به گزارش ايرنا، عليرضا ميرعلينقي روز شنبه در كارگاه پژوهشي مروري بر احوالات عارف قزويني و ميرزاده عشقي اظهار داشت: اين دو چهره هنرمند ثمره مشروطه ناكام هستند كه بخش زيادي از زندگي و فعاليت هاي اين عرفاي بزرگ همدان مهجور و مغفول مانده است.
وي جشنواره موسيقي فجر را بستر خوبي براي پرداختن به بزرگان به ويژه نامدارهاي موسيقي همدان دانست و افزود: يكي از كاركردهاي مثبت جشنواره موسيقي آشنايي مردم با پيشكسوتان اين عرصه است.
ميرعلينقي از عارف به عنوان هنرمندي كه واجد چندين هنر است، ياد كرد و گفت: او را بايد مرد هنرهاي چهارگانه ناميد زيرا به خوشنويسي، شعر، آواز و موسيقي تسلط داشت.
اين پژوهشگر موسيقي خاطرنشان كرد: عارف از صوت داودي بهره مند بوده، اما به دليل ضعف و فقر فناوري در آن زمان اثري از آوازهايش ثبت و ضبط نشده و تنها منبع اثبات اين امر نوشته ها و ياداشت هاي ديگران است كه بر اين امر صحه گذاشته اند.
ميرعلينقي با بيان اينكه شهرت عارف در درجه اول بخاطر كنسرت هايي بود كه در سراسر ايران از جمله تهران و تبريز برگزار مي كرد، افزود: عارف كلام، موسيقي و تصنيف هايش را خودش ساخته و اجرا مي كرد و مي توان به او مولف و مجري به تمام معنا لقب داد.
وي كنسرت را هديه انقلاب مشروطيت به هنر ايراني دانست و بيان كرد: عارف نخستين كسي بود كه براي مردم و با چرخش اقتصادي مشخص در ايران كنسرت موسيقي اجرا مي كرد و در تاريخ ايران هيچكس مانند او پيدا نشد.
اين پژوهشگر موسيقي كشورمان، معاشرت با موسيقي دانان را رمز موفقيت عارف ذكر كرد و گفت: عشقي از اين موهبت بي بهره بود و يكي از دلايل موفق نشدن عشقي در موسيقي همين بود.
ميرعلينقي يادآوري كرد: در هيچ دوره اي عارف و عشقي را به زور همزمان بررسي نكرده اند، اما اين دو شخصيت هنري همدان شباهت ها و تفاوت هايي با يكديگر دارند كه شنيدني است.
وي تاكيد كرد: 14 سال پس از عارف، ميرزاده عشقي پابه عرصه ادب و هنر گذاشت و راه عارف را در پيش گرفت اما به شهرت او هرگز نرسيد.
ميرعلينقي اظهار داشت: عشقي در شاعري برجسته و شهير بود و به دليل تحصيل در مدرسه اي مدرن و فراگيري زبان فرانسوي، به فرهنگ اروپايي تمايل داشت در حاليكه عارف اگر چه بارها تبعيد شد و عمرش در راه مبارزه در نقاط مختلف گذشت اما به زادگاهش، همدان تعلق خاطرداشت.
وي خاطرنشان كرد: عارف محافظه كار و به فرم پايبند و وفادار بود و بسياري از فرم هاي ملودي تصنيف هايش برگرفته از نوحه و تعزيه بود اما عشقي نقطه مقابل او بود و به اعتقاد بسياري از اديبان و شعراي بزرگ ايران اگر نيما نبود عشقي جايش را بي ترديد مي گرفت.
به گفته اين پژوهشگر، عارف در مشي سياسي داراي تِز خاصي نيست و كسي اگر آثارش را بخواند عارف را يك ترقي خواه بدون وصل به مولفه هاي سياسي مي داند كه مرد سياست نيست اما عشقي در مشي سياسي رويكرد داشته و بسيار مدرن و هرج و مرج طلب است.
وي افزود: ديوان عارف بارها چاپ شده و ديوان مرزاده عشقي نيز سه بار تجديد چاپ شده است.
عارف قزويني در سال 1259 شمسي و ميرزاده عشقي در سال 1273 شمسي در همدان ديده به جهان گشودند.
7527**2090
همدان - ايرنا - يك پژوهشگر موسيقي گفت: كنسرت هديه انقلاب مشروطه به هنر ايراني است و «عارف قزويني» تصنيف ساز برجسته تاريخ كشورمان نخستين كسي بود كه كنسرت موسيقي را در ايران بنيان نهاد.
