ژاپنی‌ها سینمای كیارستمی را می‌ستایند

به گزارش روز پنجشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، نشست تحلیل و بررسی سینمای امروز ژاپن شامگاه چهارشنبه (هشتم اسفندماه) با حضور حمیدرضا مدقق و رضا درستكار از كارشناسان سینما در سالن زنده‌یاد عباس كیارستمی برگزار شد.
مدقق در ابتدای این نشست اظهار كرد: نخستین تماس‌های ما با سینمای ژاپن در تلویزیون بود كه در دهه 60 شاهد نمایش فیلم‌های ژاپنی بودیم.
وی با اشاره به نمایش فیلم‌های «ریش قرمز»، «هفت سامورایی» و «سریر خون» در تلویزیون ایران یادآور شد: این آثار و فیلم‌هایی از این دست برای ما در دوران نوجوانی جذاب بودند. تفاوت سینمای ژاپن و ایران در نظام استودیویی است و در ژاپن استودیوهای فیلم‌سازی هم‌زمان با ورود دوربین به این كشور كار خود را آغاز كردند و امروز 4 استودیوی مهم و بزرگ فیلم‌سازی در ژاپن همچون توهو و كادوكاوا فعالیت دارند.

**هنرمندان ژاپن سینمای كیارستمی را می‌ستایند
مدقق با بیان این‌كه مهمترین اختلاف ما و ژاپنی‌ها در سینما شكل‌گیری استودیوها است، تاكید كرد: نظام استودیویی ژاپن به آنان اجازه می‌دهد خلاقیت‌های خود را به عرصه ظهور برسانند؛ به عنوان نمونه «اوزو یاسوجیرو» و «كنجی میزوگوچی» هریك خلاقیت‌های خود را دارند و در عین حال متفاوت از یكدیگر هستند.
این منتقد سینما تاكید كرد: برخی منتقدان سینمای معاصر ژاپن می‌گویند كه فیلم‌هایشان درگیر فیلم های گنگستری فوق‌العاده خشن شده است. ژاپنی‌ها سینمای كیارستمی را می‌ستایند و آخرین فیلم این فیلم‌ساز مرحوم نیز در ژاپن ساخته شد.

**صبر و ایستادگی در سینمای ژاپن
رضا درستكار منتقد و نویسنده سینما نیز در این نشست اظهار كرد: ژاپن شبیه چهارراه حوادث است؛ زمانی كه آثار سینمای ژاپن از تلویزیون پخش می‌شد نمی‌دانستیم چه جواهرهایی را برای ما پخش می‌كنند و ما به دلیل محدودیت این آثار را می‌دیدیم.
وی با اشاره به حادثه بمب اتم در هیروشیما، گفت: فیلم‌های سینمای ژاپن و آثار فیلم‌سازانی همچون «ماساكی كوبایاشی» یا «آكیرا كوروساوا» به آداب و ژانر فرهنگ ایرانی نزدیك بود. سرسختی كه در جنس زندگی ژاپنی‌ها است در سینما نیز تبلور یافته و در بدو ورود سینما، ژاپنی‌ها نظام سینمایی خود را شكل دادند به همین دلیل فیلم‌سازان مهمی دارند.
به گفته این منتقد سینما، اگر تاریخ سینمای آمریكا سینماگرانی چون هیچكاك و جان فورد را دارد ژاپن نیز به «اُزو یاسوجیرو» و «كوروساوا و اوچی» می‌بالد.

** سینمای ایران تا آغاز موج نو، فاقد ارزش‌های هنری است
درستكار با اشاره به روند سینمای ایران عنوان كرد: سینمای ما تا آغاز موج نو از منظر هنری فاقد ارزش‌های هنری بوده است. سماجت و سخت‌كوشی و ایمان، فصل مشترك تمام فیلم‌سازان ژاپنی است اما در سینمای ما این امر كمتر دیده می‌شود و كمتر پیش می‌آید آدمی خودساخته را ببینیم.
بر اساس این گزارش و به نقل از بنیاد سینمایی فارابی، وی توضیح داد: سینمای ما پس از انقلاب بیشتر از این‌كه مدیون یك نظام مشخص باشد وابسته به شخص است؛ البته بی‌انصافی است تاثیر این نظام سینمایی را نادیده بگیریم.
این منتقد سینما ادامه داد: بسیاری از فیلم‌سازان بزرگ از جمله «جورج لوكاس» می‌گویند از كوروساوا درس می‌گیرند؛ این سخت‌كوشی در فیلم‌های مردمی و انیمیشن‌های ژاپنی به وضوح دیده می‌شود و در آثار سینمای آنان بروز و ظهور دارد.
وی تصریح كرد: پس از آمریكا، ژاپن بزرگ‌ترین سینما را دارد اما امروز این كشور قدرت گذشته در سینما را از دست داده و با آمدن كره جنوبی، چین و تایوان و قدرت فیلم‌سازی این كشورها، سینمای ژاپن قدرت قبل را ندارد.
درستكار گفت: سینمای كلاسیك ژاپن را بیشتر ترجیح می دهم. هویت سازی بخشی از سینمای ژاپن است كه نمونه این مهم هاراگیری با موضوع خودكشی است و ژاپنی‌ها از خیلی چیزها شناسنامه و هویت ساختند.
وی افزود: اگر ما از طریق سینمای كیارستمی در سینمای دنیا نفوذ كردیم در سینمای ژاپن نیز سینمای كلاسیك و فیلم‌سازان ژاپنی همچون كوروساوا اثرگذار بوده‌اند.
این منتقد و نویسنده سینما تاكید كرد: انقطاع بین مردم ژاپن و ایران در دو دهه اخیر به ضرر ما بوده است آن‌ها حركت رو به جلو داشتند و می‌توانستند به ما كمك كنند زیرا جنس فرهنگ ما به یكدیگر شبیه بوده و توجه به كانون خانواده در سینمای ژاپن بسیار جدی است.
درستكار تصریح كرد: سینمای ژاپن اگر در كمیت جلو رفته و امروز نخستین اقتصاد سینمایی پس از سینمای آمریكا است اما این سینما، انتظار سینمای كلاسیك را برآورده نكرد.
فراهنگ**9266** 9053