تبيين ابعاد پياده روي اربعين

در اين مطلب آمده است: مراسم پياده روي اربعين در عراق سنتي قديمي است كه معمولا چند روز قبل از اربعين زائران از شهر نجف به سمت كربلا با پاي پياده به قصد زيارت به راه مي افتند. در سالهاي حكومت حزب بعث و صدام، حضور زائران در زيارتگاه هاي عراق به ويژه كربلا بسيار محدود بود. اما پس از سقوط صدام در مراسم اربعين سال 1382 (2003) يكي از عظيم ترين تجمعات انساني در شهر كربلا رقم خورد و از آن پس همه ساله در سال روز اربعين حسيني عليرغم تهديدات گروه هاي تكفيري براي بمب گذاري و ترور ،جمعيتي ميليوني از زائران و شيعيان، اعم از پير و جوان وكودك و بيمار و ناتوان،با اشتياق پياده به سمت حرم حسيني حركت كرده و كربلاي معلي و بارگاه ملكوتي امام حسين عليه السلام را همچون نگيني در ميان گرفته اند.اولين نكته اي كه بايد توجه شود اين است كه پياده روي زيارت اربعين ، ارتباطي با عالم معنا دارد و اينگونه نيست كه به صورت اتفاقي واقع شده باشد و يا يك موج احساسي باشد كه پس از چند سال خاموش شود.
به عبارت ديگر مي بايست ريشه هاي اين پديده را در امتداد حادثه عاشورا ملاحظه كرد كه در عصر حاضر ظهور و تجلي پيدا كرده است. اين پياده روي تنزل حقيقت كاروان حضرت زينب سلام الله عليها است كه در اين عصر در جامعه شيعه تبلور پيدا يافته است؛ اين پياده روي با تمام سختي هايش مي تواند نازله اي از حركت كاروان اهل بيت امام حسين(ع) در مسير رسيدن به كربلا باشد و ياد دشواري هاي آن را زنده نگه دارد هرچند هيچگاه سختي هاي اين كاروان به تمامه قابل درك نخواهد بود.اين پديده مبارك داراي ابعاد گسترده اي است كه اولين بُعد آن اثرات و فوايد تربيتي آن است؛ زائر امام حسين (ع) در اين ايام سبك زندگي جديد و بي بديلي را تجربه مي كند؛ همه شئونات و مناسبات در اين ايام بر محور امام حسين(ع) شكل مي گيرد. همه انگيزه ها حسيني است و به عشق امام حسين(ع) تحمل سختي ها، آسان مي شود. مي توان به اين سفر به چشم يك «سير تربيتي» نگاه كرد كه انسان را براي مدت كوتاهي از تعلقات دنيايي جدا كرده و در يك شرايط سخت از لحاظ مادي، شيعه را براي نصرت امام مهيا مي سازد. اين پياده روي مي تواند آماده سازي شيعه براي عهد با امام عصر (عج) پس از ظهور باشد. سختي هاي سفر نيز براي خودسازي و مبارزه با نفس كه علماي اخلاق بسيار سفارش مي كنند بسيار نافع است. همانطور كه شرايط جنگي در دفاع مقدس موجب خودسازي و تقويت روحي مي شد، اين سفر نيز از اين منظر حائز اهميت است. همچنين بايد گفت پياده روي اربعين حركتي است جمعي با سه رويكرد مذهبي ،اجتماعي وسياسي كه هر ساله در حال گسترش است اين حركت عليرغم داشتن ابعاد گوناگون بزرگترين اجتماع در جهان اسلام به حساب مي آيد كه بعد سياسي آن بيشتر از ديگر ابعاد آن مطرح است.بايد گفت پياده روي اربعين، سياسي ترين حركت دنيا است چرا كه اگر سياسي نبود بايكوت نمي شود.
رسانه هاي وابسته منطقه و جهان بخصوص رسانه هاي غربي كه از يك آبشخورتغذيه مي شونددرسالهاي اخير سعي كرده اند از اسلام فقط چهره اي خشن را به نمايش بگذارند. آنها بارها وبارها خشونت وجنايات گروهاي تروريستي را كه در اصل دست پرورده غرب هستند اما براي بدنام كردن اسلام،به نام اسلام دست به جنايت و ترور مي زنند، با آب وتاب پوشش مي دهند،اين رسانه ها كه كوچكترين مناقشات و درگير ها در دنياي اسلام راگزارش مي كنند در سالهاي اخير در يك عنادورزي آشكاربه تجمع ميليوني شيعيان در روز اربعين حسيني در كربلا نپرداخته اند. يك وجه از سياسي بودن اين پياده روي اين است كه كشور عراق از لحاظ بافت جمعيتي و قبيله اي، متشتت و پراكنده است و ملت آن در مسائل اجتماعي به وحدت و يكپارچگي نرسيده است لذا تاكنون نتوانسته است بر مشكلات داخلي و خارجي خود فائق آيد. شايد بتوان اين حركت عظيم را بزرگترين موضوع مشترك ميان بيش از 70 درصد جمعيت عراق را كه شيعيان تشكيل مي دهند دانست. بنابراين اين واقعه ، عظيم ترين فعل مشاركتي ملت عراق به حساب مي آيد كه مي تواند ميداني براي تمرين وحدت و هماهنگي باشد.
از اين روي ظرفيت هاي خوب تبليغي نيز وجود دارد كه مي بايست به فعليت برسد؛ به عنوان مثال همچنان كه در موسم حج ، مراسم برائت از مشركين وجود دارد، در پياده روي اربعين نيز مي بايست مصاديق فعلي جبهه يزيديان نيز مشخص شده و مورد برائت واقع شود. وجه ديگر سياسي بودن مراسم اربعين حسيني اين است كه اين مراسم از نظر سياسي قدرت و عظمت اسلام و تشيع را مي‌رساند. حضور بيش از 20ميليون زائر همزمان در يك نقطه با يك نگاه علي رغم تفاوت هاي قومي و مليتي بهترين فرصت براي نمايش چهره واقعي شيعه به جهانيان است . بنابراين اگر دشمن قصد داشته باشد عليه تشيع، ايران و عراق كه اكثريت آن را شيعيان شكل مي‌دهند، اقدامي كند با چنين جمعيتي روبرو مي‌شود . از نكات ديگر آن مسئله خودجوش بودن اين حركت است و يكي هم مسئله جنسيت است كه مي بينيم اين پياده روي تك جنسيتي نيست. همچنين مسئله مليت و جهاني شدن كه از 60 كشور دنيا در اين راهپيمايي شركت مي كنند. خيلي ها زبان هم را نمي فهمند اما با زبان اشاره با هم حرف مي زنند. نكته بعد بحث وحدت اديان و مذاهب است چرا كه فقط شيعه اثني عشري دراين پياده روي شركت نمي كند. شيعيان زيديه و اسماعليه وحتي اهل سنت از مذاهب مختلف و حتي سلفي هايي كه با شيعيان مشكل دارند، در اين راهپيمايي شركت مي كنند. به همين دليل است كه اين مراسم معنوي از قدرت نظامي و هسته‌اي برد سياسي بيشتري دارد.
7141/6026/