالی و كسب امتیازات بیشتر كشتیرانی در دریای سرخ و تنگه باب المندب و سواحل غربی اقیانوس هند اشاره كرد.
در اهمیت اهداف فوق برای تل آویو، كافی است بدانیم كه سازمان اطلاعات و امنیت خارجی این رژیم (موساد) به تازگی تدابیر نظامی محرمانه‌ای را برای ایجاد هسته‌های اطلاعاتی در سراسر شمال آفریقا به كار بست تا ضمن حفاظت از نزدیك به نیم میلیون یهودی كه بیشتر در كشورهایی نظیر مغرب، تونس و الجزایر سكونت دارند به آنهایی كه مایل به رسیدن به فلسطین اشغالی هستند نیز كمك كند.
نخست وزیر رژیم صهیونیستی در همین سفر اخیر خود به آفریقا كه سومین بار طی یك سال و نیم انجام گرفته است در تلاش برای نفوذ هرچه بیشتر به قاره‌ای كه به‌زعم او ظرفیت عظیمی دارد، در دیدار با كنیاتا و 10 رهبر آفریقایی دیگر رسما از او و سایر رهبران آفریقایی خواسته بود این رژیم را به‌عنوان عضو ناظر در اتحادیه آفریقا بپذیرند.
وی كه رژیمش طی 2 سال گذشته با 4 كشور آفریقایی كنیا، اتیوپی، روآندا و آوگاندا نیز رابطه دیپلماتیك خوبی برقرار كرده، حتی در ادامه این تلاش برای گسترش نفوذ در آفریقا، تصمیم به گشایش سفارتخانه در رواندا گرفت و از دولت آمریكا و سایر كشورهای غربی نیز خواست تا رابطه با سودان را به دلیل اقدام این كشور در قطع رابطه با ایران، تقویت كنند.
نتانیاهو حتی در سفری كه سال گذشته همزمان با سالگرد ترور برادرش 'یوان' توسط یك گروه كماندویی فلسطینی، به اوگاندا انجام داده بود در پیامی صریح به رهبران عرب به آنها هشدار داده بود كه 'شما اكنون كنترل این مناطق از قاره آفریقا را از دست داده‌اید و ما در حالیكه با خود پول، سلاح، تخصص های امنیتی و روابط قوی با آمریكا و روسیه را در داریم از دروازه‌های اصلی وارد قاره آفریقا شده‌ایم'.
نخست وزیر رژیم صهیونیستی در خردادماه گذشته نیز با شركت در كنفرانس سالانه جامعه اقتصادی كشورهای غرب آفریقا (اِكوواس) و سخنرانی در آن، با 12 تن از سران آن دیدار جداگانه داشت تا سیاست های توسعه طلبانه و بهتر است گفته شود، استعمار نوین خود را در آن قاره دارای منابغ غنی پیگیری كند.
از جمله اینكه رژیم صهیونیستی در 18 دی ماه گذشته بعد از 49 سال سفارت خود را در گینه كوناكری راه اندازی كرد تا با تقویت مناسبات با آفریقا بهتر بتواند سیاست های جهان گشایانه خود را با ایجاد اختلاف میان كشورهای آفریقایی به ویژه با دستكاری در جنگ آب میان بسیاری از رهبران این كشورها، به آنها تحمیل كند.
البته استقبال گرم بسیاری از كشورهای آفریقایی از نتانیاهو بویژه از سوی اتیوپی كه در نظر دارد مراحل اولیه ساخت سد 'النهضة' را در سال آینده تكمیل كند، بسیار قابل توجه است، چرا كه این كشور به عنوان میزبان مقر دائمی اتحادیه آفریقا در آدیس آبابا، خود را به پشتیبانی از رژیم صهیونیستی برای عضویت ناظر در اتحادیه آفریقا متعهد كرده است.
یادآوری می شود كه رژیم اشغالگر قدس، در سال 2002 پس از انحلال سازمان وحدت آفریقا كه به اتحادیه آفریقا تبدیل شد، از فعالیت در این اتحادیه محروم شده بود، اما امروزه برای نیل به جایگاه گذشته خود سعی می كند تا مهاجران آفریقایی ا با پا پس بزند و البته با كمك كشورهای غربی و روسیه سعی می كند رهبران آنها را با دست پیش بكشد.
سیاست نژادپرستانه ای كه هم با خواست ملل (نه دول) آفریقایی در تعارض است و هم به قدری با اصول انسانی و كنوانسیون های بین المللی در تضاد قرار دارد كه بارها از سوی سازمان ملل متحد و بسیاری از كشورهای غربی مورد انتقاد قرار گرفته است، زیرا دستگاه سیاست داخلی رژیم صهیونیستی از اول سال نوی میلادی (2018) درحالی طی یك بیانیه از اتباع كشورهای آفریقایی از جمله سودان و اریتره خواست تا سرزمین های اشغالی را ترك كنند كه دستگاه سیاست خارجی آن به لطایف الحیل تلاش می كند با برقراری روابط همه جانبه با دولت های آفریقایی و حتی سودان و اریتره، آنها را به یك تعامل دیپلماتیك و یا معاشقه اجباری وا دارد؛ صرف نظر از اینكه این تعامل چقدر می تواند به نفع خود آفریقایی ها باشد.
تل آویو ماه گذشته اتباع آفریقایی را در یك انتخاب دو گزینه مخیر كرده بود مبنی بر اینكه در ازای دریافت 3 هزار 500 دلار (آمریكا) سرزمین های اشغالی را به مقصد كشور ثالث و مشخصا رواندا و یا اوگاندا ترك كنند و یا مجازات زندان با اعمال شاقه را بپذیرند.
اخبار مربوط به این سیاست های غیرانسانی به تدریج به مجامع بین المللی نیز رسید، به گونه ای كه كمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل به تازگی طی گزارشی اعلام كرد كه رژیم صهیونیستی از دسامبر 2013 تا ژوئن 2017 بیش از 4 هزار سودانی و اریتره ای را به روآندا و اوگاندا فرستاده است.
البته تاكنون هیچ یك از مجامع بین المللی به اقدام مقامات كشورهایی كه خود ظلم به اتباع شان را به دلایل خاص پذیرفته اند، اشاره ای نكرده اند.
البته اگرچه دولت های رواندا و اوگاندا تاكنون رسما موافقت خود را برای پذیرش این مهاجرت اعلام نكرده اند، اما گزارش های كمیساریای حقوق بشر ملل متحد خلاف این را ثابت كرده و می كند، یعنی اینكه دولت های این دو كشور پیشتر بطور پنهانی به این خواسته تل آویو تن داده اند.
اگرچه در همان ایام كیگالی و كامپالا همدستی با تل آویو برای اجرای طرح مناقشه برانگیز مهاجرت را رد كرده بودند، اما همین دو كشور از پیشنهاد تل آویو برای تقویت روابط با كشورهای آفریقایی و حتی پیشنهاد تل آویو برای عضویت در اتحادیه آفریقا استقبال كرده بودند.
این دو كشور حتی به تازگی با استقبال از طرح دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریكا برای تعیین قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، تصمیم گرفتند سفارتخانه های خود را از تل آویو به قدس شریف انتقال دهند، اقدامی كه هیچ یك از كشورهای دیگر آفریقایی آنرا تایید نكردند و حتی برخی كشورهای آفریقایی نیز آنرا محكوم كردند.
این دو كشور حتی به رغم رد طرح جابجایی پایتخت رژیم صهیونیستی از تل آویو به قدس در سازمان ملل، از جمله كشورهایی بودند كه در این سازمان بین المللی برای تحكیم روابط خود با صهیونیست ها و حتی آمریكا، بر نظر واشنگتن صحه گذاشتند؛ لذا به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران، سكوت بسیاری از دول آفریقایی در برابر طرح اخراج مهاجران آفریقایی از سرزمین های اشغالی و بد رفتاری با آنها نمی تواند چیزی جز همدستی این دولت ها با صهیونیست ها ارزیابی شود.
متاسفانه حتی اتحادیه آفریقا كه رژیم صهیونیستی پیشنهاد عضویت در آنرا را داد نیز در برابر این اقدامات غیرانسانی صهیونیست ها در قبال مهاجران آفریقایی، سكوت كرده و تاكنون حتی آنرا محكوم هم نكرده است و در عین حال اقدام دولت های روآندا و اوگاندا را نیز در همدستی با توهین كنندگان به مهاجران آفریقایی تقبیح نكرد.
ظواهر امر نشان می دهد كه رژیم صهیونیستی پیشتر در یك معامله پنهانی با دیپلمات های ارشد آفریقایی آنها را مجاب كرده بود كه در ازای حمایت دولت هایشان از تل آویو در سازمان ها و نهادهای بین المللی و سكوت در برابر اخراج بیش از 38 هزار مهاجر كشورهای آنها از سرزمین های اشغالی، از مواهب پنهانی این تبانی آشكار برخوردار شوند.
البته سوابق تقنینی در سرزمین های اشغالی خلاف این سیاست جدید تل آویو را ثابت می كند، چرا كه تشكیلات صهیونیستی از سال 1950 بر بازگشت یهودیان از سراسر جهان به طور مشخص از آفریقا و اتیوپی تاكید ورزیده و براساس همان اصل بود كه سیل مهاجرت یهودیان از آفریقا از سال 2000 به سرزمین های اشغالی آغاز شد و رقم مهاجران آفریقایی در آخر سال 2010 به حدود 38 هزار و به روایتی 45 هزار تن رسید كه عمدتا از مرز مصر به سرزمین های اشغالی مهاجرت كرده بودند.
اما امروزه با مشخص و قطعی شدن این آمار به بیش از 38 هزار مهاجر آفریقایی در سرزمین های اشغالی كه تعداد قابل توجهی از آنها نیز با شروع بحران دارفور در سودان در سرزمین های اشغالی رحل اقامت گزیدند، تل آویو برخلاف منشور (كذایی) صهیونیسم جهانی مصوب سال 1951 مبنی بر برخورداری مهاجران از همه حقوق شهروندی و مدنی در این سرزمین، حتی قوانین خودساخته را نیز نقض و این دسته از یهودیان را به 'نفوذی' بودن متهم كرد و حتی آنها را با خشونت از خود می راند.
این رژیم حتی در روند اجرایی این سیاست نیز تغییرات اساسی ایجاد كرده به گونه ای كه بر خلاف گذشته، روند پذیرش مهاجران در سرزمین های اشغالی را به قدری كند كرده كه در سال 2017 فقط 10 نفر از 15 هزار مهاجری كه از سال 2010 درخواست پناهندگی در سرزمین های اشغالی كرده بودند، پذیرش شهروندی دائمی گرفتند.
یادآوری می شود كه با روی كار آمدن بنیامین نتانیاهو در سرزمین های اشغالی، اغلب مهاجران آفریقایی تبار در اردوگاهی در جنوب تل آویو اسكان داده شدند و به تدریج بعد از بهره برداری اطلاعاتی از آنها، این افراد از سرزمین های اشغالی اخراج می شوند.
البته طبق گزارشات متعدد رسانه های بین المللی از سرزمین های اشغالی، صرف نظر از سیاست های غیرانسانی تل آویو در قبال مهاجران آفریقایی، صهیونیست های ساكن سرزمین های اشغالی كه خود نیز مهاجر هستند، رفتارهای غیر انسانی و غیرمنطقی با این دسته از مهاجران دارند و اغلب به انحای مختلف از آنها سوء استفاده می كنند.
طبق گزارش سازمان ملل متحد، تل آویو سیاست های مهاجرتی جدید خود را پیشتر در سال 2013 با اعلام اینكه نه همه مهاجران زن و كودك، بلكه فقط مردان مشمول نیروی كار را داوطلبانه به كشور ثالث عودت می دهد، اجرایی كرده بود و به تدریج قید 'داوطلبانه' را نیز از برنامه های خود حذف و به اجبار آنها را از كشور اخراج می كند.
بعد غیرانسانی دیگری كه در سیاست های مهاجرتی رژیم صهیونیستی نهفته است، سوء استفاده این رژیم از صهیونیست های ساكن در سرزمین های اشغالی است؛ مقامات امنیتی این رژیم به تازگی از صهیونیست های سرزمین های اشغالی خواستند تا به عنوان بازرس و عامل همكار امنیتی این رژیم عمل كرده و در قبال دریافت امكانات تشویقی و امتیازات اجتماعی و اقتصادی (معادل 8 هزار 700 دلار آمریكا)، اتباع آفریقایی را به شدت از خود برانند تا آنها دیگر مجال زیست اجتماعی برای اقامت در محله های فلسطین اشغالی پیدا نكنند.
براساس این قانون، مهاجران آفریقایی تبار كه به خواسته بازرسان داوطلب صهیونیست تمكین نكنند هم از دریافت 3 هزار 500 دلار هزینه سفر تشویفی به روآندا و اوگاندا محروم می شوند و رژیم صهیونیستی در این صورت فقط مجبور خواهد بود 5 هزار دلار به دولت های كشور مقصد (اوگاندا و روآندا) بابت هر مورد پذیرش آنها پرداخت كند.
گزارش از علی نصیری**
خاورم 1378**1275
تهران – ایرنا – مدت ها است كه مهاجران آفریقایی در سرزمین های اشغالی، از سیاست های مهاجرتی رژیم صهیونیستی به تنگ آمده و بارها به سیاست های این رژیم به ویژه فرامین مهاجرتی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم به شدت معترض هستند؛ سیاست هایی كه منجر به مهاجرت معكوس آفریقایی تبارها از سرزمین های اشغالی شده است.
