عید مقاومت؛ پایان اسطوره شكست ناپذیری رژیم صهیونیستی

به گزارش ایرنا، روز ششم ماه ژوئن سال 1982 (16 خرداد 1361) رژیم صهیونیستی به بهانه برقراری آرامش برای مناطق شمالی فلسطین اشغالی و تحت تعقیب قراردادن سازمان ها و گروهای مقاومت فلسطینی كه در لبنان بودند، عملیاتی را با نام صنوبر یا صلح الجلیل آغاز كرد و به لبنان حمله ور شد.
طی این عملیات ارتش رژیم صهیونیستی، با هجوم سراسری به لبنان، نیمه جنوبی این كشور تا بیروت، پایتخت آن را به اشغال خود درآورد. عملیات محاصره بیروت همزمان با شروع جام جهانی فوتبال 1982 در اسپانیا انجام شد.
لبنان آن روزها، خود درگیر جنگ داخلی بود و از سال 1975 یعنی هفت سال پیش از این حمله، همه گروه ها و جناح های سیاسی با یكدیگر دست به گریبان بودند. خیابان ها و میدان ها در شهرها و روستاهای لبنان، عرصه جنگی خانمان سوز بود. بسیاری از گذرگاه ها، مملو از سنگر و خاكریز بود و ساختمان ها زخمی از تیرها و خمپاره ها.
در طول جنگ داخلی لبنان، هزاران تن كشته و ده ها هزار تن دیگر زخمی شدند. علاوه بر آن بر اساس بسیاری از گزارش ها، 17 هزار نفر هم در این جنگ مفقود شدند و همچنان از سرنوشت شان خبری در دست نیست.
در این اوضاع، رژیم صهیونیستی راه سختی را برای اشغال سراسر لبنان در پیش نداشت. اما هسته های مقاومتی كه شامل جوانان لبنانی، فلسطینی و سوری و حتی دیگر مسلمانان آزادی خواه می شد، رو در روی ارتش تا دندان مسلح صهیونیستی اسرائیل ایستادند. همان روزهای نخست، با مقاومت این جوانان، نظامیان صهیونیست، در چند جای لبنان برای پیشروی با مشكل برخوردند.
طی چندین ماه، صدها كشتار و جنایت در لبنان به وقوع پیوست و جامعه جهانی، سكوتی مرگبار را در قبال اشغالگری و جنایات اسرائیلی ها، اختیار كرده بود. كشتارهای صبرا و شاتیلا كه در آن كمتر یا بیشتر از 4هزار زن و مرد و كودك، به خاك و خون كشیده شدند، یكی از پرده های جنایت گروه های تندرو و مزدور لبنانی با همكاری نظامیان صهیونیست بود.
در سال 1985 ارتش اشغالگر صهیونیست، خیلی از نیروهای خود را از بیشتر مناطق تحت اشغال خارج كرد و این مناطق را به مزدوران خود یعنی «ارتش جنوبی لبنان» واگذار كرد.
مزدوران صهیونیست ها هم با حمایت اسرائیل، در حق هر آنكس كه بخواهد از كشور و میهن خود دفاع كند، از هیچ جنایتی كم نگذاشتند. صدها تن از رزمندگان و جوانانی كه در برابر رژیم صهیونیستی و نیروهای مزدور لبنانی مقاومت می كردند، شهید، زخمی یا اسیر شدند.
حزب الله طی این سال ها چندین عملیات خیره كننده علیه اشغالگران صهیونیست انجام داد. برخی از این عملیات ها استشهادی بودند كه نخستین آن توسط شهید احمد قصیر انجام شد و مقر نیروهای اسرائیلی در صور، با انفجاری مهیب، نابود شد و ده ها نظامی اشغالگر به هلاكت رسیدند.
برخی دیگر از عملیات ها هم، به سبك جنگ های نامنظم طراحی شد و با عنصر غافلگیری دشمن، ضربات سختی بر پیكر آنها وارد آمد. یكی از این عملیات ها، در سال 1987 موسوم به «البدر الكبری» بود كه رزمندگان مقاومت، بر 4 پایگاه اشغالگران و مزدوران بر بلندی های «جبل الصافی» مسلط شدند و توانستند 12 پایگاه دیگر را از آنها زیر آتش بگیرند. طی این عملیات، به اعتراف منابع اسرائیلی، دست كم 6 صهیونیست، 11 مزدور ارتش مزدور جنوبی لبنان، به هلاكت رسیدند و 26 تن از آنان نیز زخمی شدند.
سال 1990 جنگ داخلی لبنان به پایان رسید و آرامشی نسبی در این كشور برقرار شد. گروه های مقاومت از جمله حزب الله كه هشت سال پیش تاسیس شده بود، مجالی یافتند تا فعالیت های خود را گسترده تر كنند.
مقاومت در این سالها رشد قابل ملاحظه ای كرد و توانست حتی چندین بار شهرك های صهیونیستی را آتش باران كند و در چند عملیات كمین، افسران بلندپایه رژیم صهیونیستی را به هلاكت برساند.
سرانجام پس از هجده سال مقاومت جانانه، صبح پیروزی فرارسید. 21 ماه مه سال 2000، دو گردان از نیروهای مزدور «آنطوان لحد» تسلیم شدند. اهالی و رزمندگان مقاومت، زیر بارانی از گلوله و موشك اسرائیلی ها، توانستند بر ادوات و پایگاه های این مزدوران مسلط شوند.
آزادسازی از شهرك الغندوریه آغاز شد. حدودا دویست تن از جمله «عبدالله قصیر» و «نزیه منصور» دو نماینده عضو فراكسیون حزب الله در مجلس، وارد این شهرك شدند. سپس شهرك های «الطیبه» ، «دیر سریان» ، «علمان» و «عدشیت» یكی پس از دیگری، پس از سالها به تصرف ساكنان اصلی خود و رزمندگان مقاومت درآمد.
روز 22 ماه مه نیز، دهكده ها و شهرك های «حولا» ، «مركبا» ، «بلیدا» ، «بنی حیان» ، «طلوسه» ، «عدیسه» ، «بیت یاحون» ، «كونین» ، «رشاف» و «رب ثلاثین» آزاد شد.
اما فردای آن روز یعنی 23 ماه مه 2000 شهرك های مهمی چون «بنت جبیل» در كنار «عیناتا» و «یارون» ، «الطیری» و روستاهای آن به دست نیروهای مقاومت افتاد. در این روز همچنین، اهالی به بازداشتگاه «خِیام»، سرازیر شدند، درهای آن را گشودند، و اسیران خود را آزاد كردند. روز بیست و چهارم ماه نیز، دهكده ها و شهرهای منطقه «بقاع غربی» و «حاصبیا» آزاد شدند.
شب هنگام، نظامیان باقی مانده اسرائیلی، فرار را بر قرار ترجیح دادند و با ذلت از مناطق لبنانی عقب نشینی كردند، تا لبنان، تنها كشوری باشد كه تاكنون در تاریخ 70 ساله رژیم صهیونیستی، خاك خود را از دشمن پس گرفته باشد. به اعتراف لبنانی ها، اگر مجاهدت های شبانه روزی رزمندگان مقاومت در طول این 18 سال نبود، این پیروزی حاصل نمی شد.
«سلیم الحص» نخست وزیر وقت لبنان، این روز را عید مقاومت و آزادسازی نام گذاشت تا هرساله یكی از مناسبت هایی باشد كه تعطیل رسمی و یك روز ملی به شمار می آید.
امروز (جمعه) «میشل عون» رئیس جمهوری لبنان در پیامی «به همه كسانی كه با ایستادگی، صبر و مقاومت از سرزمین شان دفاع كردند، و آنهایی كه خونشان بر زمین ریخت تا اشغالگری به پایان برسد» درود فرستاد.
«جبران باسیل» وزیر خارجه در دولت انتقالی و رئیس فراكسیون «لبنان قدرتمند» در مجلس جدید در صفحه توئیترش نوشت: در این روز یادی كنیم از همه شهدایی كه رفتند تا سرزمین مان را آزاد كنند.
وی در ادامه پیامش با اشاره به اینكه «هنوز بخش هایی از لبنان در چنگال دشمن» است، بر ضرورت آزادسازی آن تاكید كرد.
«نجیب میقاتی» نخست وزیر پیشین لبنان و نماینده كنونی مجلس، آزادسازی جنوب لبنان را نقطه عطفی روشن در تاریخ كشور توصیف كرد كه با وحدت لبنانی ها و اراده آنها به دست آمد.
خاورم**2054