دكتر فرزاد حدائق روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار علمي ايرنا بر لزوم كنترل وزن تاكيد كرد و افزود: با كاهش روند چاقي در كشور، حدود 30 درصد از آمار ابتلا به بيماري ديابت كاسته مي شود.
وي گفت:هرچند مهمترين عامل بروز ديابت در ايران چاقي است اما علل ديگري مانند كم تحركي،افزايش دريافت كالري غذايي، افزيش چربي خون به ويژه تري گليسريد و فشارخون در بروز بيماري نقش مهمي دارند؛اگر بخواهيم روند ديابت را كنترل كنيم بايد اقدامات مناسب براي كنترل فشار خون ، چاقي ، چربي خون و فعاليت فيزيكي انجام شود.
رئيس مركز تحقيقات و پيشگيري از بيماري هاي متابوليك پژوهشكده غدد درون ريز و متابوليسم افزود:اگر ديابت زود تشخيص داده شود و اقدامات موثري در جهت اصلاح شيوه زندگي، تغذيه و فعاليت بدني انجام گيرد، ديابت بهبود پيدا مي كند.
حدائق گفت: در مطالعه قند و ليپيد تهران نيز نشان داده شد كه با آموزش در تغيير رژيم غذايي و فعاليت فيزيكي مي توان روند روبه رشد ديابت در كشور را كاهش داد.
** اثر داروها براي درمان ديابت، گذرا و كوتاه مدت است
حدائق بر لزوم توجه بيشتر به تحرك بدني و تغيير رژيم غذايي براي كاهش ديابت تاكيد كرد و گفت: بايد سرمايه گذاري بيشتري در اين زمينه ها انجام گيرد نه اينكه با داروهاي جديد جلوي پيشرفت ديابت گرفته شود، زيرا اثر داروها گذرا و كوتاه مدت است و داروها اثر طولاني مدتي در اين زمينه ندارند.
رئيس مركز تحقيقات و پيشگيري از بيماري هاي متابوليك پژوهشكده غدد درون ريز و متابوليسم افزود: روش هاي مختلفي از جمله دارو درماني براي كاهش ديابت توصيه شده است ولي هيچ كدام اثر مداومي نداشته و چيزي كه توانسته اثر بر كاهش ديابت تاثير داشته باشد، تغيير شيوه زندگي است.
وي ادامه داد كه در واقع مداخلات ما بايد چند جانبه باشد و فكر نكنيم كه فقط با كنترل وزن مي توانيم به هدف مي رسيم، بلكه با مداخلات هم جانبه بر عوامل تغذيه اي، فعاليت بدني مي توان به موفقيت و اثر مداوم دست يافت.
حدائق افزود: در گذشته مي گفتند كه ديابت درمان ندارد و فرد ديابتي تا آخر عمر بايد دارو مصرف كند اما امروزه به دنبال درمان ديابت هستند. اگر ديابت در مراحل اوليه تشخيص داده شود و فرد عادت غذايي خود را اصلاح كند تا حد زيادي اين بيماري كنترل مي شود.
** ديابت در دنيا روبه افزايش است
وي با اشاره به اينكه ديابت در دنيا رو به افزايش است، گفت: براساس گزارشات در سال 2017 ميلادي از 11 نفر يك نفر ديابت دارند و تا 2045 ميلادي به ازاي هر 10 نفر يك نفر مي رسد كه اين موضوع نشان دهنده روند شيوع بسيار بالاي ديابت در دنيا است.
حدائق با بيان اينكه حدود 11 درصد ايراني ها دچار ديابت هستند گفت: در مناطق شهري نسبت به مناطق روستايي، شيوع بيماري ديابت بالاتر است.
دكتر رضا ملك زاده معاون تحقيقات و فناوري وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي پيشتر با اشاره به اينكه شيوع اضافه وزن و چاقي در 73 كشور جهان از سال 1980 تا 2015 دو برابر شده گفته بود كه در ايران 29 ميليون نفر دچار اضافه وزن و چاقي هستند كه مرگ هاي ناشي از چاقي در كشور هم دو برابر گزارش شده است.
استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشكي تهران با استناد به نتايج مطالعه جهاني «ميزان شيوع و عواقب اضافه وزن و چاقي در كشورهاي مختلف»، تصريح كرده كه در سال 1980 (1359)، تعداد افراد چاق در ايران، معادل 2 ميليون نفر بوده كه به 11 ميليون نفر در سال 2015 (1394) رسيده و 5.5 برابر افزايش يافته است. همچنين تعداد افراد دچار اضافه وزن در ايران، طي همين دوره، از 5 ميليون نفر به 18 ميليون نفر افزايش يافته و بيش از 3.5 برابر شده است.
شاخص توده بدني (BMI) مهمترين فاكتور در تعيين وزن نرمال، اضافه وزن و چاقي است. شاخص توده بدني با تقسيم وزن (به كيلوگرم) بر توان دوم قد (به متر) به دست مي آيد. شاخص توده بدني كمتر از 18.5، نشان دهنده كم وزني غير طبيعي است. اگر عدد بدست آمده بين 18.5 تا 24.9 باشد، يعني وزن فرد طبيعي است. عدد بزرگتر و مساوي 25، نشان دهنده اضافه وزن است. عدد 30 به بالا نشان دهنده چاقي است، كه به ترتيب به چاقي درجه يك (بين 30 تا 34.9)، چاقي درجه دو (بين 35 تا 39.9) و چاقي درجه سه (40 به بالا) تقسيم بندي مي شود.
علمي ** 1201 **1440
تهران - ايرنا - رئيس مركز تحقيقات و پيشگيري از بيماري هاي متابوليك پژوهشكده غدد درون ريز و متابوليسم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، چاقي را مهمترين عامل بروز ديابت خواند و گفت: اضافه وزن و چاقي عامل 30 درصدي بروز ديابت در مردان و زنان ايراني است.
