پژوهشگران دانشگاه تبريز موفق به ساخت متمركزكننده‌هاي خورشيدي نانو شدند

سهراب احمدي روز شنبه در گفت و گو با خبرنگاران با بيان اينكه قابليت تبديل انرژي تابشي به جريان الكتريسيته در ساختارهاي پروسكايت اولين بار در سال 2009 نشان داده شد، اظهار داشت: استفاده از ساختارهاي پروسكايت هيبردي به عنوان رنگينه هاي نورزا، اولين بار توسط محققان دانشگاه تبريز و در سال 2015 پيشنهاد و جهت افزايش بازده سلول‌هاي خورشيدي به صورت لايه نازك مورد استفاده قرار گرفت.
وي گفت: در ادامه تحقيقات اين گروه، در ماه‌هاي اخير اولين متمركزكننده خورشيدي نورزا مبتني بر ساختار پروسكايتي بروميد سرب متيل آمونيوم در اندازه هاي قابل تعميم به شيشه‌هاي ساختماني معرفي شده است.
احمدي با بيان اينكه متمركزكننده‌هاي خورشيدي نورزا، تيغه‌هاي ساخته شده از جنس پليمر و با ضخامت استاندارد شيشه‌هاي صنعتي هستند كه نانو ساختارهاي پروسكايت در داخل آن با غلظت و ابعاد خاص پخش شده‌اند، افزود: در برخورد نور خورشيد با اين تيغه‌ها، طيف ماوراء بنفش نور توسط رنگينه‌ها جذب شده و با رنگ سبز باز تابش مي‌شود.
عضو هيات علمي دانشگاه تبريز تاكيد كرد: نور تابشي در داخل تيغه شيشه‌اي هدايت شده و بر روي سلول خورشيدي قرار گرفته در لبه تيغه متمركز مي‌شود.
وي اظهار داشت: اين ساختارها قابليت استفاده در شيشه ساختمان‌ها به صورت نيمه شفاف داشته و با متمركز كردن نور منجر به افزايش بازده سلول خورشيدي و كاهش هزينه از طريق استفاده از سلول‌هاي خورشيدي كوچكتر نيز مي شود.
احمدي افزود: عدم نياز به سيستم‌هاي رهياب نور و توانايي كار در تمامي زواياي تابشي خورشيد و در تمامي فصول سال از ديگر نكات قابل تامل در باره اين ساختارهاست.
وي ادامه داد: هم اكنون حدود 400 گيگاوات انرژي مصرفي كشورها از انرژي خورشيدي تامين مي‌شود كه اين مقدار در سال 2017 رشد 25 درصدي داشته است.
احمدي با تاكيد بر اينكه انرژي خورشيدي از جمله انرژي‌هاي تجديدپذير است كه با كمترين اثرات زيست محيطي و تغييرات در نرخ توليد، قابليت اجرا در ابعاد خرد و كلان را نيز دارد، گفت: با توجه اهميت موضوع، پيشرفت‌ها و شتاب قابل قبولي در توليد علم و استفاده از اين منبع خدادادي در كشورمان نيز در حال انجام است.
وي افزود: نمونه اوليه ساخته شده در پژوهشكده فيزيك كاربردي و ستاره شناسي دانشگاه تبريز از قدم هاي اوليه در راستاي ساختمان هاي سبز يا انرژي صفر مي باشد كه اميد است مورد توجه هرچه بيشتر مسئولان امر قرار گيرد.
به گفته احمدي، اين پروژه در قالب طرح هاي ICRP توسط مركز مطالعات و همكاري‌هاي علمي بين‌المللي وزارت علوم، تحقيقات و فناوري حمايت شده است و نتايج ساخت نمونه اوليه در مجله Solar Energy Materials and Solar Cells با ضريب تاثير بالاي پنج به چاپ رسيده است.
به گزارش ايرنا، در اين پروژه، الناز باقرزاده، آرش نيك نيازي، دستيار پژوهشي دانشگاه تبريز ، بابك عليايي‌فر محقق پسا دكتري دانشگاه تبريز و پروفسور ژان ميشل نونزي از دانشگاه كويينز كانادا همكاري داشته اند.
دانشگاه تبريز بيش از هفت دهه قبل با تاسيس دو دانشكده ادبيات و پزشكي فعاليت خود را آغاز كرد و در حال حاضر با داشتن بيش از ۲۱ دانشكده، چندين پژوهشكده و گروه پژوهشي، ۸۰۰ عضو هيات علمي و بيش از 24 هزار نفر دانشجو يكي از دانشگاه هاي بين‌المللي، سطح يك و برتر كشور است.
6132/518