حضرت عیسی(ع)؛ هدایتگر بشر به توحید و عدالت

به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ اضطرابی عجیب درونش را فرا گرفته بود اما گام هایش را محكم و استوار برمی داشت كودكی را كه در آغوش داشت به نزد قومش آورد. گفتند: «ای مریم، كار بسیار عجیب و بدی انجام دادی! ... «مریم» كه روزه سكوت داشت به كودكش اشاره كرد؛ یعنی از او بپرسید. گفتند: «چگونه با كودكی كه در گاهواره است سخن بگوییم؟!» ناگهان كودك زبان به سخن گشود و گفت: «من بنده خدایم، او كتاب (آسمانی) به من عطا كرده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا هرجا كه باشم موجودی پر بركت خواسته و تا زمانی كه زنده ام مرا به نماز و زكات امر فرموده است. سلام خدا بر من، در آن روز كه متولد شدم و در آن روز كه می میرم و آن روز كه زنده برانگیخته خواهم شد».

حضرت عیسی(ع) چهارمین پیامبر اولوالعزم است. پیامبری كه تاریخ دقیق میلادش مشخص نیست اما 25 دسامبر سال اول میلادی و 622 سال پیش از هجرت حضرت محمد(ص) را روز ولادت ایشان در منطقه بیت لحم در جنوب اورشلیم فلسطین عنوان كرده اند.

**سالروز تولد حضرت مسیح؛ جشن كریسمَس یا نوئل
مبدا تاریخ نزد مسیحیان تولد حضرت عیسی مسیح(ع) یعنی 25 دسامبر است كه در این روز جشن «كریسمَس یا نوئل» به منظور گرامیداشت زادروز آن حضرت برگزار می شود. مسیحیت به سه فرقه بزرگ «كاتولیك»، «اُرتدكس» و «پروتستان» تقسیم شده و مهم ترین فرقه آن كاتولیك است كه امروزه بزرگ ترین مذهب مسیحی جهان و «پاپ» پیشوای مذهبی آنان محسوب می شود. كاتولیك ها خود را نماینده حقیقی كلیسای مسیح می دانند. مراسم مذهبی آنان عبارت از تعمید، قربانی، توبه، اعتراف، تناول، ازدواج و مسح بیماران در حال مرگ است.

بسیاری از اعضای كلیسای كاتولیك روم و پیروان آیین پروتستان، كریسمس را در 25 دسامبر جشن می گیرند و برخی آن را در شامگاه 24 دسامبر برگزار می‌كنند. اعضای بیشتر كلیساهای ارتودوكس در سراسر دنیا نیز 25 دسامبر را به عنوان میلاد مسیح گرامی می دارند.

برخی از مسیحیان ارتودوكس در روسیه، اوكراین، سرزمین مقدس(ناحیه تاریخی فلسطین) و دیگر مكان‌ها به سبب پیروی از گاه‌شماری یولیانی، جشن كریسمس را در هفتم ژانویه برپا می‌كنند. اعضای كلیسای ارامنه طبق سنت منحصر به فردی، روز میلاد و روز غسل تعمید مسیح را همزمان در 6 ژانویه جشن می‌گیرند.

ایام 12 روزه كریسمس با سالروز میلاد حضرت مسیح(ع) در 25 دسامبر آغاز می شود و تا جشن خاج‌شویان در 6 ژانویه ادامه پیدا می كند. هرچند مهم‌ترین عید مذهبی در گاهشمار مسیحی، روز عید پاك(به عنوان روز رستاخیز عیسی) است اما بسیاری از آنها كریسمس را به عنوان مهم‌ترین رویداد سالیانه مسیحی به جا می آورند.

**حضرت عیسی(ع) و زمانه خود
حضرت عیسی(ع) نزدیك به 30 سالگی به پیامبری مبعوث شد و به تبلیغ رسالت خود میان مردم پرداخت و آنها را به پیروی از آیین خود فراخواند و تلاش كرد تا از انحراف یهودیان جلوگیری كند، آنها را از گمراهی باز دارد و حلال و حرام مورد اختلاف آنها را برایشان بیان كند.

عصری كه عیسی مسیح(ع) در آن ظهور كرد، زمانه ای پرآشوب، آشفته و مملو از ظلم و ستم بود؛ عصری كه در آن نیاز به یك رهبر آسمانی احساس می شد تا جامعه را اصلاح كند و از بدبختی ها و گمراهی ها نجات دهد. حضرت عیسی(ع) رسالت خویش را اعلام داشت و مردم را به تقوا، خداپرستی و حق طلبی فرا خواند. آن حضرت(ع) در نجات بنی اسرائیل و نابودی ریشه انحراف های آنان، رنج ها برد و فداكاری های بسیاری كرد.

آن پیامبر بزرگوار در حلقه درس دانشمندان بیت المقدس وارد می شد و به سخنان و آرای آنان گوش می داد و در آن تأمل می كرد. وی می دید كه مردم به راحتی به هر سخنی معتقد می شوند و آن را تصدیق می كنند. از این رو نتوانست خود را اینگونه با آنان هماهنگ كند و بی اختیار در میان مردم به ترویج افكار و آرای خویش می پرداخت.

عیسی مسیح(ع) با بیان حق با مردم زمانه خود مجادله می كرد، به اندازه ای كه بعضی كاهنان از برخورد او عصبانی شدند و پرسش های او را نادیده گرفتند اما به تدریج كار به جایی رسید كه چون آن حضرت(ع) لب به سخن می گشود، همه سراپا گوش می شدند و عرصه بر افرادی كه بر عقیده باطل خود استوار بودند، تنگ می شد تا آن زمان سابقه نداشت، فردی در برابر عقاید باطل آنان به مباحثه بپردازد یا سخنان شنونده ای بر گفتارشان مقدم بیفتد. با این حال، عیسی(ع) به اعتراض آنها اعتنا نمی كرد و خشم و كینه آنان، آن حضرت(ع) را از روش خویش باز نمی داشت بلكه با استدلال های خود، عرصه بیان را بر آنها تنگ تر می كرد.

**نگاه قرآن به حضرت مسیح(ع) و مادرش حضرت مریم(س)
قرآن با ذكر القابی مانند «روح الله»، «كلمة الله» و «قول الحق»، شخصیتی متعالی از حضرت عیسی(ع) ارایه كرده است. از دید این كتاب آسمانی، آفرینش وی مانند حضرت آدم(ع) بوده است و امری عجیب نیست. در قرآن اشاره ای به زمان تولد مسیح نشده، هرچند 35 بار واژه عیسی یا مسیح آمده كه در هر بار به صورت «عیسی بن مریم» است تا روایت برخی از فرقه های مسیحی ‌درباره وجود پدری به نام «یوسف نجار» یا داعیه الوهیت را رد كند. در این باور محل تولد عیسی(ع) نیز یك آغل ذكر می‌شود اما قرآن، محل تولد را «مكان شرقی» بیان می دارد.

قرآن، حضرت مریم(س) را به عنوان یك شخصیت برجسته و ویژه معرفی می كند و از آن حضرت با عنوان بانوی برگزیده، پاك و مطهر، بهترین زنان عصر خود، مظهر عفاف، الگوی مومنان، دختری عابد، بسیار راستگو و هم سخن با فرشتگان یاد شده است. در آیات 42 و 43 سوره آل عمران با اشاره به برخی از این فضایل می خوانیم: «و [به یاد آورید] هنگامي را كه فرشتگان گفتند: اي مریم! خدا تو را برگزیده و پاك ساخته؛ و بر تمام زنان جهان، برتري بخشیده است.» و «اي مریم! [به شكرانه این نعمت] براي پروردگار خود، خضوع كن و سجده به جا آور؛ و با ركوع كنندگان، ركوع كن».

**حضرت عیسی(ع)؛ پیامبر زهد و مهربانی
یكی از ویژگی‌های اخلاقی حضرت عیسی مسیح(ع) زهد ایشان بود. وی همچون پیامبران دیگر، خود را از تشریفات و زیبایی‌های دنیا دور نگه می‌داشت. امام علی(ع) درباره سبك زندگی آن حضرت فرمود:«بالشت‌اش سنگ، لباس‌اش خشن و غذایش ناگوار بود. خورشت‌اش گرسنگی و چراغ‌اش در شب، ماه و سایبانش در روز، شرق و غرب زمین بود. میوه و سبزی‌اش، گیاهانی بود كه در مناطق مختلف می‌رویید».

حضرت عیسی(ع) همیشه درباره نوع زندگی خود چنین می‌فرمود:«خادم من دستانم و مركبم پاهایم و فرشم زمین و بالشم سنگ است. در زمستان، سرزمین‌های شرقی مرا گرم خواهند كرد. چراغ شب‌هایم ماه است و خورشتم گرسنگی. شعارم ترس و لباسم پشم و میوه و سبزیجاتم، چیزهایی است كه زمین برای حیوانان وحشی و چارپایان رویانده. وقتی می‌خوابم چیزی ندارم و وقتی بیدار می‌شوم نیز چیزی ندارم ولی كسی ثروتمندتر از من روی زمین وجود ندارد».

آن حضرت نه تنها به انسان‌ها بلكه به دیگر مخلوقات خدا نیز خدمت می‌كرد. در این زمینه نقل شده است وقتی كه وی با حواریون به ساحل دریا رسیدند، نان خود را به دریا انداخت. یكی از حواریین به ایشان گفت:«ای روح الله چرا چنین كاری كردی؟ آن نان قوت تو بود!» عیسی فرمود: «آن ‌را برای یكی از حیوانات دریایی انداختم. ثواب این كار بسیار بزرگ است».

مخالفان و دشمنان حضرت عیسی(ع) كه تاب تحمل در برابر ایشان نداشتند، كوشیدند تا با اجرای نقشه ای آن حضرت(ع) را به قتل برسانند اما بر پایه فرموده خدای یكتا در آیه های 157و 158 سوره نسا، آنان نتوانستند به هدف شوم خویش در این زمینه دست یابند.

در این سوره می خوانیم:«... و گفتارشان كه ما مسیح عیسی بن مریم پیامبر خدا را كشتیم در حالی كه نه او را كشتند و نه به دار آویختند لكن امر بر آنها مشتبه شد و كسانی كه در مورد (قتل) او اختلاف كردند از آن در شك هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می كنند و قطعا او را نكشتند. بلكه خدا او را به سوی خود برد و خداوند توانا و حكیم است.»

پژوهشم9370**2002**9131