بیاد صدای مخملین آواز ایرانی

به گزارش خبرنگار ایرنا، دوستداران موسیقی ایرانی پس از گذشت ده ها سال همچنان با ترانه های 'ای ایران'، 'الهه ناز'، 'حالا چرا'، 'من از روز ازل' و.... لذت برده و آرامشی وصف ناپذیر را با شنیدن صوت دلنشین استاد بنان تجربه می كنند.
آوازه خوانان ایران عموما بر دو قسمند: شماری دارای صدای غرا بوده و به اصطلاح موسیقی از 'شش دانگ صدا ' برخوردارند كه تاج اصفهانی، سعادتمند قمی، فرهاد منتشری، حسین خواجه امیری (ایرج) و... از این قسمند. اما گروهی نیز تنها با دارا بودن دو الی سه دانگ، دارای صوتی آرامشبخش بوده و مخاطبان این رشته از هنر را مجذوب خویش می كنند كه استاد بنان بی شك در صدر آنان است.
تولد و فعالیت موسیقایی**
غلامحسین بنان در 15اردیبهشت 1290 خورشیدی در تهران زاده شد. پدرش كریم خان بنان‌الدوله نوری و مادرش شرف السلطنه دختر شاهزاده محمدتقی میرزا ركن‌الدوله برادر ناصرالدین شاه بود. وی از 6‌سالگی به خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی‌های مادرش، كه پیانو می‌ نواخت بهره می‌گرفت. از آن پس نزد مرتضی نی‌داوود، میرزا طاهر ضیاءذاكرین رثایی و ناصر سیف فنون نوازندگی بویژه خوانندگی را آموخت.
فعالیت هنرمند جوان از سال 1306 با شركت در جلسات خصوصی آغاز شد و از اواخر شهریور 1٣٢١ به رادیو راه یافت و با همكاری هنرمندانی چون روح‌الله خالقی صدایش را به گوش مردم رساند.
دیری نپایید كه در اركستر انجمن موسیقی شركت داده شد و با اركستر شماره یك نیز به همكاری پرداخت. روانشاد بنان از بدو شروع برنامه «گلهای رنگارنگ» بنا به دعوت داود پیرنیا حضور یافت و در طول فعالیت هنری خود، حدود 350 آهنگ را اجرا كرد.
بعضی از كارشناسان بنان را بزرگترین اجراكننده سبك وزیری-خالقی می‌دانند. او همچنین در كنار ادیب خوانساری از اجراكنندگان آثار صبا و محجوبی بود. همچنین به مركب‌خوانی و تلفیق شعر و موسیقی تسلط داشت.
در سال 1332 به پیشنهاد روح‌الله خالقی به اداره كل هنرهای زیبای كشور منتقل شد و به سمت استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به كار مشغول و در سال 1334 رئیس شورای موسیقی رادیو شد.
استاد بنان از ابتدا در برنامه‌های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شركت داشته و برنامه‌های متعدد و گوناگون دیگری كه از این خواننده به جا مانده‌است.
در این برنامه‌ها، استادان موسیقی سنتی چون روح‌الله خالقی، ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، احمد عبادی، حسین تهرانی، علی تجویدی، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی و… با او همكاری داشته‌اند.
عضویت شورای موسیقی رادیو، استادی آوازهنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذاشتن انجمن موسیقی ایران را می توان از جمله فعالیت های این هنرمند دانست. همچنین از او نخستین خواننده ایرانی آشنا با خط بین‌المللی موسیقی (نُت) نام برده می شود.
بنان در 27 دی 1336 بعد از پایان مهمانی و بازگشت به خانه بهمراه دو نفر از دوستانش ناگهان در حوالی كاروانسرای سنگی با یك تانكر نفتكش كه فاقد چراغ ایمنی عقب و پوشیده از گل و لای بود برخورد كرده و یك چشم خود را در اثر این تصادف از دست می دهد.
غلامحسین بنان با مریم وزیری، خواهر كلنل علینقی وزیری ازدواج كرد كه حاصل این ازدواج یك دختر به نام گیتی و یك پسر به نام بیژن است. بنان بعد از درگذشت همسر اولش، در نهم بهمن 1344 با خانم پری دخت‌آور ازدواج كرد.
غلامحسین بنان در هشتم اسفندماه 1364 خورشیدی، بر اثر بیماری ریوی و افسردگی در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت و بر خلاف وصیتش كه مایل بود در گورستان ظهیرالدوله به خاك سپرده شود، در دهم اسفند، در امام‌زاده طاهر كرج به خاك سپرده شد.
آثار**
آثار زنده یاد بنان عموما شامل ترانه و آواز است كه 'آهنگ آذربایجان'، حالا چرا'، ' الهه ناز'، 'بهار دل‌نشین'، 'بوی جوی مولیان' ، 'توشه عمر'، 'یار رمیده'، 'می‌ناب'، 'خاموش'، 'مرا عاشقی شیدا' ، 'من از روز ازل'، 'نوای نی'، 'ای ایران' و..را می توان به عنوان ترانه های او نام برد.
فیلم طوفان زندگی**
بنان مدتی را نیز به تعلیم فن بازیگری پرداخت و به تصدیق نزدیكانش دارای استعداد زیادی در این زمینه بود. در سال 1327 همراه چهره‌های معروف آن روزگار در فیلمی به نام طوفان زندگی ساخته علی دریابیگی و اسماعیل كوشان بازی كرد كه داستان آن درانجمن موسیقی ملی اتفاق می‌افتد. در این فیلم بنان دو ترانه از ترانه‌های معروفش را بطور زنده اجرا می كند.
9919/1899