اشك شوق در چشمان خسته آزادگان سرافراز

به گزارش ایرنا، در بیست و ششمین روز از مرداد ماه سال 1369 بود كه نخستین گروه از رزمندگان سلحشور ایران كه به اسارت عراقی ها درآمده بودند از طریق مرز خسروی در استان كرمانشاه وارد خاك میهن شدند و آغوش گرم پدران و مادران به روی آن ها گشوده شد.
ثانیه ‌های انتظار به كندی می‌گذشت، اقشار مختلف مردم به استقبال پرنده‌های مهاجر آمده بودند كه در سال‌های سخت هجران، زیرشكنجه‌های دشمنان بعثی زخمی و دل آزرده شده اما با ایمان و اعتقادی راسخ مقاومت كردند تا سرانجام روز شیرین وصل فرا رسید.
آزادگان سرافرازی كه هرچند جسم آنان دربند بود، ولی هیچ گاه روح و اندیشه بلندشان تسخیر نشد و قلبشان به یاد دین و ایمان و آسمان وطن می‌تپید، 26 مرداد روز شادمانی ملتی بود كه هشت سال برابر هجوم های بیرحمانه دشمن ایستاد تا سرانجام در این روز تاریخی بازهم فرزندان خود را در آغوش بگیرند.
26 مرداد سال 1369، نخستین گروه آزادگان به میهن بازگشتند و ایران را از عطر حضور خود آكنده كردند، روزی مبارك كه صابران ایران، پس از سال ها دوری به خاك میهن پای گذاشتند و به آغوش خانواده و ملت بازگشتند.
در طول هشت سال دفاع مقدس، حدود 45 هزار رزمنده ایرانی به اسارت ارتش متجاوز عراق درآمدند كه 40 هزار نفر آن ها در نتیجه تبادل اسرا به میهن بازگشتند اما نزدیك به پنج هزار نفر دیگر یا در اردوگاه های رژیم بعث در نتیجه شكنجه ‌های ظالمانه مزدوران بعثی به شهادت رسیدند و یا با عدم همكاری رژیم صدام، نامشان در لیست مفقودالاثرین جای گرفت.

** اسرای ایرانی خود را برای شهادت آماده كرده بودند
محمدباقر صالحی یكی از رزمندگانی است كه مهرماه سال 1363 در حالی كه 23 سال سن داشت برای دفاع از آب و خاك كشورمان به جبهه اعزام شد و حدود یك سال بعد در شهریور 64 توسط رژیم بعث عراق به اسارت درآمد.
وی در گفت و گو با ایرنا می گوید: بعد از تقسیم بندی به جبهه های غرب اعزام شدم تا از خاك كشورم دفاع كنم، در طول حدود یكسالی كه جنگیدم به تعداد انگشتان یك دست به مرخصی آمدم و بیشتر در مناطق جنگی و خط مقدم حضور داشتم.
صالحی ادامه داد: شهریور ماه سال 66 بود كه در منطقه ای حد فاصل سرپل ذهاب و قصرشیرین در درگیری سنگینی كه با دشمنان بعثی داشتیم من و تعداد دیگری از همرزمان به اسارت نیروهای دشمن درآمدیم.
این آزاده كرمانشاهی افزود: پس از اسارت ما را به اردوگاهی در شهر موصل منتقل كردند، هر اردوگاه چندین بند و هر بندی هم چند آسایشگاه داشت كه در هر آسایشگاه نیز بین 50 تا 70 نفر نگهداری می شد.
وی در خصوص وضعیت آسایشگاه ها و اردوگاه های محل نگهداری اسرای ایرانی نیز گفت: رزمندگان و اسرای كشور از ابتدایی ترین امكانات نیز محروم بودند و شرایط برای همه بسیار سخت و طاقت فرسا بود.
صالحی ادامه داد: مسئولان این اردوگاه ها از فراهم كردن امكاناتی نظیر آب شرب، وسایل گرمایشی و سرمایشی، یخچال و سرویس بهداشتی درون آسایشگاه خودداری می كردند.
این رزمنده كه جزو اولین گروه از آزادگانی بود كه به كشور بازگشت، خاطرنشان كرد: به اسرای ایرانی بعد از گذشت چند روز یكسری لوازم شخصی به عنوان مایحتاج زندگی می دادند كه شامل 2 تخته پتوی سربازی، نصف پتو به عنوان زیرانداز، یك كیسه انفرادی خالی، یك جفت دمپایی، یك جفت جوراب، یك جفت لباس زیر و لباس زرد رنگی می شد كه باید آن را در هنگام بیرون رفتن از آسایشگاه می پوشیدیم.
وی در خصوص تغذیه اسرا نیز گفت: در بعضی از اردوگاه‌ها از جمله اردوگاهی كه من در آن بودم در تمام دوران اسارت صبحانه سوپی به نام شوربا متشكل از آب و عدس و نهار هم نفری یك عدد سیب زمینی، یا مقداری برنج و یا غذای امثال آن ها را می دادند، ضمن اینكه در بیشتر اوقات هم از شام خبری نبود.
صالحی یادآوری كرد: البته زمانی كه نمایندگان صلیب سرخ برای بازدید از اردوگاه ها می آمدند وضعیت مقداری بهتر می شد و غذاهای بهتری در اختیار رزمندگان قرار می گرفت، آن ها اسرای ایرانی را تهدید می كردند اگر به غیر از تعریف و تمجید سخن دیگری به زبان بیاورند به شدت شكنجه خواهند شد.
وی در پایان گفت: شرایط واقعا غیرقابل تحمل بود اما رزمندگان به عشق حضرت امام (ره) و با توسل به ائمه اطهار همه شكنجه ها و توهین ها را تحمل می كردند تا سرانجام از 26 مرداد سال 69 به تدریج و گروه گروه به كشور بازگشتند.

** افسران رژیم بعثی عراق از كتك زدن اسرای ایرانی لذت می برند
جهانشاه محمدی دیگر آزاده سرافرازی است كه از پس از حدود یكسال و نیم حضور در جبهه های نبرد حق علیه باطل در اردیبهشت سال 66 به اسارت رژیم بعثی عراق درآمد و حدود چهار سال را در اردوگاه های دشمن اسیر بود.
از آقای محمدی در خصوص نحوه برخورد زندانبان های عراقی با رزمندگان پرسیدم كه پاسخ داد: توهین، بی احترامی، خشونت و كتك زدن بجه ها تقریبا كار هر روز آن ها بود، بسیاری از افسران رژیم بعثی عراق واقعا خشن و بی رحم بودند و از كتك زدن اسرای ایرانی لذت می بردند.
وی ادامه داد: با وجود اینكه بسیاری از افسران رژیم بعث عراق ادعای مسلمانی داشتند اما با برپایی مراسم مذهبی نظیر سوگواری برای ائمه اطهار (ع) به شدت مخالفت می كردند و در بعضی مواقع اجازه هیچگونه فعالیتی در این راستا را نمی دادند.
این آزاده سرافراز یادآوری كرد: با فرا رسیدن ماه محرم سختگیری آن ها بیشتر از قبل می شد و گاهی كه صدای عزاداری بچه ها را می شنیدند اجازه نوحه خوانی و سینه زنی را نمی دادند.

** شهادت حاج قاسم در ظهر عاشورا
محمدی گفت: در محرم یكی از آن سال ها، یكی از هم سلولی های ما به اسم حاج قاسم كه اهل استان خوزستان بود و صدای بسیار خوبی هم داشت بارها از سوی افسران رژیم بعثی تهدید می شد كه حق نوحه خوانی و برپایی مراسم عزاداری را ندارد اما او به خاطر علاقه ای كه به امام حسین (ع) داشت به صورت مخفیانه هم كه شده برای اسرا نوحه خوانی می كرد و محفل عزای سیدالشهدا (ع) را گرم نگه می داشت.
این رزمنده دفاع مقدس خاطرنشان كرد: در شب عاشورا بود كه اسرای ایرانی با مداحی حاج قاسم در حال عزاداری بودند كه سربازان عراقی به آسایشگاه ها هجوم آورده و تعداد بسیار زیادی از آن ها را به شدت كتك زدند.
وی گفت: یكی از آن ها هم همین حاج قاسم مداح بود به گونه ای كه بر اثر شدت جراحات وارده خود عراقی ها مجبور شدند وی را به درمانگاه انتقال دهند اما این مداح اهل بیت (ع) ظهر روز عاشورا به شهادت رسید و ما خبرش را روز بعد دریافت كردیم.
محمدی در پایان گفت: آنچه كه به رزمندگان ایرانی قوت می بخشید پیام هایی بود كه هر چند وقت یكبار از امام (ره) منتشر می شد و به آن ها شجاعت و استقامت بیشتری می بخشید

** 50 نفر از اسرای ایرانی در زندان های رژیم بعثی شهید شدند
مدیركل بنیاد شهید و امور ایثارگران كرمانشاه نیز با گرامیداشت 26 مرداد سالروز بازگشت اولین گروه آزادگان سرافراز به میهن، گفت: این استان یك هزار و 800 آزاده دارد كه 50 نفر آن ها در زندان های رژیم بعثی به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
حجت الاسلام هادی عسگری، آزادگان را الگوهای مقاومت، ایمان و شجاعت معرفی و اظهار كرد: آن ها به خوبی واژه استقامت و صبر در برابر سختی ها را به بهترین شكل ممكن معنا كردند.
وی با بیان اینكه فرهنگ آزادگی همان فرهنگ عزت، استقامت و ذلت ناپذیری است، گفت: آزادگان سرافراز با استقامت جانانه خود ذلتی ابدی برای دشمنان اسلام و انقلاب و عزت و افتخاری همیشگی برای كشورمان را فراهم كردند.
مدیركل بنیاد شهید كرمانشاه، آزادگان سرافراز را شایسته بهترین تكریم ها دانست و گفت: تك تك آن ها نمادی از ایثار و مقاومت و از خودگذشتگی هستند كه خاطراتشان برای انتقال به نسل‌های آینده باید ثبت و ضبط شود.
وی در پایان گفت: اجر و پاداش كار آن ها كمتر از همرزمان شهیدشان نیست و به طور قطع در نزد خداوند متعال جایگاهی بس رفیع و بلندمرتبه دارند.
در روز 26 مرداد 1369 اولین گروه آزادگان ایرانی پس از سال‌ها اسارت در زندان‌های رژیم بعث عراق از طریق مرز خسروی در استان كرمانشاه وارد كشور شدند
این رویداد 2 هفته پس از اشغال نظامی كویت توسط ارتش صدام و 2 روز پس از آن صورت گرفت كه صدام در نامه‌ای به مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس جمهوری وقت ایران بار دیگر عهدنامه 1975 الجزیره را پذیرفت.
7458/8066