به گزارش روز دوشنبه ايرنا از پژوهشگاه رويان، نتايج اين پژوهش كه در مجله بين‌المللي Cellular Physiology به چاپ رسيد، نشان داد كه شبه بافت ها در بدن حيوان مدل تمايز مي‌يابد، داراي عروق خوني مي‌شود و انسولين انساني توليد و ترشح مي‌كنند.
ديابت نوع يك، اختلالي در سيستم ايمني است كه با تخريب سلول هاي موجود در جزاير لانگرهانس لوزالمعده، منجر به كاهش ترشح انسولين و بالا رفتن قند خون مي‌شود.
با وجود تجويز انسولين، تنظيم دقيق قند خون در بيماران امكان‌پذير نيست و در دراز مدت عوارضي مانند مشكلات قلبي عروقي، اختلالات كليوي، مشكلات بينايي، زخم در پا و... ايجاد مي‌شود كه در مواردي جان بيمار را تهديد مي‌كند.
براي غلبه بر اين مشكل، جدا كردن جزاير لانگرهانس از بيماران مرگ مغزي و پيوند آن به بيماران ديابتي به عنوان روش درماني پيشنهاد و انجام شد، اما كمبود اهدا كننده مانع از گسترش و همه گير شدن اين روش درماني شده است.
توليد سلول هاي انسولين‌ساز در شرايط آزمايشگاهي مي تواند كمبود اهدا كننده را جبران كند، امكان همه‌گير شدن اين درمان را فراهم سازد، اما توليد سلول انسولين ساز داراي عملكرد در شرايط آزمايشگاهي دشوار و پرهزينه است و پيوند آنان نيز با مشكلاتي مانند تأمين اكسيژن كافي روبه روست.
به منظور غلبه بر اين مشكل دكتر حسين بهاروند، دكتر ياسر تهمتني، آناهيتا سلطانيان و همكارانشان در پژوهشگاه رويان، در پژوهشي سلول‌هاي بنيادي پرتوان انساني را به سلول هاي پيش‌ساز پانكراس، سلول‌هاي مزانشيمي و سلول‌هاي اندوتليالي تمايز دادند.
سپس اين سه رده سلولي را در شرايط خاص و با نسبت مشخص در كنار هم كشت دادند. سه رده سلولي به صورت خود‌به‌خودي سازمان يافته شكل سه بعدي و منسجمي يافتند. سپس اين شبه بافت‌هاي توليد شده در شرايط آزمايشگاهي به حيوان مدل پيوند زده شد تا توان ايجاد عروق و توليد انسولين توسط آنان بررسي گردد.
علمي ** 1201 **1440
تهران - ايرنا - پژوهش محققان ايراني نشان داد كه امكان توليد شبه بافت توليد كننده انسولين در بازه زماني كوتاه و با هزينه مناسب در شرايط آزمايشگاهي وجود دارد و با تحقيقات بيشتر مي توان از اين روش در درمان مبتلايان به ديابت استفاده كرد.
