به گزارش خبرنگار ایرنا، هرساله پس از برداشت محصولات كشاورزی دود ناشی از آتش زدن كاه و كلش در آسمان برخی از مناطق كرمانشاه بر می خیزد كه علاوه بر آسیب به زمین های كشاورزی، محیط زیست را نیز آلوده می كند.
از دیگر تبعات آتش زدن زمین های كشاورزی از بین رفتن حشرات و سوختن موجودات زنده در مزارع است كه برای حیات اكوسیستم محیط زیست زمین ضروری هستند.
سرایت این آتش سوزی ها به مزارع دیگر كشاورزان و جنگلها و منابع طبیعی از دیگر پیامدهای این عمل نادرست برخی از كشاورزان استان كرمانشاه است.
كشاورزان كرمانشاهی در حالی بقایای كاه و كلش را آتش می زنند كه بنا به گفته كارشناسان می توان از آن در ساخت بناهای كاه گلی، سوخت نیروگاه ها ، تهیه كمپوست و خوراك دام استفاده كرد.
** وجود كاه و كلش برای خاك كشاورزی ضروری است
یك كارشناس تغذیه گیاه كشاورزی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، وجود كاه و كلش را برای حاصلخیزی خاك نعمتی بزرگ و ضروری دانست و گفت: طبق آزمایش های صورت گرفته مقدار زیادی از مواد آلی كه مورد تغذیه میكروارگانیزم های خاك است در كاه و كلش وجود دارد و به این خاطر كاه و كلش برای غنی شدن خاك و افزایش محصولات كشاورزی ضروری و لازم است.
خلیل حیدری ، همچنین به نیاز ضروری تغذیه ای میكروباكتری های مخصوص خاك به مواد آلی موجود در كاه و كلش اشاره و افزود: هیچ عنصر غذایی بدون ترشحات میكروباكتری های ویژه خاك كه از مواد آلی بقایای گیاهی تغذیه می كنند، جذب محصولات كشاورزی نمی شود، بنابراین آتش زدن بقایای گیاهی منجر به كاهش محصولات بالاخص زمین های دیم می شود.
وی در ادامه كاه و كلش را برای حفظ رطوبت خاك بسیار ارزشمند توصیف كرد و افزود: رطوبت یكی از شرایط واجب رشد گیاهان خاك است كه كاه و كلش به حفظ آن در خاك در فصول مورد نیاز، بسیار تاثیرگذار است.
او مزیت دیگر كاه و كلش را جلوگیری از فرسایش خاك اعلام كرد و اظهار داشت: مواد آلی خاك بیشتر در سطح زمین هستند كه گیاهان از آنها محافظت می كنند كه اگر آتش زده شوند با یك نسیم آرام این مواد آلی به هوا می روند و كیفیت خاك به خطر می افتد.
كارشناس مسئول تغذیه گیاهان كشاورزی جهاد كشاورزی كرمانشاه در ادامه وجود كاه و كلش را مانع سفت شدن خاك و منفذی برای رد و بدل شدن اكسیژن در خاك خواند كه محصولات كشاورزی برای رشد به شدت به آن وابسته هستند.
حیدری ، سوزاندن بقایای گیاهی را سبب از بین رفتن 60 درصد ماده آلی خاك از جمله 65 درصد كربن، 26 درصد ازت، 36 درصد گوگرد، 26 درصد فسفر و 6 درصد پتاسیم برشمرد.
او یادآوری كرد كه آتش زدن كاه و كلش چسبندگی خاك را افزایش می دهد كه این امر مانع نفوذ آب و در نتیجه كاهش حاصلخیزی زمین می شود.
وی به كشاورزان توصیه كرد بقایای گیاهی را به چشم نعمتی ارزشمند برای زمین های كشاورزی نگاه كنند زیرا علاوه بر خاصیت های فراوانی كه برای خاك دارد برای چرای حیوانات و كود نیز بسیار ارزشمند هستند.
** آتش زدن مزارع اكوسیستم محیط زیست را به خطر می اندازد
كارشناس مسئول پایش محیط زیست استان كرمانشاه نیز آتش زدن كاه و كلش را منجر به هدر رفت كربن در اتمسفر و آلودگی هوا و همچنین باعث از بین رفتن میكروباكتری های خاك زی دانست.
جمال رحمانی ، تصریح كرد كه آتش بقایای گیاهی منجر به از بین رفتن زنجیره غذایی موجودات زنده و میكروباكتری های خاك می شود و حیات محیط زیست را به خطر می اندازد.
او در ادامه توضیح داد: با از بین رفتن زنجیره غذایی میكروارگانیزم ها خاك زی كه در لایه یبوسفر خاك هستند (مواد آلی موجود در بقایای گیاهی) در نتیجه فعالیت میكروارگانیزم ها خاك زی متوقف و هیچ عنصر غذایی جذب محصولات نمی شود و دیگر خاك برای رشد گیاهان و محصولات مناسب نخواهد بود.
وی همچنین افزود: كشاورزان برای جبران فعالیت میكروارگانیزم های خاك زی از كودهای شیمیایی بیشتری استفاده می كنند و در نتیجه آلودگی های بیشتر زیست محیطی وارد خاك می كنند.
مسئول پایش محیط زیست استان كرمانشاه در ادامه آتش زدن كاه و كلش را باعث سفت شدن خاك و عدم نفوذپذیری آب در خاك، عدم تبادل اكسیژن كه در نتیجه كاهش رشد گیاه و از بین رفتن خاك و هوا دانست.
رحمانی، آتش زدن مزارع را غیرقانونی و قابل پیگیری دانست و گفت: آتش زدن مزارع نیز مانند منابع طبیعی و معادن دارای آثار تخریبی محیط زیستی فراوان است و طبق قانون آتش زدن مزارع غیرقانونی و مسببان آن باید پیگیرد قانونی شوند.
كرمانشاه 946 هزار و 871 هكتار زمین كشاورزی آبی و دیم دارد و سالانه بیش از چهار میلیون و 600 هزار تن محصولات كشاورزی در این استان تولید می شود.
این استان با 2 میلیون نفر جمعیت، 14 شهرستان و 2 هزار و 600 روستا دارد.
3209/8066
كرمانشاه - ایرنا - برخی از كشاورزان كرمانشاه برای آماده شدن سریع زمین خود پس از برداشت محصولات كشاورزی بخصوص گندم و جو دست به آتش زدن بقایای كاه و كلش آن می زنند كه براساس نظر كارشناسان این اقدام آسیب های جبران ناپذیری به خاك كشاوزی و محیط زیست وارد می كند.
