همه مواضع نخست وزیر جدید عراق

به گزارش خبرنگار ایرنا، مردی كه در 2005 تمایل جدی به پست نخست وزیری داشت و به آن نرسید، اما این بار كه هیچ میلی به پست های حكومتی در عراق نداشت و خانه نشینی را انتخاب كرده بود، عالی ترین مقام اجرایی كشور با صلاحیت هایی به مراتب فراتر از 2005 به سراغ او آمد.
عبدالمهدی در برهه ای سكان اداره عراق را بر عهده می گیرد كه كشورش با چالش های مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی داخلی مواجه است و در عین حال باید در وضعیت متلاطم این روزهای جهان و منطقه، عراق را به ساحل امن و آرامش برساند.

**عبدالمهدی مرد وفادار به محور مقاومت
عادل عبدالمهدی با همه نگرش های لیبرالیستی كه در حوزه اقتصاد و توسعه و دموكراسی دارد اما جزو نیروهای وفادار محور مقاومت به شمار می رود.
مواضع عبدالمهدی علیه رژیم صهیونیستی كاملا واضح و آشكار است و از ابتكار عمل حضرت امام خمینی (ره) در نامگذاری جمعه آخر ماه رمضان به نام روز قدس، حمایت كرده است.
او می گوید كه بی توجهی رژیم صهیونیستی به حقوق بشر و كشتار مردم مظلوم فلسطین در در نهایت میخی است كه این رژیم به تابوت خود می كوبد و برای همین از رژیم صهیونیستی به عنوان 'كودك پرتوقع نژادپرستی' یاد كرده است.
عبدالمهدی بارها از نسل كشی مردم مظلوم یمن انتقاد كرده و معتقد است كه این جنگ بیهوده علیه مردم یمن باید متوقف شود.
نسبت به سوریه عادل عبدالمهدی نوشته است كه 'سوریه عزیز پیروزمندانه از جنگ بیرون خواهد آمد' و از همان آغاز معتقد بود كه راه حل سوریه، سیاسی است و به همین دلیل از مذاكرات آستانه با حمایت ایران، روسیه و تركیه حمایت كرد.
او درباره مذاكرات آستانه برای پایان بخشیدن به خشونت ها در سوریه گفته است كه مذاكرات آستانه در مقایسه با مذاكرات ژنو، واقع بینانه تر و كارآمدتر هستند.

**اعتقاد به گسترش رابطه با ایران
عبدالمهدی جزء حامیان برجام است و برای همین از خروج یكجانبه آمریكا از برجام انتقاد كرد و معتقد است كه تحریم های یكجانبه آمریكا علیه ایران بر خلاف قانون بین المللی و به ضرر عراق و منطقه است.
از نكات كلیدی درباره دیدگاه های اقتصاد خارجی عادل عبدالمهدی این است كه ایشان معتقد به پایان دوره حاكمیت دلار بر اقتصاد بین المللی و جایگزین شدن 'یوان' چینی به جای آن است.
بر همین اساس، عبدالمهدی معتقد است با توجه به اینكه 22 درصد نفت صادراتی عراق به چین است، عراق نیز باید به جای 'پترودلار' به 'پترویوان' روی بیاورد و به تعامل منطقه ای و بین المللی براساس ارزهای غیر از دلار بیندیشد و برای آن برنامه ریزی كند.
او بعنوان منتقد سیاست های منطقه ای غرب و آمریكا معتقد است كه هرچه از تنش غرب با جمهوری اسلامی ایران كاسته شود، عراق از آن بیشتر سود خواهد برد و به همین دلیل به خاطر مناسبات خوبی كه با دولت های اروپایی خصوصا فرانسه دارد، این اعتقاد وجود دارد كه به عنوان نخست وزیر عراق می تواند نقش فعالی در نزدیك كردن هرچه بیشتر مناسبات بین ایران و اروپا ایفا كند.
درباره روابط با ایران معتقد است كه 'روابط ایران و عراق از قدیمی ترین و باسابقه ترین و عمیق ترین روابط تاریخی و حال حاضر است.'
به گفته وی، 'روابط دو كشور ایران و عراق دارای ابعاد مختلف دینی، مذهبی، قومیتی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی، امنیتی، حیاتی و جغرافیایی است و مصالح عراق در داشتن روابط با همه همسایگان و خصوصا جمهوری اسلامی ایران است.
عبدالمهدی در جریان حمله تعدادی از نفوذی ها به كنسولگری جمهوری اسلامی ایران در بصره به شدت از این اقدام انتقاد كرد و دولت عراق را در مقابل حمایت از نمایندگی های خارجی مسوول دانست.
وی نوشت كه حمله به كنسولگری ایران در بصره پیش از هرچیز تعرض به دولت و ملت عراق است.
او جزو مدافعان نیروهای بسیج مردمی عراق (الحشد الشعبی) است برای همین وقتی حیدر العبادی نخست وزیر عراق، چند هفته قبل 'فالح الفیاض' را از ریاست الحشد الشعبی كنار گذاشت به شدت از این اقدام انتقاد كرد و گفت كه بركناری الفیاض در وقت نامناسبی صورت گرفته است.

**مردی با تحول فكری مداوم
برخی از عادل عبدالمهدی به دلیل تحولات سیاسی مستمری كه در طول حیات سیاسی اش داشته به عنوان مرد هزار چهره سیاست عراق تعبیر می كنند.
عبدالمهدی حیات سیاسی خود را در 1968 با پیوستن به حزب بعث آغاز كرد و سپس به جرگه قومیت گراهای عرب گروید و بعد از مدتی از این منش سیاسی فاصله گرفت و تبدیل به كمونیست ماركسیستی شد.
این رویكرد سیاسی نیز به مذاق عبدالمهدی نساخت و از كمونیست ماركسیستی به كمونیست مائویستی میل پیدا كرد.
عاقبت تحولات سیاسی عبدالمهدی به سمت اسلام سیاسی تغییر یافت و در نهایت به عضویت مجلس اعلای اسلامی عراق در دوره ای كه آیت الله شهید محمد باقر حكیم رهبر آن بود درآمد و بیشترین دوره حیات سیاسی اش را در مجلس گذراند.
عبدالمهدی به دلیل اینكه در دوران معارضه علیه رژیم صدام بیشتر حیات خود را در فرانسه گذارنده بود، بعد از سقوط رژیم صدام از او به عنوان 'شیعه فرانسوی' یاد می كردند همان طور كه از امثال 'حیدر العبادی' و طارق نجم' كه در ایام معارضه در انگلستان به سر برده بودند به 'شیعیان انگلیسی' توصیف می شدند.
عادل عبدالمهدی از عشایر بزرگ 'منتفك' است كه یكی از عشایر شاخص جنوب عراق در مبارزه با استعمار انگلستان در 1918 به شمار می رود و خانواده عبدالمهدی یكی از شناخته ترین و محترمترین خانواده های عراق است.
پدر عبدالمهدی در دوره حكومت سلطنتی در عراق، پست های وزارتی مختلفی در دولت های وقت داشته است.
كارشناسان از عبدالمهدی به رغم اینكه بیشتر حیات سیاسی خود را در مجلس اعلای اسلامی عراق گذرانده اما به خاطر طرز فكر نوینی كه در اداره كشور و توزیع ثروت دارد، به عنوان 'شیعه لیبرال' یاد می كنند.
نزدیكترین دوستان سیاسی او 'احمد چلبی' رهبر فقید حزب كنگره ملی و 'ایاد علاوی' نخست وزیر سابق و دبیر كل حزب 'الوفاق' و همچنین 'برهم صالح' رییس جمهور فعلی عراق هستند.
عادل عبدالمهدی در پی در گذشت 'سید عبدالعزیز حكیم' و تشدید اختلافات سیاسی بین 'سید عمار حكیم' و ریش سفیدان مجلس اعلای اسلامی عراق، از مجلس اعلا جدا شد و از حیات سیاسی به طور كلی فاصله گرفت و خانه نشینی را برگزید.
نه تنها در حیات سیاسی، بلكه این چهره در پست هایی حكومتی كه بعد از سقوط رژیم صدام در دولت نوین عراق داشته نیز بحث برانگیز ظاهر شد.
او در 2005 در رقابت برای تصدی پست نخست وزیر با اختلاف یك رای در داخل ائتلاف سیاسی وقت شیعیان، به 'ابراهیم الجعفری' باخت و جالب اینكه عامل شكست او، آراء جریان صدر در آن برهه بود كه به نفع الجعفری بود اما امروز مقتدا صدر رهبر جریان صدر یكی از حامیان جدی عبدالمهدی برای تصدی پست نخست وزیری است.
عبدالمهدی بعد از تشكیل دولت منتخب عراق تا 2010 سمت معاونت ریاست جمهوری را داشت كه یكی از نكات پر حرف و حدیث در این دوره، خودداری او از امضای حكم اعدام صدام بود كه در نهایت نوری المالكی نخست وزیر وقت شخصا برگه اعدام را امضا و صدام را به دار مجازات آویخت.
عبدالمهدی در حكومت حیدر العبادی به سمت وزیر نفت عراق رسید اما در 2016 در پی گسترش اعتراضات مردمی به فساد، به صورت داوطلبانه به همراه دیگر همفكر سیاسی خود، 'باقر جبر' - كه سمت وزیر حمل و نقل را داشت- از سمت های خود استعفا كردند.
عبدالمهدی از آن تاریخ تا به امروز در سیاست ورود نكرد اما همواره مناسبات خود را با همه دولتمردان و رهبران سیاسی حفظ كرده و به آنها سركشی می كرد و در ارائه توصیه هایی كه تصور می كرد به اداره بهتر كشور كمك می كند، از آنها دریغ نمی كرد.
عبدالمهدی به كار مورد علاقه اش یعنی نوشتن مقالات روی آورد و به دلیل سال ها مدیرمسوولی روزنامه 'العداله' ارگان خبری مجلس اعلای اسلامی عراق، با ایجاد صفحاتی شخصی در شبكه های اجتماعی شروع به انتشار دیدگاه های سیاسی خود درباره شكل اداره كشورش كرد.

**اصلاحات در اداره كشور
این چهره در بعد اداره كشور براساس آنچه به آن اعتقاد دارد و در صفحات شخصی خود منتشر كرده، راه حل خروج عراق از بحران هایش را در دو مقوله اصلاح اداره كشور و تمركز بر اقتصاد می داند.
او همچنین دیدگاه های مشخصی در زمینه استفاده بهینه از انرژی در عراق و حل معضل قطع برق كه در سه سال گذشته مبنای اعتراضات مردمی بوده، دارد و معتقد است كه بایستی دو وزارتخانه نفت و برق در هم ادغام شوند و وزارت نیرو ایجاد شود.
عبدالمهدی از دولت به عنوان 'فعال اقتصادی ناتوان' یاد می كند و در عوض قائل به ضرورت كوچك كردن دولت از طریق ادغام برخی وزارتخانه های مشابه به منظور كاستن از آفت سهم بندی های سیاسی در كشور است و بحران فعلی بصره را بحران عموم عراق می داند.
معتقد به كار جمعی است و می گوید یكی از دلایل استعفای او از وزارت نفت این بود كه احساس می كرد چیزی به نام كاری جمعی و تیمی در عراق وجود ندارد.
برهمین اساس وی معتقد است كه برای اداره صحیح عراق باید یك تیم هماهنگ وجود داشته باشند.
به گفته او، برای بهبود اقتصادی در عراق باید نظام بانكداری دولتی و خصوصی توسعه یافته و بر روی كشاورزی و منابع دامی سرمایه گذاری كرد و در حوزه صنایع، صنایع كوچك و متوسط و كارگاه ها فعال شوند.

**عادل عبدالمهدی برای حل مشكلات با كردها برنامه دارد
در زمینه حل مشكلات با كردها معتقد است كه باید رهبران مسوولیت پذیر در هر دو طیف كردها و دولت مركزی عراق وجود داشته باشند تا بر سر تعریف وحدت بین ملت به توافق برسند.
او بر این باور است كه وحدتی كه بین ملت واحد در عراق شكل می گیرد باید فراتر از مسائل حاكمیتی باشد و به نحوی حقوق كردها را برای آنها محفوظ نگه دارد.
وی خاطرنشان ساخته است كه اصرار كردها بر قومیت به عنوان رویكرد سیاسی برای دستیابی به حقوق شان كافی نیست همان طور كه اصرار بر تشكیل دولت مستقل به رغم اهمیت آن، نیز كافی نخواهد بود بلكه راه حل اساسی در رسیدن به توافقی با سایر نیروهای سیاسی در بغداد است.

**كابینه عبدالمهدی شاخص موفقیت او است
عادل عبدالمهدی با كوله باری از تجارب سال های طولانی فعالیت سیاسی و مسوولیت های حكومتی و پرآوازه و با خوشنامی خانواده اش كه از خانواده های سادات هستند، در سن 76 سالگی به پست نخست وزیری رسیده تا با همكاری دوست اش برهم صالح و همراهی محمد الحلبوسی رییس جوان پارلمان عراق ، دیدگاه هایش را به مرحله اجرا برساند.
او دارای دو مدرك كارشناسی ارشد یكی در زمینه علوم سیاسی و دیگری اقتصاد از دانشگاه های فرانسه است و به نظر می رسد اكنون زمان عملیاتی كردن همه آنچه تاكنون درباره آن نوشته است، رسیده است.
فضای عمومی سیاسی عراق نیز با او همراه شده و تاكنون جناح های مهم سیاسی عراق از او حمایت كرده اند و تمامی شروط او را برای موفقیت اش پذیرفته اند و به اعتقاد كارشناسان، نوعی كابینه ای كه همه در انتظار او هستند، شاید شاخصی برای سنجش موفقیت نخست وزیر جدید عراق باشد.
خاورم *10*353*380*