به گزارش روز دوشنبه ایرنا، 'بنیامین نتانیاهو' نخست وزیر رژیم صهیونیستی، این بار اهداف سیاسی خود را در قالب پرداختن به بحران آب مطرح كرده و مدعی توانایی ساخت بزرگ ترین مجتمع آب شیرین كن جهان با مشاركت شركت های داخلی و خارجی شده، و این در حالی است كه این رژیم با مشكلات زیادی در زمینه كمبود آب مواجه است و چندی پیش كابینه آن، طرح فوری برای رفع مشكل كمبود آب را تصویب كرد.
نتانیاهو كه چندی پیش مدعی كمك به بی آبی در ایران شده بود در پیامی فریبكارانه خطاب به ملت ایران پیشنهاد ارائه فناوری های جدید در زمینه مدیریت و تصفیه آب را نیز مطرح كرد.
وی در حالی خود را مدافع ملت ایران معرفی كرد و مدعی دستیابی به فناوری های پیشرفته در زمینه حل مشكل كم آبی و تصفیه و بازیافت 90 درصد از فاضلاب ساختمان های رژیم صهیونیستی شد كه رژیم صهیونیستی با تصرف منابع آبی مردم نوار غزه و مناطق جنوبی سوریه (دریاچه طبریه)، مشكلات بی شماری را برای زندگی روزمره ساكنان این منطقه و سوری ها ایجاد كرده است.
فلسطینی‌ها در نوار غزه با كمبود منابع آب آشامیدنی و حتی آب كافی برای آبیاری مزارع كشاورزی و درختان زیتون خود كه یكی از منابع درآمد مردم این منطقه است ، مواجه هستند.
البته باید این حقیقت را متذكر شد كه متخصصان ایرانی در حوزه‌های تصفیه و بازچرخانی آب از دانش كافی برخوردارند اما در عین حال باید پذیرفت كه ایران با چالش بزرگی به نام آب روبرو است.
ادعای توخالی روز گذشته (شنبه) وزارت دارایی رژیم صهیونیستی درمورد برگزاری مناقصه ساخت بزرگ ترین مجتمع آب شیرین كن جهان با پیشنهادات هفت شركت داخلی و خارجی و تولید سالانه 200 میلیون متر مكعب آب درآینده، نیز نوعی عوام فریبی دیگر این رژیم صهیونیستی است.
نگاه اجمالی به سرقت آب فلسطینیان توسط نظامیان اسراییلی از سال 1967 در كرانه باختری و سرقت منابع آبی غزه و اداره آن از طریق پیمان صلح اوسلو از سال 1974بیانگر این حقیقت است كه رژیم صهیونیستی رودخانه اردن را به سمت دریای جلیله منحرف كرده و اردن، سوریه و لبنان نیز همین كار را در ارتباط با سرزمین‌های خود صورت داده و چنین اقداماتی سبب شده 'بحرالمیت' با كاهش سطح مواجه شود.
رژیم صهیونیستی با بی‌اعتنایی به مخالفت حقوق بین‌الملل با تاراج سرزمین‌های اشغالی، مسیرهای آبی كوهستانی را كه 80 درصد از آنها در كرانه باختری قرار دارد، كنترل و از آنها برای مصارف كشاورزی، استخرهای شهرك نشینان و چمنزارهای سرسبز استفاده می‌كند.
در سال 2009، این مسیرهای آبی 40 درصد از نیازهای كشاورزی رژیم صهیونیستی و 50 درصد از آب آشامیدنی آن را تأمین كردند.
رژیم صهیونیستی همچنین میزانی بیش از سهم خود را از مسیرهای آبی ساحلی غزه بهره‌برداری می‌كند و نهر 'وادی غزه' را درست پیش از رسیدن به غزه به سمت صحرای نقب منحرف می‌كند.
دیوار مرزی حائل میان غزه و سرزمین های اشغالی نیز تمام چاه‌ها و چشمه‌هایی را كه در شرق خط سبز قرار دارد به سمت اراضی اشغال شده هدایت می كند و امروز فلسطینیان كرانه باختری مجبور هستند نیمی از آب مصرفی خود را اغلب به قیمتی بالاتر از شهرك‌نشینان از شركت های صهیونیستی خریداری كنند.
** چالش‌های پیش روی رژیم صهیونیستی
جمعیت رژیم صهیونیستی همچنان رو به افزایش است. طبق آمار سازمان اطلاعات مركزی آمریكا (سیا) در سال 2017، رژیم صهیونیستی 8 میلیون و 174 هزار جمعیت داشت. به علاوه، حدود 21 هزار صهیونیست در بلندی‌های جولان و تقریباً 201 هزار تن دیگر در قدس شرقی زندگی می‌كنند.
با توجه به رشد جمعیت و افزایش سطح زندگی، مصرف آب سالانه رو به رشد است. بر اساس پیش‌بینی‌های موجود، میزان آب مورد نیاز از سال 2050 حدود 3.5 میلیارد متر مكعب در سال خواهد بود. در عین حال، میانگین آب غنی شده طبیعی در سال كمتر از 1.1 میلیارد متر مكعب خواهد بود. بدین معنی كه رژیم صهیونیستی با كمبود سالانه 2.4 میلیارد متر مكعب روبرو خواهد بود یعنی دو برابر میزان كمبود در سال 2015.
بنابراین آینده این رژیم به داشتن سطوح پایداری از آب آشامیدنی وابسته است. به علاوه، توزیع این آب، بستگی به آب‌هایی دارد كه از لبنان، سوریه و اردن به طرف سرزمین های اشغالی جریان می‌یابد.
تغییرات آب و هوایی نیز منبع نگرانی برای رژیم صهیونیستی و خاورمیانه است.
طبق گزارش روزنامه آمریكایی 'نیویورك تایمز'، سال 2016، گرم‌ترین سال كره زمین بوده است. تغییرات آب و هوایی منجر به ناامنی آب در سراسر خاورمیانه از جمله فلسطین اشغالی و همسایگانش شامل اردن، سوریه، لبنان و مصر شده است.
دانشمندان برآورد می‌كنند كه تا سال 2050، در نتیجه تغییرات آب و هوایی، حوضه آبریز دریای مدیترانه، كاهشی 30 تا 50 درصدی را در منابع آب شیرین تجربه كند. این گرمای شدید بر رودخانه‌ها، دریای جلیله و بخش عمده صنعت كشاورزی رژیم صهیونیستی تأثیر خواهد گذاشت.
آب آشامیدنی هر چه بیشتر كمیاب می‌شود، تغییرات آب و هوایی تأثیر چشمگیری بر روابط رژیم صهیونیستی با فلسطینیان نیز خواهد گذاشت. در این معنا، از آنجا كه سطوح آب آشامیدنی به طرز خطرناكی نه تنها در فلسطین اشغالی بلكه در سرتاسر خاورمیانه كاهش می‌یابد، تغییر آب و هوایی نشان‌دهنده تهدیدی فزاینده است. حتی جایی كه آب آشامیدنی وجود دارد، آلودگی بر آن در سرتاسر خاورمیانه تأثیر می‌گذارد.
مساله دیگر این است كه رژیم صهیونیستی در سال 2016 با خشكسالی دیگری كه بر دریای جلیله تأثیر گذاشته است، دست به گریبان شد. كمبود آب در شمال سرزمین های اشغالی فلسطین در 100 سال اخیر، بدترین كمبود آب بوده است.
روزنامه صهیونیستی 'هاآرتص' نوشت: حتی اگر سال 2018 به قدری بارانی باشد كه نتوان این سال را پنجمین سال متوالی خشكسالی نامید، اسراییل همچنان در وضعیت بحران قرار خواهد داشت. مقامات هشدار دادند كه سطوح آب دیگر به میزان یك دهه پیش، زمانی كه دریای جلیله (بزرگ‌ترین منبع آبی رژیم صهیونیستی ) و سفره‌های آب زیرزمینی، پر بودند، نخواهد رسید.
یكی از مقامات فلسطینی كه نخواست نامش فاش شود گفت: 'دریای جلیله هیچ‌گاه مثل اول نخواهد شد و طی 20 سال آینده تبدیل به باتلاق خواهد شد.'
به همین منظور، سازمان آب رژیم صهیونیستی و شركت آب 'مكوروت'، طرح اضطراری 7.5 میلیارد شیكلی (2.2 میلیارد دلاری) را به منظور تضمین آب كافی برای خانه‌ها و مزارع تا سال 2050 ارائه كرده‌اند.
این طرح اضطراری به مشكلات كوتاه مدت و بلند مدتی كه رژیم صهیونیستی در این زمینه با آن مواجه است پرداخته و چهار اقدام را بررسی كرده است: حفاری جدید برای تأمین آب از سفره‌های زیرزمینی، تأسیسات جدید آب شیرین كن، پمپاژ آب به دریاچه جلیله و كاهش مصرف آب.
اگر فرض كنیم رژیم صهیونیستی تبدیل به یك قدرت جهانی در فرایند شیرین سازی آب شده و حالا می‌تواند مقادیر زیادی از آب آشامیدنی را از طریق شیرین سازی آب تولید كند، بسیاری از اسراییلی ها دیگر باور ندارند كه كمبود آبی در سرزمین های اشغالی وجود دارد و این امر سبب می‌شود درك نیاز به حفظ و مدیریت توزیع آب در فلسطین اشغالی كاهش یابد.
به علاوه، تأسیسات آب شیرین كن، بنیانی برای توزیع آب كنونی و آینده رژیم صهیونیستی هستند، این رژیم همچنان نیاز دارد كه به آسیب زیست‌محیطی ناشی از شیرین سازی آب بپردازد. تأسیسات شیرین سازی آب ضروری هستند اما اگر از اقدامات خصمانه یا رویدادهای زیست‌محیطی تأثیر پذیرند، ظرفیت رژیم صهیونیستی برای تولید آب آشامیدنی نیز تأثیر خواهد پذیرفت.
در نهایت، دسترسی به آب آشامیدنی برای آینده رژیم صهیونیستی حیاتی است، این رژیم به شدت به تأسیسات آب شیرین كن، سفره‌های آب زیرزمینی و جریان آبی كه از لبنان، سوریه و اردن به این سرزمین وارد می‌شود، وابسته است.
علاوه بر پیشامدهای سیاسی، آلودگی و سایر عوامل در نتیجه استخراج نفت و گاز طبیعی از سواحل ممكن است تأسیسات آب شیرین كن و عرضه آب را در معرض خطر قرار دهد.
شركت‌های نفت و گاز طبیعی آمریكایی ممكن است به كمك 'دونالد ترامپ' رییس جمهوری آمریكا، اسراییل را تحت فشار قرار دهند تا اجازه استخراج این منابع را به آنها بدهد. تحت چنین شرایطی رژیم صهیونیستی بزودی به جایی خواهد رسید كه بین اولویت دهی به آب آشامیدنی یا منابع انرژی مجبور به انتخاب خواهد شد.
با اینكه تلاش برای محافظت از منابع آبی و بازیافت آب بخشی از برنامه بازسازی زیرساخت های آب رژیم صهیونیستی بوده است اما این آب شیرین كن ها هستند كه نقشی محوری در تبدیل رژیم صهیونیستی از وضعیت خشكسالی شدید به وضعیتی كه بیش از نیازهایش آب شیرین داشته باشد، ایفا كرده اند.
رژیم صهیونیستی كه سالهاست با كمبود بارندگی و وضعیت آب و هوایی فرساینده روبرو است، به شكل فزآینده‌ای به استفاده از آب دریا روی آورده است.
نخستین واحد نمك زدایی در دهه 60 میلادی ساخته شده و امروزه حدود 60 درصد از آب مورد نیاز برای مصارف خانگی از طریق فرآیند نمك‌زدایی تأمین می‌شود.
نمك زدایی یا شیرین سازی آب فرآیندی است كه در آن نمك و سایر ناخالصی‌ها از آب دریا جدا می‌شود و در نتیجه این آب به آب قابل شرب بدل می شود.
رژیم صهیونیستی با درك این موضوع كه كشور های غرب آسیا با مشكل كم آبی مواجه هستند، تلاش می كند مفهوم آب و در واقع خطر بی آبی را مبنایی مشترك برای همزیستی مسالمت آمیز با كشورهای همسایه فلسطین در آینده قرار داده و از طریق آعلام آمادگی برای كمك به بحران بی آبی برخی كشورهای منطقه زمینه های عادی سازی روابط را فراهم كند.
این در حالی است كه خود رژیم صهیونیستی به واسطه آب دزدی از كشورهای عربی همسایه در معرض جنگی جدید غیر از جنگ سیاسی قرار دارد و از این رو تلاش می كند با طرح ادعای پیشرفت در حوزه آب شیرین كن خود را به عنوان قدرت منطقه ای نشان دهد.
خاورم ** 1453 *1436*
گزارش از : آمنه دهقان
تهران - ایرنا - رژیم صهیونیستی با طرح ادعای ساخت بزرگ ترین مجتمع آب شیرین كن جهان در آینده نزدیك، در پی تحقق اهداف سیاسی خود از جمله عادی سازی روابط با كشورهای منطقه خاورمیانه از طریق بحرانی جلوه دادن وضعیت آب است.
