به گزارش ایرنا،منوچهر ویسانلو استاد ویولون و از یاران زنده یاد احمد عاشورپور در این مراسم از انساندوستی وی سخن گفت و این كه او علاوه بر هنرمندی بزرگ انسان والایی بود كه همه درآمد حاصل از كنسرتهایش را به امور خیریه اختصاص می داد .
وی با اشاره به این كه عاشورپور خواننده ای بود كه قطعات فولكلور این منطقه را زودتر از دیگران به گوش همگان رساند افزود: فعالیت های موسیقایی وی را می توان به دوبخش تقسیم كرد: زمزمه های فولكلور منطقه و آهنگ های شبهه فولكلور یا آهنگهایی كه روی آنها آهنگهای گیلكی گذاشته شده كه تمام آن قطعات مورد استقبال همگان قرار گرفت.
ویسانلو در ادامه از حضور ذهن بالا و آشنایی عاشورپور با سلفژ و آمادگی اش برای اجرا در كمترین زمان ممكن یاد كرد.
به گفته وی بهترین لحظاتی كه عاشور پور یاداور می شد: پاگرفتن انجمن موسیقی ایران و فعالیت با مرحوم روح الله خالقی بود.
وی با بیان این كه عاشور پور شخصیتی جهانی بود و در فستیوال های موسیقی در خارج از كشور فعالیت های بسیاری داشت، خاطرنشان كرد : پس از گذشت سالها همگان به نیكی از او یاد می كنند و او هرگز نمرده است.
*آثاری با بن مایه های فولكلوریك و ساختاری شهری
حامد پورشعبان پژوهشگر حوزه موسیقی به عنوان سخنران مراسم گفت : درباره جایگاه استاد عاشور پور لازم به صحبت نیست، او هنرمندی بلامنازع است و صدای ایشان در جامعه ساری و جاری است.
وی خاطرنشان كرد:آثار استاد عاشور پور دارای بن مایه های فولكلوریك و محلی اما ساختار شهری است ، بنابر این نمی توانیم فولك محسوبشان كنیم . جریان موسیقی شهری با بن مایه های محلی اجرا می كنند اما موسیقی اساسا شهری است .
پورشعبان تصریح كرد: وقتی می گوییم خواننده ای فولكلور هست باید مولفه هایی در آثارش وجود داشته باشد و نخستین آن زبان است كه با كلام مقوله متفاوتی دارد.
وی در ادامه سخنانش با طرح این مساله كه چرا باید آثار فولكلور را اجرا كنیم ، به بازیابی برخی آثار ، دلتنگی یا نوستالژی برای آثار و بن بست های دوره ای و گره گاه هایی در دوره های مختلف به لحاظ تكنیك فرم و ساختار بعنوان چرایی بازگشت به آثار گذشته اشاره كرد.
این كارشناس موسیقی اظهار داشت : ویژگی های فولك بعد از اجرا مهم است و زمانی كه شما آن اثر را به زادگاهش برمی گردانید مردم آنجا باید بتوانند با همان ویژگی بخوانند، اثر مادامی فولكلور است كه وقتی به موطن خودش بر می گردد نوازنده و خواننده محلی قادر به اجرای آن باشد.
پورشعبان گفت : بسیاری از آثاری كه استاد عاشور پور اجرا كردند اگر به محل خود ببریم خواننده های عام نمی توانند با آن ارتباط برقرار كنند.
به اعتقاد وی نكته ای كه در آثار استاد عاشورپور مغفول مانده آواز است. آواز اساس موسیقی ماست، خلق الساعه بودن و بداهه اجرا كردن آواز مهم است چیزی كه در آثار استاد عاشور پور دیده نمی شود.
این كارشناس موسیقی با بیان این كه بخش عظیمی از موسیقی ما به دلیل اینكه اواز را حذف كرده ایم از بین رفته است متذكر شد: متاسفانه همین الان گروه هایی كه دارند موسیقی اجرا می كنند آواز را نادیده گرفته و آواز در حال حذف شدن است .
*لزوم تلاش برای حفظ موسیقی نواحی
آروین ایل بیگی از بانیان برنامه نیز با اشاره به اهمیت حفظ موسیقی نواحی گیلان گفت : در استان ما روی پژوهش های فرهنگی خوب كار می كنند و نیاز است كه تاریخ شفاهی و موسیقی نیز ثبت شود.
وی به هنرمندان، پژوهشگران و فیلمسازان جوان توصیه كرد در زمینه ضبط و ثبت این آثار موسیقایی همت گمارند.
این فعال فرهنگی اظهار داشت : هنرمندان شرق گیلان پشتكار خوبی در زمینه حفظ موسیقی نواحی داشته اند ولی در سایر نقاط بیشتر موسیقی شهری گیلانی رواج پیدا كرده است .
وی با اشاره به این كه یكی از مشكلات موسیقی گیلان تولیدات قدیمی است ابراز امیدواری كرد شاعران و موسیقی دانهای خوب جمع شوند و كارهای نویی را ارائه دهند.
ایل بیگی یاداور شد: عاشورپور همواره از امید می خواند و نه تنها برای هنر بلكه برای انسان اهمیت بسیاری قائل بود و می گفت ما می خواستیم برای مردم كار درست و حسابی انجام دهیم .
ناصر وحدتی نیز در این برنامه علاوه بر خواندن تصنیفی گیلكی گفت : عاشور پور از نظر من نه تنها بنیانگزار موسیقی فولكلوریك گیلان بلكه بنیانگزار موسیقی پاپ ایران است .
اجرای شش اثر از زنده یاد احمد عاشورپور توسط گروه موسیقی 'رامتین' به مدیریت مرتضی سعیدی راد و گروه 'دیلمان دادو' به مدیریت صفرعلی رمضانی بخشهای دیگری از مراسم بود.
*زندگینامه هنرمند
احمد عاشورپور، 18 بهمن 1296 در غازیان بندر انزلی زاده شد. تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش گذراند و چنان كه خودش در مصاحبه‌ای گفته است، وزن و قافیه و ریتم در شعر را در همین دوران و با مطالعه اشعار كلاسیك ایرانی، و از جمله دیوان شمس تبریزی، آموخته است.تحصیلات وی در زمینه مهندسی كشاورزی از دانشكده كشاورزی دانشگاه تهران است. در سال 1322 به ابوالحسن صبا معرفی شد و در رادیو تهران به خوانندگی پرداخت. در این دوره از همكاری مرتضی محجوبی و حسین تهرانی برخوردار بود. سپس وی به دعوت روح‌الله خالقی با انجمن ملی موسیقی همكاری می‌كرد. او با رادیو دو دوره بین سالهای 1325 تا 1327 و 1336 تا سال 1338 به همكاری پرداخت. شعر چند ترانه او را جهانگیر سرتیپ پور سروده است.
زندگی استاد احمد عاشورپور جلوه‌های گوناگونی دارد و نشانگر مجموعه‌ای از ویژگی‌های بارز و برجسته در شخصیت وی می‌باشد. در عرصهٔ هنر عاشورپور، آهنگ ساز، ترانه پرداز و خواننده‌ای با صدای گرم و رسا بود. ترانه‌های او را نه تنها مردم گیلان كه بسیاری از مردم در سایر نقاط ایران ورد زبان داشتند.
موسیقی عاشورپور نه تقلید مبتذل از موسیقی غرب بود و نه بیان ساده و بلا واسطهٔ ملودی‌های تكراری مردم كوچه و بازار. موسیقی عاشورپور بازآفرینی خلاق و هنرمندانهٔ موسیقی فولكلور و مردمی بود.امید، عنصر شاخص محتوای ترانه‌های عاشورپور بود. وی در 22 دیماه 1386 به علت عفونت ریه و كهولت سن در بیمارستان جم تهران درگذشت و در گورستان بی بی حوریه در غازیان بندر انزلی به خاك سپرده شد.
در این برنامه ضمن پخش كلیپی از مرحوم گیلان خان خوشنواز نوازنده چیره دست نقاره و كمانچه دیار میرزا ، یاد او گرامی داشته شد.
این برنامه با حمایت مالی رستوران باراكاز انزلی برگزار شد.
7471 / 6030
انزلی-ایرنا-دومین شب موسیقی گیلكی در بندرانزلی شهر فرهنگ و هنر با گرامیداشت خاطره زنده یاد احمد عاشورپور بنیانگزار موسیقی نوین گیلان همزمان با یكصد و یكمین زادروز این هنرمند گرانقدر همراه بود.
