وزارت بهداشت تحریم‌های مغایر با حق برسلامت را مستندسازی كند

به گزارش خبرنگار سلامت ایرنا، پویا عسگری روز سه شنبه در نشست بررسی آثار تحریم بر حق سلامت افزود: تحریم‌ها به صورت كلی به 2 دسته بزرگ تحریم‌های بین المللی و غیربین المللی ‏تقسیم می‌شوند.
وی ادامه داد: تحریم‌های بین المللی شامل تصمیم‌های تنبیهی است كه از طرف شورای امنیت سازمان ملل متحد در نظر گرفته ‏می‌شود. در حال حاضر منظور ما تحریم‌های غیربین المللی است كه به تحریم‌های شامل سازو كارهای منطقه‌ای و تحریم‌هایی كه توسط ‏برخی دولت‌ها وضع می‌شوند، تقسیم می‌شوند.‏
عسگری تاكید كرد: باید بررسی كنیم كه آیا تحریم‌های ثانویه وضع شده كه كشورهای تامین كننده حق سلامت را هدف قرار ‏می‌دهند و با آمریكا و ایران رابطه دارند، از حیث حقوق بین الملل مورد پذیرش است یا خیر. یعنی اگر دولتی در چهارچوب قانونی ‏خود، قانونی را از مجاری قانونی وضع كرده و شرایطی را برای تجارت با خود ایجاد كند آیا در دایره حقوق بین الملل باید برای این ‏تجارت حدودی قائل شویم یا خیر.‏
وی بیان كرد: در قطعنامه 2231 همه دولت‌ها و سازمان‌های بین المللی متعهد به اجرای آن شدند كه لغو ‏كننده همه تحریم‌ها علیه ایران شامل یك جانبه اولیه و ثانویه بود. اعمال چنین تحریم‌هایی علیه ایران می‌تواند ناقض قطعنامه 2231 ‏باشد. ‏
این حقوقدان اظهار داشت: همه دولت‌ها متعهد هستند تحریم‌ها را تا جایی اجرا كنند كه مغایرت با حق بر سلامت شهروندان ایرانی ‏نداشته باشد. حدود 4 دهه است كه ایران هدف تحریم قرار گرفته است. اتفاقی كه به واسطه تحریم‌ها درباره ایران می‌افتد در تاریخ ثبت ‏می‌شود، اما با وجود 4 دهه تحریم در زمینه مستندسازی ‏به خوبی عمل نكردیم.‏
وی گفت: تحریم نباید تبدیل به بهانه‌ای شود كه همه چیز را گردن آن بیندازیم. زیرا در برابر سلامت شهروندان مسئول هستیم.‏

* حق بر سلامت منشا همه حق‌های بشری است
قاسم زمانی مدرس حقوق بین الملل نیز در این نشست گفت: حقوق جهانی سلامت موید این است كه سلامت همه افراد بشر به یكدیگر وابسته است ‏و حق بر سلامت منشا همه حق‌های بشری در كنار حق حیات است و نتیجه سایر حق‌های بشری محسوب می‌شود.‏
زمانی اظهار داشت: در قرن بیست و ‏یكم و با توجه به جهانی شدن، حقوق بین الملل به تمام حوزه‌های زیست بین المللی از جمله حوزه سلامت رسوخ كرده است. بهداشت ‏و سلامتی موضوعی بین المللی است و ارتباطی محكم میان بهداشت و سلامت با صلح و امنیت جهانی وجود دارد.
وی افزود: در ژوئیه 1941 و ‏در جنگ جهانی دوم، وقتی رئیس جمهوری آمریكا اعلام كرد جهان پس از جنگ بر پایه 4 آزادی بنیادین بشری شامل آزادی بیان، ‏آزادی مذهب، رهایی از ترس و رهایی از نیاز بنا نهاده خواهد شد، رهایی از نیاز نشان دهنده تعهد دولت‌ها برای سلامتی و بهداشت ‏برای مردم خود بود.
زمانی ادامه داد: به همین علت سازمان جهانی بهداشت كه در سال 1948 همزمان با امضای اعلامیه جهانی حقوق بشر تولد ‏یافت، تحقق بهداشت و اعتلای استانداردهای بهداشتی را سرلوحه اهداف خود قرار داد. مقدمه اساسنامه این سازمان، بهره‌مندی از ‏بالاترین استانداردهای قابل حصول سلامتی و یكی از حقوق بنیادین هر انسان بود و بهداشت و سلامتی در محدوده‌ای فراتر از بیماری ‏مورد توجه قرار گرفت.‏
وی بیان كرد: حق بر سلامت در اسناد بین المللی مختلف مورد شناسایی قرار گرفته است. علاوه بر اساسنامه سازمان جهانی بهداشت ‏و ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر، در ماده 12 میثاق بین المللی اجتماعی فرهنگی و غیره نیز این حق مورد شناسایی قرار گرفته ‏است.
این مدرس حقوق بین الملل ادامه داد: بنابراین امروزه حق بر سلامت و بهداشت یك حق بشری محسوب می‌شود كه 3 تعهد را بر دولت‌ها تحمیل می‌كند. تعهد به ‏احترام، حمایت و اجرا شامل این موارد هستند. دولت‌ها نباید به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از بهره‌مندی افراد از حق بر سلامت ‏جلوگیری كنند و باید اقدامات تقنینی و اجرایی مناسب را برای تحقق حق بر سلامت انجام دهند.‏

‏*حق بر سلامت فقط حق سالم بودن نیست
زمانی در تعریف حق بر سلامتی اظهار داشت: حق بر سلامتی، صرفا حق بر سالم بودن نیست و حق بر نظام حمایتی است كه ‏فرصت برابر بهره‌مندی از بالاترین سطح سلامت را برای عموم فراهم كند. حق بر سلامت یك حق فراگیر است كه در كنار آن حق ‏بر خدمات درمانی و عوامل تعیین كننده‌ای مثل دسترسی به مسكن و غذا و محیط زیست سالم نیز وجود دارد.
وی افزود: حق بر سلامتی بر ‏شماری از حوزه‌های حقوق بین الملل به عنوان یك حق بشری تاثیر گذاشته و حقوق مالكیت معنوی را تعدیل كرده است. سازمان ‏جهانی تجارت دسترسی افراد به داروهای ضروری را یكی از حداقل‌های ضروری قلمداد كرده و از لایسنس‌های اجباری سخن به ‏میان آورده است.
زمانی ادامه داد: دعوایی كه دولت روآندا علیه كانادا مطرح كرده كه می‌تواند به مبتلایان ایدز سلامتی بیشتری عرضه كند و سازمان ‏جهانی تجارت اصرار می‌كند كه دولت كانادا باید شركت دارویی كانادا را تحت فشار قرار دهد تا زمینه فروش دارو را به كشورهای ‏آفریقایی و روآندا فراهم كند.‏

‏* تحریم نباید منجر به عدم دسترسی ایرانیان به دارو شود
این مدرس حقوق بین الملل افزود: تحریم نباید منجر به عدم دسترسی شهروندان از دارو و مواد غذایی شود و دیوان بین المللی ‏دادگستری در 11 مهر 97 قرار موقت در دعوای ایران و آمریكا صادر كرد و دارو و اقلام پزشكی و مواد غذایی و اقلام ‏كشاورزی را با قرار موقت درخواست كرد كه آمریكا از تحریم این موارد دست بردارد. همچنین تاكید كرده كه آمریكا نباید محدودیتی ‏در دسترسی ایران به این اقلام ایجاد كند و نباید موانعی در سیستم پولی شكل گیرد تا راه خرید این اقلام توسط ایران مسدود شود.‏

‏* نظر سازمان جهانی بهداشت درباره حق بر سلامت
وی ادامه داد: حق بر سلامت حقی قابل دادخواهی است. این حق یكی از پیچیده‌ترین حق‌های بشری در حوزه حقوق بین الملل است. ‏حقوق بین الملل سلامت كه با تكیه بر اسناد بین المللی گوناگون و نهادهای مختلف ملی و منطقه‌ای و جهانی در حال توسعه است با ‏مفاهیم جدیدی مواجه شده كه در ظرف زمان این موارد را به نظم می‌كشد.
زمانی افزود: مواردی مثل عدالت بهداشتی و مراقبت‌های اولیه بهداشتی و ‏ارتقای سلامت و امنیت بهداشتی به عنوان یكی از مولفه‌های امنیت انسانی از جمله این موارد است. حق بر سلامت به عنوان حق ‏بشری نقش مهمی در حركت به سمت جامعه سالم دارد.‏
وی گفت: سازمان جهانی بهداشت در مورد حق بر بهداشت و سلامت تا حدودی رویه انتقاد برانگیز داشته و سیستم نظارتی مناسبی ‏در نظر نگرفته است، اما این سازمان از اواخر دهه 90 با ایجاد دپارتمانی شروع به نهادینه كردن حق بر سلامت با رویكرد حقوق ‏بشری كرده است. این سازمان در سال 2008 گزارشی مبنی بر «مراقبت اولیه بهداشتی، اكنون بیش از هر زمان دیگر» صادر كرده ‏و نابرابری در بهداشت عمومی در دو سطح ملی و بین المللی را مورد توجه قرار داده است.‏
اجتمام*9482‏*1193