خداحافظی اسطوره ای به نام «سلیمی»

به گزارش ایرنا، در حالی كه بعد از خداحافظی اجباری «حسین رضازاده» وزنه بردار فوق سنگین ایران كه طی سال های 1998 تا 2006 میلادی با كسب 2 مدال طلای المپیك و 4 مدال طلای جهان غوغایی در دسته سنگین وزن جهان به پا كرده بود، هیچ كس تصور آنرا نداشت كه وزنه بردار دیگری بتواند جانشینی برای اسطوره اردبیلی وزنه برداری ایران باشد.
اما در سال 1368 در قائمشهر پسری متولد شده بود كه تا سال ها جا پای رضازاده گذاشت و پرچم كشورمان را طی 10 سال گذشته در میادین بین المللی به اهتزاز در آورد.
سلیمی در ابتدا در رشته ژیمناستیك، كشتی و فوتبال فعالیت می كرد و به دلیل فیزیك خاص بدنش و به سفارش دوستانش روی به وزنه برداری آورد.
او به باشگاه قاسم غزالیان اولین مربی وزنه برداری خود رفت و خیلی زود پله های ترقی را طی كرد و برای نخستین مرتبه در سال 2007 و در جام باشگاههای آسیا حضور پیدا كرد.
حضور او در جام باشگاههای آسیا سبب شد تا به تیم ملی جوانان ایران در سال 2008 دعوت شود و این حضور شروعی بر موفقیت های بهداد سلیمی وزنه بردار فوق سنگین ایران شد.
وی در سال 2008 در پیكارهای قهرمانی جوانان آسیا در كره جنوبی با كسب مدال نقره، مدال آوری خود را در عرصه ورزش قهرمانی به طور جدی آغاز كرد و در همان سال و در جوانان جهان در كلمبیا در مجموع 406 كیلوگرم (186 حركت یك ضرب و 220 كیلوگرم حركت دوضرب) مدال برنز گرفت.
او در حالی كه هنوز در رده جوانان قرار داشت، یك سال بعد به تیم ملی بزرگسالان دعوت شد و در رقابت های قهرمانی آسیا در قزاقستان ركوردهای خود را به صورت چشمگیری افزایش داد (190كیلوگرم یك ضرب و 231 كیلوگرم دو ضرب = مجموع 421 كیلوگرم) و توانست نخستین مدال طلای دوران قهرمانی خود را كسب كند و در همان سال و در پیكارهای جوانان جهان نیز در رومانی (195كیلوگرم یك ضرب و 228 كیلوگرم دو ضرب= 423 در مجموع) صاحب گردن آویز طلا شد.
بهداد سلیمی كه بعد از موفقیت های سال 2009 خود را به عنوان یك وزنه بردار ششدانگ در فوق سنگین معرفی كرده بود در سال 2010 در آنتالیا تركیه بزرگان سنگین وزن جهان را شوكه كرد و به نخستین مدال طلای رده بزرگسالان خود دست یافت (208+245=453). البته پیش از آن و در بازی های آسیایی 2010 گوانگژو چین (205+235=440) با نخستین مدال طلای بازی های آسیایی خود خط و نشان را برای حریفان در آنتالیا كشیده بود.
سال 2011 نیز وی در پاریس كاری كرد كارستان و با ركوردهایی كه از خود بر جای گذاشته بود (214+250=464) همه راهها را برای مدعیان آن سال ها یعنی روسلان آلبگوف و لوچوف روسی بسته بود. بهداد در آن سال با 214 كیلوگرم در یك ضرب، نام خود را به عنوان ركوردار این حركت در كنار رضازاده به عنوان ركورداران این دسته به ثبت رساند.
سلیمی در سال 2011 و در رقابت های قهرمانی آسیا نیز طلا گرفت.
بدون شك اوج موفقیت هر ورزشكاری در بازی های المپیك اتفاق می افتد، جایی كه بهداد سلیمی بعد از مدال طلای قهرمانی آسیا در سال 2012 كره جنوبی در المپیك لندن قدرتمندانه (208+247=455) بر سكوی نخست ایستاد و یك بار دیگر عنوان قوی ترین مرد المپیك به یك ایرانی رسید.
دوران بعد از المپیك 2012 را بی شك باید دوران افول این ستاره مازندرانی فولاد سرد نامگذاری كرد كه به دلیل اختلاف نظر با سرمربی وقت تیم ملی یعنی كوروش باقری او به همراه سجاد انوشیروانی، سعید محمدپور، نواب نصیرشلال و كیانوش رستمی حاضر نشدند در اردوی تیم ملی حضور یابند و به همین دلیل پیكارهای جهانی سال 2013 در لهستان را از دست دادند.
اما با تغییراتی كه «حسین رضازاده» رییس فدراسیون وزنه برداری در راس كادر فنی تیم ملی ایجاد كرد، بهمن زارع سكاندار تیم ملی شد و او یكبار دیگر توانست در سال 2014 و در بازی های آسیایی اینچئون كره جنوبی (210+255=465) دومین مدال طلای خود را از این بازی ها دشت كند اما در پیكارهای جهانی قزاقستان مغلوب روسلان آلبگوف روسی شد (206+251=457) و به مدال نقره قناعت كرد و از سال 2014 دیگر هیچ وزنه بردار ایرانی نتوانسته در پیكارهای جهانی عنوان قوی ترین مرد را برای كشورمان بگیرد.
سال 2015، سال كابوس وار برای وزنه بردار فوق سنگین ایران بود. دو هفته مانده به رقابت های جهانی در آمریكا سلیمی از ناحیه زانو دچار مصدومیت شدیدی شد و نتوانست به آمریكا برود تا كار درمان خود را برای حضور در بازی های المپیك 2016 ریو انجام دهد.
وی از آبان ماه سال 94 كار درمانی خود را با حضور متخصصین ایرانی آغاز كرد و در نهایت خود را مهیای حضور در المپیك ریو كرد و حتی پیش از المپیك در تورنمنت بین المللی جام فجر نیز در تهران وزنه های خوبی زد، اما او و پزشكان معالجش هنوز نگران مصدومیت دوباره زانویش بودند كه یك مصدومیت دیگر سلیمی را برای همیشه از وزنه برداری دور نگه خواهد داشت.
نگرانی سلیمی و كادر فنی كه در آن زمان سجاد انوشیروانی سرمربیگری تیم ملی را برعهده داشت، بیشتر بر روی حركات دو ضرب او و به خصوص حركت قیچی بود. همین مصدومیت سبب شد كه او در المپیك 2016 ریو نتواند عملكرد خوبی داشته باشد و بعد از آنكه در حركت یك ضرب وزنه 216 كیلوگرمی را بالای سر برد در حركت دو ضرب داوران وزنه های 245 كیلوگرمی او را به دلیل فیكس نشدن دست ها نپذیرفتند و او با بدشانسی مدال طلای المپیك را با چشمانی اشكبار از دست داد و مدال طلای المپیك به ستاره نوظهور این سال های فوق سنگین جهان یعنی لاشا تالاخادزه گرجستانی رسید.
پیكارهای جهانی سال 2017 نیز برای فوق ستاره وزنه برداری ایران خوش یمن نبود و داوران یك بار دیگر به دلیل همان مشكلاتی كه سلیمی در فیكس كردن دست ها در حركات دو ضرب داشت نگذاشتند عملكرد خود را به نمایش بگذارد. او در كنار سعید علی حسینی كه بعد از هشت سال یك بار دیگر پای به روی تخته وزنه برداری گذاشته بود (211+242=453) به مدال برنز جهان رسید.
این وزنه بردار خوش اخلاق دنیای پولاد سر امروز (دوشنبه) با مدال طلای بازی های آسیایی 2018 جاكارتا با دنیای قهرمانی خداحافظی كرد تا دلمان برای مدال آوری هایش تنگ شود.
او امروز (دوشنبه) بعد از كسب سومین مدال طلای خود در بازی های آسیایی از دنیای قهرمانی برای همیشه خداحافظی كرد.
ورزشی**1067**1597