به گزارش گروه تحليل، تفسير و پژوهش هاي خبري ايرنا، بهناز جعفري جزو آن دسته از بازيگران پركار سينماي ايران است كه حتي پس از آگاهي از ابتلا به بيماري ام.اس در سال 93 فعاليت هنري اش تحت الشعاع اين مساله قرار نگرفته و همچنان در عرصه تئاتر و سينما فعال و پرمشغله است.
جعفري متولد 1353 و تحصيل كرده ي ادبيات نمايشي است. او كه فعاليت هنري خود را با تئاتر «سلطان مار» به كارگرداني گلاب آدينه در سال 1372 آغاز كرده بود، پس از ايفاي نقشي كوتاه در فيلم «روسري آبي» وارد عرصه ي سينما و بازيگري شد و موفق شد تا در كمتر از يك دهه براي بازي در فيلم «خانه اي روي آب» به كارگرداني بهمن فرمان آرا (توليد 1380) سيمرغ بلورين بهترين بازيگر مكمل زن را دريافت كند.
جعفري همچنين سابقه حضور پررنگي در تلويزيون و بازي در سريال هاي كارگردان بزرگي چون «حاتمي كيا»، «كمال تبريزي» و «داوود ميرباقري» را دارد. بازي جعفري در نقش «لعيا» در سريال درخشان «خاك سرخ» به كارگرداني «ابراهيم حاتمي كيا» جزو نقش هاي به يادماندني اين هنرپيشه ي پركار است.
آنچه در ادامه مي آيد گفت وگوي پژوهشگر ايرنا با جعفري در رابطه با وضعيت سينماي ايران است.
جعفري در تبيين وضعيت ناخوشايند كمدي هاي سخيف و سينماي تجاري در سال جاري گفت: به نظرم بابت اين بخش، سياست گذاري ها و تصميماتي كه چه بابت سينما و چه تئاتر گرفته مي شود انقدر احساس ضعف و كمبود نيروي خوب هست كه هيچكس اين وسط تصميم گيرنده نيست و افسار اين ماجرا نمي دانم دست چه كسي افتاده است؛ خصوصي سازي و هرچيزي كه وارد و دخيل شده است به نظرم همه اين ماجراها را تحت الشعاع قرار داده است و نه تنها طنز سخيف كه تئاتر سخيف هم شكل گرفته است؛ و اين كلمه ي سخيف مي تواند پشت بند خيلي از كارهاي ما باشد. كارهايي كه در گذشته ما با احترام و عزت و به گونه ي ديگري درباره شان صحبت مي كرديم.
وي افزود: متاسفانه اولين پاتكي كه اين جريان دارد مي زند و مانند شته به جان هنر افتاده اين است كه تئاترهايمان هم دارند افتضاح مي شوند؛ در مورد سينما و برخي فيلم ها من حتي نمي توانم كه در مقابل مردم سر بلند كنم و فقط به عنوان كسي كه فعاليت كننده در اين حرفه است دارم روزگارم را مي گذرانم.
«ولي واقعا اميدوارم كه اتفاق بهتري بيفتد چون فكر مي كنم كه اين هم يك گذار است و بايد از اين همه آلودگي ها گذر كنيم تا دلمان براي پاكي ها و خوبي ها و منزه بودن ها تنگ شود. البته نمي دانم چطور، چرا كه همه چيز حتي معماري مان در حيطه هنر تاسف بار تر از چيزي است كه بخواهيم راجه به آن صحبت كنيم».
**سليقه ي مردم افت كرده است
بازيگر فيلم هاي «جاده قديم1396»، «سمفوني تولد1395» و «لانتوري1394» در پاسخ به اين سوال كه آيا در ايجاد اين تكرار و عاري از محتوا شدن فيلم ها مساله نداشتن سوژه است، ادامه داد: مساله به نظر كمبود سوژه نيست، تقاضاي مردم است؛ مردم به هيچ قانع شده اند. نه حتي به طنز به خنده به لبخند به هيچ قانع اند. به نظرم سلايق مردم خيلي پايين آمده است.
وي در تشريح راه حلي براي برون رفت از اين مساله و اصلي ترين معضل تئاتر افزود: براي خلاص شدن از اين جريان ما خيلي كوچك و شكننده هستيم و به نظرم بايد يك اتفاق خيلي كلي بيفتد؛ بايد اين بحران حس بشود و به نوعي اين جماعت و يا چند نفر از بزرگان اهل فن براي حل و برون رفت آن بيايند.
«چون كاري كه شده و اين سيستمي كه الان وجود دارد؛ سانسور و اذيت كردن و اجازه ندادن به پيشكسوتان براي اين كه فعاليت مداوم داشته باشند و به نوعي از عرصه هنري عذرشان را خواسته اند و حتي خيلي محترمانه بازنشسته شان كرده اند؛ اين اتفاق دارد براي نسل جوان و پرهياهوي بدون تجربه ي عجول و بي پروا هم مي افتد و در نهايت به نظرم عدم مديريت و كم سوادي مهم ترين معضلات تئاتر امروز ايران است».
**يلدا
فيلم يلدا به كارگرداني مسعود بخشي جديدترين فيلم جعفري است. فيلمي اجتماعي كه به موضوع قصاص و تاكيد بر لزوم بخشش در جامعه مي پردازد. فيلمي كه از نظر سازندگانش به دليل نوع نگاهي كه به يكي از مسائل رايج امروز جامعه دارد فيلمي باارزش است كه بايد ديده شود.
جعفري در باب توضيح درباره فيلم و نقشي كه امسال و به واسطه ي آن سي و هفتمين جشنواره فيلم فجر حضور يافته است خاطر نشان كرد: نام فيلم «يلدا» و نقش من مونا ضيا است. قصه حول محور دو خانواده است كه من نماينده يكي از خانواده ها هستم.
وي افزود: كارگردان اثر آقاي بخشي را از كار قبلي «يك خانواده ي محترم» مي شناختم و افتخار همكاري با ايشان را داشتم . چه از فيلم «تهران انار ندارد» و چه بعد از آن، هميشه سليقه ي ايشان را دوست داشتم و ايشان هميشه خوشبختانه نسبت به تئاتر و تئاتري ها نظر مثبت داشتند.
پژوهشم**س.ب
در گفت وگو با بهناز جعفري مطرح شد:
افت سليقه مردم در سينما و تئاتر
۲۲ بهمن ۱۳۹۷، ۱۳:۲۹
کد خبر:
83205461
تهران-ايرنا-در تبيين كاهش كيفيت و تجاري شدن سينما و تئاتر و گرايش به سمت كمدي هاي سخيف، جداي از نقش مسئولين،برخي از هنرمندان افت سليقه ي مردم را امري تعيين كننده در استمرار اين وضعيت مي دانند.