به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، رابین ویلیامز، برای من و میلیون‌ها انسان دیگر، از جنس هنرمندانی بود كه می توان او را لمس كرد؛ یك «هنرمند» به معنای واقعی و فراتر از یك «بازیگر». نقش‌آفرینی‌های به‌یادماندنی و جاودانه، صداپیشگی‌های كم نقص و پر از خلاقیت و هزاران دقیقه مصاحبه، برنامه تلویزیونی، تاك‌شو و استندآپ كمدی، در كنار شخصیتی دوست‌داشتنی، مهربان و سرشار از حس طنز و خلاقیت، رابین ویلیامز را به یكی از اسطوره‌های جاودان سینمای كمدی معاصر بدل كرد.
هنرمندی كه بی‌شك نامش بعدها - و حتی از سال‌ها قبل از درگذشت غم‌انگیزش- می‌تواند و باید، در كنار نام‌هایی چون چارلی چاپلین، استن لورل، پیتر سلرز و ده‌ها نام گرانقدر دیگر قرار بگیرد. بزرگانی از جنس «خنده» و «عشق به انسانیت».
امروز شنبه سوم اوت سالمرگ رابین مك لورین ویلیامز هنرپیشه معروف امریكایی و برنده جوایز اسكار بهترین بازیگر نقش مكمل مرد، گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیكال یا كمدی، جایزه ساترن نقش اول مرد و گرمی است. او 21 ژوئیه 1951 در شیكاگو از ایالت ایلینویز به دنیا آمد و 11 اوت 2014 جنازه اش درحالی كه حلق آویز بود در منزلش پیدا شد. رابین بیشتر در مجموعه های تلویزیونی بازی می كرد و با فیلم «مورك ومیندی» به اوج شهرت رسید. او پس از این فیلم هم در استندآپ كمدی و هم در نقش فیلم سینمایی و فیلم بلند بازی كرد.
بعد از اولین حضورش در فیلم موزیكال Popeye 1990 در فیلم‌های بسیاری به عنوان ستاره و یا شریك ستاره فیلم بازی كرد. ویلیامز در ژانرهای كمدی جنگی، كمدی درام، درام، انیمیشن تخیلی موزیكال و فیلم ترسناك نقش آفرینی داشت.
صبح به خیر ویتنام، بی خوابی، ویل هانتینگ خوب، علاءالدین، فیشرشاه، انجمن شاعران مرده، جومانجی، بیداری ها، جهان به گفته گارپ و خانم داوت فایر، فیلم های برتری كه او در آنها ایفای نقش كرده، به حساب می آیند.
او در اوایل دهه 1990 استعدادش را در فیلم های خانوادگی شكوفا كرد كه نمونه آن را می توان فیلم «خانم داوت فایر» برشمرد كه در این فیلم او نقش یك مرد مطلقه را بازی می كند و در نقش پرستار بچه هایش طوری موفق ظاهر می شود كه حتی فرزندانش نمی دانند او پدر آنان است.
«صبح به خیر ویتنام» یك كمدی تلخ از جنگ است كه نخستین كمدی پرسر وصدای ویلیامز در جهان محسوب می شود. ویلیامز در فیلم «علاءالدین» در نقش جینی (غول چراغ جادو) در نسخه به‌روزشده داستان كلاسیك علاءالدین، بی‌شك یكی از به‌یادماندنی‌ترین كاراكترهای تاریخ انیمیشن است. صداپیشگی دست‌نیافتنی ویلیامز در این موزیكال، بی‌شك یكی از به‌یادماندنی‌ترین آثار این هنرمند است.
او در فیلم «پچ آدامز» متفاوت تر از قبل در یك نقش جدی حاضر شد و پزشكی بود كه بیماران خود را با خنده درمان می كرد.
ویلیامز، در حالی كه بیشتر با طنز هیجان خود شناخته می شود، شخصیت ها و موقعیت های تیره تر روی صفحه را هم بازی كرد. او در فیلم «یك ساعت عكس» (2002)، ظاهر كننده عكس های وحشتناك است. در فیلم «بی خوابی» نویسنده رمان های پالپ و در فیلم «شنونده شب» میزبان رادیویی است كه با توجه به فضای رمزآلود اطرافش، یك هوادار مضطرب را نشان می دهد.
این هنرپیشه، اكتبر 1997 در رتبه 63 از فهرست «صد ستاره برتر تاریخ سینما» مجله« امپایر» قرار گرفت. البته همان سال نشریه «انترتینمنت ویكلی» او را «بامزه‌ترین مرد زنده جهان» انتخاب كرد.
این كمدین با مراكز خیریه هم همكاری داشت؛ بویژه با موسسه دنا دیو كه به سوپر استاری تعلق داشت كه خود را وقف درمان بیماران ضایعه نخاعی كرده بود.
ویلیامز می گوید: « مهم نیست كه مردم چه می‌گویند، واژه‌ها و ایده‌ها می‌توانند جهان را دگرگون كنند.»
فراهنگ** 7329 ** 1418
تهران - ایرنا- رابین ویلیامز كمدین سرشناس امریكایی است كه با وجود خنداندن مردم، خود شاد نبود و در سال های پایانی عمر از افسردگی رنج برد و همین بلای جانش شد.
