افسانه آن مرد كه ابوالفضل زرویی نصرآباد بود

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا از روابط عمومی سپهر سوره هنر، معاون فرهنگی دانشگاه تهران عصر یكشنبه در آیین نكوداشت زنده ‌یاد « ابوالفضل زرویی نصرآباد » نویسنده و طنزپرداز فقید در تالار فردوسی دانشكده ادبیات این دانشگاه ضمن قدردانی از حضور هنرمندان، شعرا، ادیبان، مدیران و مسئولان در این مراسم، ابراز امیدواری كرد: یادمان‌هایی مانند استاد زرویی نصرآباد مهجوریت را كمتر كرده و نسل جدید را با ذوق و سلیقه اشعار این شاعر و نویسنده برجسته آشناتركند.
مجید سرسنگی افزود: سرنوشت مرحوم زرویی نصرآباد به سرنوشت فرهنگ و هنر این سرزمین از جهت غربت و مظلومیت شباهت دارد چراكه اگر وی مثل خیلی ها در زرق و برق زندگی می كرد شاید شرایطش غیر از این بود، او شاعری معمولی ستیز بود. برخلاف جریان متداول جامعه كه به سمت مادیات و پیرایه های دنیوی سیر می كند، به جامعه آرمانی خویش كه صداقت و مهربانی دارد، گرایش داشت.
او گفت: در دوره ای كه بسیاری از ارزش ها یا از دست رفته یا كمرنگ شده است، اشعار و نوشته های او یك فرصت و اتفاق است. از او برای میراثی كه برایمان به جا گذاشته است، تشكر می كنیم كه توانسته ما را به آرمان های یك انسان واقعی نزدیك تر كند.

** زرویی نصرآباد را ندیدند

شاعر، نویسنده و مدیر انتشارات نیستان نیزدرباره زنده یاد نصرآباد گفت: به نظرم شخصیت زرویی نصرآباد همچنان ناشناخته باقی مانده است و من ترجیح می دهم یادداشتی را درباره او برایتان بخوانم.
سید مهدی شجاعی در ادامه یادداشتی مربوط به 15 سال پیش را كه در آن خطاب به ابوالفضل زرویی نصرآباد از آموزه های او تشكر و قدردانی كرده بود، خواند. از این كه كاربرد تركیب هایی همچون «سهل ممتنع» و «چرند پرند» را به شیوه ای درست به او آموخته بوده است.
وی با خواندن این یادداشت اظهار داشت: عده ای زرویی را ندیدند زیرا همیشه همه را به یك چشم می بینند.

** خاطرات با زرویی نصرآباد خوش است

نویسنده و كارگردان سینما و تلویزیون نیز با اشاره به خاطره از دوستی با ابوالفضل زرویی نصرآباد گفت: نخستین بار سیدعلی میرفتاح ما را با یكدیگر آشنا كرد و در آن جلسه حرفی برای گفتن نداشتیم. اما بعدها امید مهدی نژاد و عباس حسین نژاد شرایط ملاقاتی طولانی را در خانه ابوالفضل فراهم كردند.
امرالله احمدجو افزود: در آن جلسه از آلوچه دزدی، سر به سر باغبان ها گذاشتن و خاطرات كودكی و نوجوانی مان گفتیم و تا زمانی كه آفتاب سر زد و ظهر شد، گفتیم و خندیدیم. مدت ها بود كه بیكار بودم و به دلیل مسائل معاش سختی می كشیدم. بعد از چند سال همان روز پیشنهادی كاری به من داده شد و هرآنچه خاطره از او دارم، خوش است. گاهی با ابوالفضل می گفتیم بیكاری خوب است، اما حیف كه درآمد ندارد!
درادامه این برنامه از مجموعه «حكایت آن سرو بلند» با حضور محمد زرویی نصرآباد، برادر مرحوم ابوالفضل زرویی، مجید سرسنگی، معاون فرهنگی دانشگاه تهران، سیدمهدی شجاعی، شاعر و نویسنده، حسن فارسی، معاون فرهنگی سازمان جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران، امرالله احمدجو نویسنده و كارگردان سینما و تلویزیون، رونمایی شد.
این كتاب توسط نسیم عرب امیری گردآوری و توسط انتشارات جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران منتشر شده است.
در پایان این برنامه، اسماعیل امینی، امید مهدی نژاد، روح الله احمدی، نسیم عرب امیری، محمدرضا تركی استاد ادبیات دانشگاه تهران و حسن صنوبری نیز اشعاری را در توصیف ابوالفضل زرویی نصرآباد خواندند.

**نگاهی به زندگی ابوالفضل زرویی نصرآباد

زنده یاد زرویی نصرآباد متولد 15 اردیبهشت 1348 در تهران بود كه با نام های مستعار ملانصرالدین، چغندر میرزا، ننه قمر، كلثوم ننه، آمیز ممتقی، میرزا یحیی و عبدل شناخته می شد و در نشریاتی همچون گل آقا، همشهری، جام جم، ایرانیان، انتخاب، زن، مهر، كیهان ورزشی، بانو، جستجو، عروس و تماشاگران همكاری داشت.
مجموعه های بامعرفت‌ها، بزن قدش، آش آلو، پیقولاد، تراژدی شاعر و اتوبوس، پاره ترین قسمت دنیا، شباخندگان، شبانه، سر به... سر، راز سر دیوار، سبز نای عاطفه دلخواه، حرف آباد، چیستان، آثار باستانی، ظهر است ساقیا، كار نیكو كردن از پر كردن است، كبود چشم من، علت العلل، نامه‌های مرد ذلیل، ما روزهای جمعه تعطیلیم، در بدرقه دوستم قیصر امین پور، چشمان تو ویرانه های تخت جمشیدند، تقدیم به همه مادران و مادر خودم كه نزد حضرت دوست است و نیز صبحگاه واقعه از آثار اوست.
ابوالفضل زرویی نصرآباد، دهم آذرماه 97 دارفانی را وداع گفت.
فراهنگ ** 9211 ** 1355 **