شهید رضوانی: اعتلای دین از جان گذشتگی می خواهد

به گزارش ایرنا، شهید هادی رضوانی چهارم آبان سال 46 در ماه شعبان در روستای گهره در 90 كیلومتری بندرعباس به دنیا آمد و اصالتا اهل رضوان شهر فین بود.
وی دارای 5 برادر و 2 خواهر بود و خود فرزند چهارم خانواده 10 نفره «محمد و ماه بانو» بود.
شهید رضوانی به دلیل شغل پدر تا 4 سالگی در«گهره»، «خمیر»، «قشم»، «جاسك» و«سیرجان» زندگی كرد و پس از آن در بندرعباس ساكن شدند.
وی دوران ابتدایی را در مدرسه «جاوید» بندرعباس گذراند و همزمان به مكتب خانه برای فراگیری قرآن می رفت، مقطع راهنمایی را در مدرسه شهید سایانی(سدید قدیم) سپری كرد.
این شهید بارها تا دم مرگ پیش رفت؛ 'در كودكی ذات الریه سختی گرفت، در استخر غرق شد، لوله آهنی روی سرش سقوط كرد، در راه مدرسه تصادف كرد و از بالای آب انبار به پایین افتاد' اما هر بار به لطف خدا و دعای والدین از مرگ نجات یافت تا در عرصه دیگری جان خود را تقدیم آرمان هایش كند.
شهید رضوانی در عین شوخ طبعی و صمیمی بودن اهل كار و تلاش بود، در مكانیكی و بنایی مهارت داشت و به همراه 3 برادر دیگرش در «كارگاه جعبه سازی» پدر در رضوان فین كار می كرد.
این دانش آموز شهید پنجم دبستان بود كه وارد مسجد شد و فعالیت های فرهنگی اش را آغاز كرد؛ پایگاه اصلی اش مسجدهای «جواد الائمه» محله برق و «صاحب الزمان» محله الشهدا بود.
حضور در این دو مسجد كه پاتوق جبهه و جنگ به حساب می آمد باعث شد تا هادی اشتیاق زیادی به جبهه پیدا كند.
وی از جوانان خوش رو و از مجریان توانمند مسجد الشهدا بود كه در اجرای برنامه های فرهنگی این مشجد بسیار تلاش می كرد.
شهید رضوانی در سال 61 در دبیرستان «شهید حقانی» مشغول گذراندن دوران متوسطه بود كه درس را رها كرد و راهی جبهه شد.
ابتدا «تیربارچی» و «بی سیم چی» گردان بود، مدتی بعد «مسوول آموزش شنا» به رزمندگان در «اروندرود» شد و در نهایت به «واحد تخریب» لشكر41 ثارالله رفت.
وی در سال 65 در مرحله چهارم اعزام به جبهه به سن سربازی رسید و به عنوان «پاسدار وظیفه» نبرد را ادامه داد.
در منطقه فاو مسوولیت بردن آذوقه را برعهده داشت كه قایق واژگون شد و از ناحیه پا دچار سوختگی شد.
سرانجام سحرگاه چهارم دی ماه 65 در «اروندرود» از ناحیه پهلو مورد اصابت تركش قرار گرفت و روز بعد در بیمارستان شیراز براثر شدت جراحات وارد به شهادت رسید.
پیكر مطهر شهید هادی رضوانی پس از تشییع باشكوه مردم بندرعباس در گلزار شهیدان این شهر به خاك سپرده شد.
وی 2 دی ماه سال 65 درحالی كه قلم به دست گرفت و شروع به نوشتن وصیت نامه كرد در ابتدای وصیت نامه اش پس از سلام به حضرت بقیه الله مهدی(عجل) و نایبش امام خمینی آورده است: من هم مانند تمام شهیدان این دیار و این دین قدم در راهی گذشته ام كه برای اعتلای كلمه حق باید از سرگذشت، از سرگذشتن شعار و رجز نیست یك حقیقت است، حقیقتی كه شیعیان در طول 1400 سال شریعت اسلام آن را با خون خود امضا كرده اند.
شهید هادی رضوانی وصیت نامه اش را چنین ادامه داده است كه؛ اگر بخواهم از شهادت و شهید بگویم جز خودستایی كار دیگری نكرده ام چون شهید و شهادت از آن خداست و خداوند آن را بر بندگان خود در آخرین لحظات عمرشان در این دنیا آشكار می سازد.
وی در بخش دیگری از وصیت نامه اش برای تسكین قلب داغدار پدر و مادرش خداوند را به حق حضرت زهرا(س) قسم می دهد كه داغ مرگ بر قلب پدر و مادر آُسان گرداند و اظهار كرده است: مادری بر سر نعش پسر خود با پسرش چنین می گفت كه؛ ای پسرم اگر زندگی امر پسندیده ای بود خداوند آن را به منفورترین مخلوق خود عطا نمی كرد و اگر مرگ امر ناشایستی بود خداوند آن را بر محمد(ص) ارزنده ترین بنده خود نازل نمی كرد، ای پسرم اگر در دنیا كار نیك انجام داده ای برو تا پاداش آن را بگیری و اگر جز گناه كار دیگری نداشته ای زودتر برو تا عذاب كمتری در انتظارت باشد، این سخنان بر احوال همه مردگان و شهیدان ما صادق است.
9887 / 6048