رجب يكي از ماه هاي پربركت خدا با بازكردن درهاي رحمت خود، سخاوتش را با ميلاد شكافنده علوم، امام محمد باقر(ع) برايمان نشان مي دهد.
ماهي كه هنوز به نيمه نرسيده، در شبي به نام 'ليله الرغائب' ضيافتي براي خواستن بهترين ها برايمان برپا مي كند، شبي كه به شب خواستن ها و تقاضاها در اين ماه نام گرفته است.
شبي كه پيش مي رود تا به سرچشمه اصلي اين ضيافت ها برسد، تا جهان ببالد از آمدنش و يتيمان، صاحب پدر شوند.
رجب ماهي پربركت كه در حرمت و قداستش امام موسي كاظم (ع) فرموده است: «رجب نام نهري است در بهشت كه از شير، سفيدتر و از عسل، شيرين تر است؛ هر كس يك روز از آن را روزه بدارد خداوند از آن نهر به او بياشامد.»
رجب ماهي كه باران رحمت الهي جاري مي شود و تشنگان حق و معرفت خود را به مولود شب 13 رجب مي رسانند، مولودي كه از حضور قدمش تشنگان بهشت ولايت را سيراب مي كند.
آري ماه رجب فرصتي براي نوشيدن از چشمه زلال بهشتي ولايت است، ولايت مردي از جنس نور، معرفت، انسانيت، تقوا و عدالت.
كعبه در شب 13 رجب سال 30 عام الفيل، شكافت تا كودكي از خانه اي متولد شود كه چنين تولدي از اين خانه در تاريخ بشريت سابقه نداشته و بعد از آن نيز تكرار نخواهد شد.
در شب 13 رجب نوزادي از جنس نور، معرفت، انسانيت، تقوا و عدالت و حقيقتي اساطيري متولد شد كه عدالت را تفسيري عاشقانه كرد و سكوت كعبه را شكست.
كعبه شكافت تا در 13 رجب بزرگمردي متولد شود كه عشق از او آغاز شود و عدل از نام او بيدار و صبر با ياد او بزرگ؛ در اين روز به يادماندني، نوزادي متولد شد كه نامش آيينه تمام نماي صفات حق است.
سيزدهم رجب امام علي(ع) سرچشمه زلال انسانيت و شجاعت از دامن زني پاكدامن به نام فاطمه بنت اسد در خانه خدا، مقدس ترين خانه شهر مكه به دنيا آمد.
علامه مجلسي در صفحه هشت جلد 35 كتاب بحارالانوار، چنين نقل كرده است كه «ابن قعنب» مي گويد با عباس پسر عبدالمطب و گروهي ديگر روياروي كعبه نشسته بوديم كه فاطمه دختر اسد به طرف خانه خدا پيش آمد، ايستاد و چنين گفت: «خداوندا به تو و پيامبرانت و كتاب هايشان ايمان دارم. گفتار ابراهيم(ع) جد خود را راستين مي دانم همان كه اين خانه را به فرمان تو بنا نهاد... تو را به او و به اين كودك كه در رحم دارم سوگند مي دهم كه زادنش را بر من آسان كن.» در اين هنگام ديوار خانه خدا شكافت و آن بانوي گرامي پا به درون گذارد و ديوار دوباره بر هم آمد... چهار روز بعد آن گرامي از خانه پا بيرون نهاد با كودكي كه در آغوش او بود و گفت پيامي از غيب شنيدم كه نامش را علي بگذار.
پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف عموي پيامبر(ص) و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود از اين رو امام علي(ع) از هر دو طرف هاشمي نسب است.
'اسدالله'، 'مرتضي'، 'اميرالمؤمنين' و 'اخو رسول‌الله' بوده و كنيه هاي ايشان نيز 'ابوالحسن و ابوتراب' از القاب آن حضرت است.
و چون علي(ع) به دنيا آمد خون عدالت در رگ هاي خشك بشريت به جوش آمد و او آمد تا يتيمان را دستگيري كند و مرهم و همدل دل هاي عاشق زخم خورده باشد.
علي(ع) آمد تا كعبه از عشق برايش گريبان بدرد و همسر بانويي شود كه خود خدا براي او درنظر گرفته بود و جزعلي(ع)، كسي شايستگي آن را نداشت كه داماد پيامبر(ص) باشد.
آري ديوار كعبه شكاف برداشت و حضرت فاطمه بنت اسد (س)، به آن مكان مقدس وارد شد و آنگاه، ديوار بر هم آمد تا اين مادر اسداللهي به دنيا آورد كه خدا نشان دهد از كعبه جز علي احدي در نيامده است.
'علي(ع)' مرد بيت الحرام خدا كه نامش مشتق از نام خداست، آمد تا روز پدر به نام پدران و مردان نيكو سرشت نام مردانگي به خود بگيرد.
حضرت علي(ع) سرچشمه زلال انسانيت و تصويري حقيقي از شجاعت، عدالت و خردورزي آمد تا پدر حسن(ع) و حسين(ع) سرور جوانان اهل بهشت باشد.
علي(ع) آمد تا تجلي صلح حكيمانه فرزند بزرگ خود حسن(ع) و قيام الهي دومين پسرش حسين(ع) باشد و به قول مرحوم دكتر شريعتي علي(ع) كه؛ «حقيقتي برگونه اساطير است»، آمد تا روزي، انتظار به سرآيد و مهدي (عج) حجت خدا جهان را پر از عدل و داد كند.
'ابوتراب' مقرب پيشگاه خدا، وفادارترين شخص به خدا و رسول گرامي اسلام، بزرگمردي است كه راه چگونه زيستن را به انسان ها آموخت، اما در عين حال آموخت علي وار زندگي كردن و علي وار حكومت كردن و به درد مردم رسيدگي كردن مرد ميدان خودش را مي خواهد.
و اما عباية بن ربعي در بيان جايگاه 'ابوتراب' چنين گفته است: به ابن عباس گفتم: چرا رسول خدا علي(ع) را «ابوتراب» ناميد؟ گفت: چون علي(ع) صاحب زمين است و پس از پيامبر(ص) حجت خدا بر اهل زمين بوده و به وسيله او زمين و آرامش آن باقي است، از اين رو او را «ابوتراب» ناميد.
علامه مجلسي نيز در توضيح اين وجه نامگذاري گفته است: از آن جهت كه شيعيان علي(ع) در برابر اوامر خدا فرمانبرداري دارند، به خاك ناميده شده اند. آيه مي فرمايد: «يا لَيتَني كُنتُ تراباً؛ اي كاش خاك بودم» يعني از شيعيان بودم، چون علي(ع) پيشوايان شيعيان است، ابوتراب ناميده مي‌شود.
حضرت علي(ع) درياي علم و معرفت بود و به تعبير «جرج جرداق» نويسنده لبناني «امام علي(ع) صداي عدالت انساني است».
خدا ترسي، ساده زيستي، كمك به محرومان، عدالت خواهي، پرهيز از ريا و خيانت، امانتداري و صداقت، پيگيري امور مردم، ساده زيستي، قناعت، زهد، دعا، تلاش براي تامين هزينه زندگي با كار و كوشش، تربيت صحيح فرزندان بخشي از ويژگي ها و حسن ها در جايگاه انساني، اخلاقي و تربيتي امام علي(ع) بيان شده است.
از سوي ديگر جايگاه امام علي(ع) به قدري عظيم و ارزشمند است كه اين زيبا روزي به نام ميلاد امام علي(ع) را روز پدر نام نهاده اند، روزي كه همچون علي(ع) پدران زيادي در مكتب ولايت علي(ع) و آل او شهيد شده و آسماني شده اند همچون شهيدان دوران پرشكوه انقلاب اسلامي و هشت سال دفاع مقدس و مدافعان حرم اهل بيت.
اين شهيدان با درس گرفتن از مكتب ولايي علي(ع) قدم در راه حق گذاشتند و در راه دفاع از حق و حقيقت اسلام جان خود را تقديم كردند همچنان كه مولا علي (ع) شهادت را سعادت دانسته است.
13رجب سالروز تولد امام علي(ع) بر همه پدران مبارك.
فرنگيس حمزه يي
9887 /6048
بندرعباس - ايرنا - ماه رجب يادآور تولد «ابوتراب» پيشواي شيعيان و صداي عدالت انساني است كه از درون كعبه خانه عشق گام به بيرون گذاشت و اين روز به يمن نامش «روز پدر» نام گرفته است.
