به گزارش خبرنگار ایرنا، دولت چند سالی‌ست كه قصد كرده تا مدیریت هنری را به هنرمندان واگذار كند و به همین دلیل مجوز ساخت تماشاخانههای خصوصی و یا به معنایی دیگر خصوصی‌سازی تئاتر را صادر می كند تا اهالی تئاتر و قشر هنری جامعه بتوانند روی پای خود بایستند. این در حالی است كه هنرهای نمایشی برای برداشتن گام‌های نخست استقلال همچنان نیازمند حمایت و كمك دولتی است و نباید به حال خود رها شود.
شاهین چگینی رئیس هیات مدیره صنف تماشاخانههای ایران تصریح كرد: از رویكرد و الگوی جهانی برای خصوصی‌سازی تئاتر پیروی نكرده‌ایم به همین دلیل شكل گرفتن فضایی بی‌ریشه را شاهد هستیم.
وی با بیان اینكه سرمایه‌داران با تاثیرپذیری از وضعیت روز بازار به كسب سود از ارائه محصولات فرهنگی به ویژه از تماشاخانههای خصوصی می‌اندیشند، اظهار داشت: مناسب‌سازی فضای فرهنگی از طریق تئاتر دیگر هدف سرمایه‌داران نیست و این روند بزرگترین آسیب را برای هنرهای نمایشی به همراه دارد.
رئیس هیات مدیره صنف تماشاخانههای ایران با بیان اینكه با توجه به ضعف‌های تئاتر برای ورود به روند خصوصی‌سازی، زمزمه تعطیلی تماشاخانه‌ها از پیش هم وجود داشت، تاكید كرد: این روزها تعطیلی تماشاخانههای خصوصی به‌طور مستقیم قابل لمس است و تضمینی برای بازسازی، بازیابی و جایگزینی آنها وجود ندارد.
وی با بیان اینكه دولت، مركز هنرهای نمایشی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بنگاه‌ها و شهرداری‌ها حمایت و حراست از فرهنگ كشور را وظیفه خود نمی‌دانند، تاكید كرد: مركز هنرهای نمایشی به عنوان اولین متولی و پدر اهالی تئاتر برنامه‌ای برای حمایت نه در حال حاضر نه برای فردای تئاتر ندارد.
وی با تاكید بر اینكه تماشاخانههای خصوصی مناسب به دلیل فشار مالكین برای پیشنهادهای تجاری بهتر از میان می‌روند، خاطرنشان كرد: تماشاخانههای استاندارد خصوصی نفس‌های آخر حضور در عرصه هنر را می‌كشند و با خروج آنها از لیست تماشاخانههای خصوصی، معنای واقعی سالن تئاتر نیز از بین خواهد رفت.
سهراب سلیمی كارگردان و بازیگر تئاتر نیز با اشاره به مشكلات فعالیت‌های یك تئاتر حرفه‌ای، تاكید كرد: مسئولان به جای مطالعه اسناد تاریخی برای ایجاد فضای تئاتری مناسب با سلیقه شخصی با هنر اصیل تئاتر برخورد می‌كنند.
عضو سابق هیات مدیره خانه تئاتر با بیان اینكه در جهان، دولت دست حمایت خود را از گروه‌های فرهنگ‌ساز بر نمی‌دارد و همواره پشتیبان گروه‌های تئاتر برای اجرای عمومی است، خاطرنشان كرد: به دلیل نبود حمایت در این تماشاخانه‌ها امنیت جسمی و فكری برای گروه‌های تئاتری و تماشاگران تامین نمی‌شود.
وی افزود: نه تنها گروه‌های اجرایی برای در آمدزایی بیشتر مجبور به پذیرفتن شرایط نامناسب می‌شوند بلكه تماشاگر نیز مجبور می‌شود در فضای نامناسبی نمایش مورد علاقه خود را ببیند.
دو تماشاخانه پالیز و دا كه از روزهای نخستین خصوصی‌سازی تئاتر پا به میدان گذاشته بودند و با رعایت استانداردها توانسته بودند جایگاهی را در میان هنرمندان و هنردوستان تئاتر باز كنند این روزها درها را بسته‌اند و به دلیل مشكلاتی كه بزرگترینش نبود حمایت است دیگر قادر به ارائه خدمات برای كمك به زیرساخت‌های فرهنگی نیستند.
بسته شدن این دو تماشاخانه خصوصی زنگ خطر تعطیلی ماباقی سالن‌های استاندارد خصوصی تئاتر را به صدا درآورده و بیم آن می‌رود كه این هشدار برای سرنوشت خصوصی‌سازی تئاتر در ایران شنیده نشود.
فراهنگ**7561**9053
تهران- ایرنا- تماشاخانههای خصوصی تئاتر از كم‌توان‌ترین بخش‌های این عرصه محسوب می‌شود كه این روزها خبر تعطیل شدن یك به یك آنها به گوش می‌رسد.
