به گزارش گروه نشریات خبری؛ بررسی امروز شنبه ۴ خرداد رسانه‌های داخلی نشان می‌دهد که رئیس دفتر رئیس جمهوری از دیدار علی ربیعی با رئیس جمهوری و ارائه برنامه‌های وی برای به دست گرفتن سکان سخنگویی دولت خبر داد و گفت: هفته آینده مراحل نهایی کار و صدور حکم ایشان انجام خواهد شد.
به گزارش رسانه‌های داخلی دولت بعد از ۱۰ ماه صاحب سخنگو شد. رسانه‌های داخلی آورده‌اند: پس از ۲۶ تیر ۹۷ که آخرین نشست مطبوعاتی نوبخت در مقام سخنگویی دولت برگزار شد، علی ربیعی، وزیر پیشین کار به عنوان سخنگوی دولت و آن طور که برخی منابع خبری نوشته‌اند دستیار ارتباط اجتماعی رئیس جمهور معرفی شد.
رسانه‌های نزدیک به جریان اصلاح طلب با اشاره به انتخاب ربیعی به محورهایی همچون بررسی سوابق سیاسی، علمی و رسانه‌ای علی ربیعی؛ واکنش‌ها؛ بررسی نکات مثبت و منفی انتخاب ربیعی، چرایی این انتخاب و انتظارات از سخنگوی دولت؛ پرداخته‌اند.
برخی از عبارات کانونی استفاده شده در این رسانه‌ها عبارتند از: هیچ نکته منفی در کارنامه او وجود ندارد؛ شاید علی ربیعی برای مردم عادی چهره‌ای شناخته شده نباشد اما او برای فعالان سیاسی و رسانه‌ای شناخته شده است؛ برای اولین بار سخنگوی دولت از جمع اهالی ارتباطات و رسانه به حیاط پاستور می‌آید؛ تا اینجا بازخورد انتخاب او در این سمت حداقل در میان اهالی رسانه مثبت بوده؛ علی ربیعی در بین اعضای دولت دوازدهم، سابقه بیشتری از لحاظ آشنایی و حضور در رسانه دارد؛. نگرانم که وقتی کت سخنگویی می‌پوشد، رفتارش عوض شود. ماله دست بگیرد برای مالهکشی رفتار این وزارتخانه و آن سازمان و بدتر اینکه عصا قورت بدهد و شق و رق راه برود؛ او از معدود اصلاح‌طلبانی است که با بدنه حاکمیت ارتباط نزدیک و خوبی دارد و از سیاستمداران مورد اعتماد رئوس حاکمیت است؛ آیا او در این فرآیند ارتباطی قرار است نگاه امنیتی خود را حفظ کند؟
** بررسی سوابق سیاسی، علمی و رسانه‌ای علی ربیعی
روزنامه اعتماد در مطلبی با عنوان "برادر عباد زبان متصل دولت" نوشت: ربیعی سال ۹۲ به عنوان وزیر کار به مجلس نهم معرفی شد. هجمه‌ها و حمله‌ها علیه او زیاد بود. به خصوص که نزدیکی او به کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری دوره دهم یعنی میرحسین موسوی و البته سید محمد خاتمی رئیس دولت اصلاحات نیز بخش مهمی از کارنامه سیاسی او به حساب می‌آمد، اما در نهایت نمایندگان مجلس اعلام کردند که هیچ نکته منفی در کارنامه او وجود ندارد و همین شد که ربیعی در قامت وزیر کار شروع به کار کرد اما روزهای وزارت او چندان بی‌حاشیه طی نشده و هفتمین کارت زرد دولت را در سال ۹۳ از مجلس دهم گرفت. سال بعد نیز مجلس دهم کارت زرد دیگری به ربیعی داد. با این حال در زمان چینش کابینه دولت دوازدهم باز هم ربیعی گزینه قطعی وزیر کار بود. او که در طول دولت یازدهم و دوازدهم دو بار برای رأی اعتماد و دو بار هم برای استیضاح به مجلس رفت؛ بار آخر نتوانست نمایندگان را برای ادامه حضور قانع کند و مرداد سال گذشته با استیضاح نمایندگان برکنار شد. ۱۷ مرداد سال گذشته که ربیعی با سلسله اتهاماتی هم از سوی برخی نمایندگان روبه‌رو شد و وقتی مورد آماج حملات یا اتهامات قرار گرفت، به نمایندگان یادآوری کرد که «برادر عباد» را متهم می‌کنند اما کفایت نکرد.
"بازگشت علی ربیعی به کابینه" عنوان مطلبی است که در روزنامه شرق منتشر شده است. در بخشی از این مطلب می‌خوانیم: او سوابق رسانه‌ای نیز دارد و از سال ۷۵ تا ۷۹ صاحب‌امتیاز و مدیرمسئول روزنامه «کار و کارگر» بود. علی ربیعی از دانشگاه تهران لیسانس مدیریت دولتی و فوق‌لیسانس مدیریت فرهنگی از دانشگاه علامه طباطبایی دارد و همچنین دارای مدرک دکترای تخصصی مدیریت استراتژیک است. او سابقه تدریس در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و گروه ارتباطات و مدیریت فرهنگی دانشگاه آزاد و رشته‌های مدیریت، ارتباطات و جامعه‌شناسی در دانشگاه پیام نور را دارد. ربیعی در حالی دوباره به دولت برگشته است که قرار است به جای محمدباقر نوبخت بنشیند.
روزنامه آرمان نیز در مطلبی با عنوان "گره‌خورده با امید و آگاهی" آورده است: شاید علی ربیعی برای مردم عادی چهره‌ای شناخته شده نباشد اما او برای فعالان سیاسی و رسانه‌ای شناخته شده است. اگرچه در دوره اصلاحات نامش به رسانه‌ها کشیده شد اما در دولت تدبیروامید بود که به صحنه آمد و در رأس وزارت کار و رفاه اجتماعی قرار گرفت. او را از جمله استراتژیست‌های دولت هم می‌دانند. کسی که در مقام استاد دانشگاه، صاحب روزنامه کاروکارگر هم بوده و امید می‌رود که بتواند با این سابقه در کاستن از آلام و مشکلات اقشار ضعیف روی تصمیم‌های دولت اثر بگذارد یا حداقل بتواند تصمیمات دولت را به گونه‌ای بازگو کند که اقشار ضعیف به آینده دلگرم‌تر شوند.
به گزارش روزنامه ابتکار، ربیعی سوابق خود را در وب‌سایت شخصی‌اش اینگونه آورده است: «دبیر ستاد مبارزه با فساد و ارتقا سلامت نظام اداری در دولت»، «مشاور اجتماعی رئیس جمهوری (۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴)، «مسئول اجرایی دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی و مسئول کمیته‌های تبلیغات امور اجرایی» و «عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و عضو شوراها و فرماندهی پایگاه تهران و کشوری و قرارگاه حمزه سیدالشهداء (ع)». همچنین علی ربیعی در سوابق رسانه‌ای خود عضویت در هیئت مؤسس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، عضویت در هیئت مدیره انجمن‌های علمی ارتباطات و علوم اجتماعی، از مؤسسان و مدیران روزنامه کار و کارگر و تدریس در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران را هم دارد.
روزنامه ایران نیز در مطلبی آورده است: دولت بعد از ۱۰ ماه صاحب سخنگو شد؛ علی ربیعی به کرسی‌ای تکیه می‌زند که محمدباقر نوبخت ۹ مرداد سال قبل آن را ترک کرده بود؛ انتخابی که رسانه‌ها تا اینجا از آن استقبال کرده‌اند. چرا که حالا با این انتخاب برای اولین بار سخنگوی دولت از جمع اهالی ارتباطات و رسانه به حیاط پاستور می‌آید. همه علی ربیعی را به صفت یک سیاستمدار نزدیک به اصلاح‌طلبان می‌شناسند، اما رزومه او در کار رسانه‌ای هم چیزی کم از حرفه‌ای‌های این کار ندارد؛ از صاحب امتیازی و مدیرمسئولی روزنامه «کار و کارگر» از ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۹ گرفته تا عضویت در هیأت مؤسس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران و عضویت در هیأت مدیره انجمن‌های علمی ارتباطات و علوم اجتماعی. همین است که تا اینجا بازخورد انتخاب او در این سمت حداقل در میان اهالی رسانه مثبت بوده.
روزنامه مردم سالاری نیز در گزارشی نوشت: دولت دوازدهم سخنگوی خود را بعد از حدود یک سال خالی بودن این تریبون با اهمیت شناخت و علی ربیعی بعد از محمد باقر نوبخت، دومین سخنگوی دولت تدبیر و امید شد. این برای اولین بار است که یکی از اهالی ارتباطات و رسانه برای این سمت انتخاب می‌شود.
به گزارش روزنامه اعتماد: «در این ایام دشوار و خطیر که اختلال ارتباطی میان نهاد دولت و جامعه و در نظام اجرایی کشور با نخبگان و عموم مردم، مدام بر پیچیدگی و ابهام شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی کشور می‌افزاید، تصمیم درستی گرفته شد.» توضیح هادی خانیکی، رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات و تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب از انتصاب جدید روحانی است. خانیکی در گفت‌وگو با ایلنا، حضور علی ربیعی در سمت سخنگویی را «خبر خوب» توصیف کرده و معتقد است «با توجه به اینکه علی ربیعی سابقه حضور در دولت و تجربه کار اجرایی دارد، امید آن است که بتواند با بهره‌گیری از این تجربه دوگانه در مسیر کاستن از اختلالات ارتباطات تیمی و اجتماعی قدم بردارد.»
روزنامه ایران در مطلبی به واکنش‌ها نسبت به انتخاب ربیعی پرداخته است. در ادامه به بخشی از این واکنش‌ها اشاره شده است.
به گزارش این روزنامه "بهروز نعمتی"، سخنگوی هیأت رئیسه مجلس، گفت: در شرایطی که سیل شایعات شبکه‌های مجازی و همین طور شبکه‌های خارجی واقعیت موجود در کشور و عملکرد دستگاه‌های نظام را هدف قرار می‌دهد، پر شدن کرسی سخنگویی دولت خبر خوشحال‌کننده ای است.
همچنین "عبدالله ناصری" مدیرعامل پیشین ایرنا، گفت: علی ربیعی در بین اعضای دولت دوازدهم، سابقه بیشتری از لحاظ آشنایی و حضور در رسانه دارد؛ هم به جهت رشته تحصیلی‌اش در دانشگاه و هم از این منظر که خود او از مؤسسین خبرگزاری کار (ایلنا) بوده است. این امر نشان دهنده توانایی او برای امر سخنگویی دولت است اما به شرطی که برنامه‌ریزی درستی با مشورت صاحب نظران و کارشناسان رسانه و ارتباطات داشته باشد. در جایگاهی که علی ربیعی قرار گرفته لازم است که چند نکته را مورد توجه قرار دهد.
"محمد مهاجری" سردبیر خبرآنلاین، نیز نوشت: به گمانم آنچه کار او را تسهیل می‌کند، حضور طولانی او در دنیای رسانه است. به همه اینها بیفزایم مردمداری و رفیق بودن و تواضعش را و نیز خوش قلم و خوش مجلس بودنش را. با این همه از یک نکته برای او می‌ترسم. نگرانم که وقتی کت سخنگویی می‌پوشد، رفتارش عوض شود. ماله دست بگیرد برای مالهکشی رفتار این وزارتخانه و آن سازمان و بدتر اینکه عصا قورت بدهد و شق و رق راه برود و جواب‌های سربالا بدهد. نه اینکه دلش بخواهد چنین باشد بلکه روزگار، مجبورش کند. از همان اولین مصاحبه اش با خبرنگاران فهمیده خواهد شد که علی ربیعی، چقدر شفاف و صریح است. منتظر اولین حضورش می‌مانم.
تارنمای فرارو نیز به یادداشت محمد مهاجری سردبیر خبرآنلاین که در روزنامه ایران منتشر شد پرداخت و عنوان " محمد مهاجری: برای ربیعی می‌ترسم" را برگزید.
** بررسی نکات مثبت و منفی انتخاب ربیعی و چرایی این انتخاب
روزنامه اعتماد در مطلبی آورده است: اینکه چرا حسن روحانی به این نتیجه رسیده که ربیعی با وجود اینکه از سمت وزارت برکنار شده برای پذیرش مسؤولیت «ارتباطات اجتماعی و سخنگویی» گزینه مناسبی است، احتمالاً به بخشی از سابقه حضور او در دولت اصلاحات باز می‌گردد. ربیعی فاصله سال‌های ۷۶ تا ۸۴ معاون اجتماعی رئیس دولت اصلاحات بوده از همین‌رو دست‌کم در زمینه ارتباطات اجتماعی که به نوعی ساماندهی کانال‌های ارتباطی روحانی یا به عبارتی دولت با اقشار مختلف است، مفید و مؤثر باشد. از سویی او از معدود اصلاح‌طلبانی است که با بدنه حاکمیت ارتباط نزدیک و خوبی دارد و از سیاستمداران مورد اعتماد رئوس حاکمیت است و این موضوع می‌تواند حمله‌ها و هجمه‌ها به حضور یک اصلاح‌طلب در این سمت را کنترل کند.
از دیگر ویژگی‌هایی که می‌توان با اشاره به آن ربیعی را گزینه مناسبی دانست، پیشینه سیاسی اوست. در واقع می‌توان گفت، ربیعی به نسبت سلف خود «سیاستمدارتر» است…انتخاب او نشان می‌دهد که احتمالاً موضع‌گیری‌های سیاسی دولت پررنگ‌تر خواهد بود و جلسات سخنگویی از اعلام آمار و ارقامی اقتصادی فراتر خواهد رفت....به‌طور کلی فعالیت‌های ارتباطاتی او نشان می‌دهد که ربیعی به فضای رسانه‌ای آشنایی دارد و می‌تواند گزینه خوبی برای این ارتباط باشد. اما فارغ از این پارامترهای مثبت حضور ربیعی در سمت سخنگویی را نمی‌توان بدون نقد دانست. موضوع «جوانگرایی» در انتخاب سمت‌هایی اینچنینی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است..... علاوه بر نادیده گرفتن «جوانگرایی» معضل همیشگی انتخاب‌های رئیس‌جمهوری در این انتصاب نیز به چشم می‌خورد؛ «انتخاب از میان دایره بسته اطرافیان» گویا روحانی تمایل ندارد که فرد یا افراد جدیدی را به مجموعه دولت اضافه کند....«برادر عباد» نام آشنایی برای توصیف ربیعی است که به گفته خودش «ناراحت نمی‌شود وقتی دوستانش با این اسم از او یاد می‌کنند، چرا که سال‌های سال با همین اسم در وزارت اطلاعات و شورای عالی امنیت ملی فعالیت کرده است.» بنابراین به نظر نمی‌رسد که سابقه امنیتی او را، با وجود اینکه سال‌هاست از حضور در سمت‌های امنیتی فاصله گرفته و به حوزه اجرا آمده، بتوان به راحتی نادیده گرفت.
او همچنین یکی از اعضای بررسی قتل‌های زنجیره‌ای در دهه ۷۰ نیز بوده است. به واسطه همین سوابق امنیتی ربیعی این سوال به وجود می‌آید که آیا او در این فرآیند ارتباطی قرار است نگاه امنیتی خود را حفظ کند؟ نکته قابل تأمل دیگر در انتخاب ربیعی حضور کمرنگ او در فضای مجازی است. ربیعی گرچه بعد از ترک وزارت ارتباط بهتری با رسانه‌ها برقرار کرد، اما همچنان حضور کمرنگی در فضای مجازی چون توئیتر دارد.
روزنامه ابتکار در مطلبی با عنوان" انتخاب ربیعی در راستای ترمیم روابط دولت با جریان اصلاحات است" به گفت وگو با "سید رحیم ابوالحسنی"، فعال سیاسی و استاد دانشگاه در ارتباط با انتصاب سخنگوی دولت پرداخت و به نقل از وی نوشت: ما آقای ربیعی را تا به حال در این جایگاه ندیده‌ایم تا براساس آن بتوانیم عملکرد ایشان را بررسی کرده و قضاوت کنیم. ابوالحسنی همچنین با اشاره به انتخاب علی ربیعی به عنوان دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس‌جمهوری تصریح کرد: این درواقع همان روابط با اقشار و گروه‌های اجتماعی است، نقطه ضعف بزرگی که آقای روحانی در این شش سال از خودشان نشان داد. بعید می‌دانم آقای ربیعی بتواند از عهده این کار بر بیایند. به نظر من خود آقای ربیعی نقطه ضعف‌شان همین حوزه است.
وی افزود: آقای روحانی برای ایجاد ارتباط با جریان اصلاح‌طلب دست به چنین انتخابی زدند چرا که ایشان تنها وزیری بود که از جریان اصلاح‌طلب در کابینه آقای روحانی حضور داشتند. هرچند اصلاح‌طلبان خودشان از عملکرد آقای ربیعی خیلی رضایت نداشتند ولی به نظر من برای ترمیم روابط با جریان اصلاحات آقای روحانی دست به چنین انتخابی زده‌اند که ارتباط با این جریان را دوباره برقرار کند.
در بخشی از یادداشت منتشر شده در ستون دیدگاه روزنامه آرمان، می‌خوانیم: به نظر می‌رسد در شرایط کنونی با توجه به آنکه رئیس‌جمهور عده‌ای از کسانی را اصطلاحاً رو می‌کنند که کنار بوده‌اند. بنابراین این مساله باید توضیح داده شود که چرا فردی که به عنوان سخنگو در اینجا (علی ربیعی) معرفی شده، چرا ایشان، چرا فرد دیگری انتخاب نشده است؟ این یک نکته اساسی است. سخنگوها معمولاً از میان اعضای کابینه انتخاب می‌شوند. به عنوان نمونه معمولاً معاون اول و یا معاون اجرایی رئیس‌جمهور به عنوان سخنگو انتخاب می‌گشته است. حال در وضعیت کنونی افکار عمومی می‌بایستی بدانند که چرا و چگونه این فرد به عنوان سخنگو انتخاب گشته است. چرا شخص دیگری معرفی نگشته است. شایستگی‌های و نقاط بارز فرد معرفی شده چه بوده است که این فرد به عنوان سخنگو انتخاب شده است.
"الزامات سخنگویی" عنوان یادداشتی است که در روزنامه ایران منتشر شده است. در بخشی از این یادداشت می‌خوانیم: اولین و مهم‌ترین مسأله برای سخنگویی دولت، داشتن «سخن» است. منظور سخن واحد است. اگر قرار باشد که از دولت یا اجزای آن سخنان گوناگونی منتشر شود، سخنگو قادر به ایفای نقش نخواهد بود. نکته بعدی در وجود سخن مستدل است. هر سخنی را نمی‌توان بیان کرد. سخنی که مستدل و قابل دفاع باشد و صدر و ذیل آن با سخنان گذشته همخوانی داشته باشد مورد نیاز جامعه است. چنین سخنی مستلزم وجود چارچوب و برنامه‌ای کلی در دولت است که همه سخنان در ذیل و داخل این چارچوب گفته و معنادار شوند. هنگامی که سخنگو تعیین می‌شود به معنای آن است که دیگران نباید در موضوع و چارچوب تعیین شده دخالت کنند و حرفی متفاوت و حتی قابل تأویل و تفسیر بزنند.
رسانه‌های اصولگرا
رسانه‌های منتسب به جریان اصولگرا علیرغم انتخاب سخنگوی دولت به انتقاد از نبود چندین ماهه سخنگو در دولت پرداخته‌اند. این رسانه‌ها به محورهایی همچون نقد مواضع اخیر ربیعی؛ امنیتی‌ها در دولت!؛ بازتاب خبری و نداشتن سخنگوی دولت بهانه‌ای جهت نقد روحانی به دلیل درخواست اختیارات ویژه؛ اشاره کرده‌اند.
برخی از عبارات کانونی استفاده شده در این رسانه‌ها عبارتند از: و سپری شدن بیش از ۱۰ ماه بر تریبون بدون سخنگوی دولت؛ انتخاب سخنگوی دولت ۳۰۰ روزه شد؛ دولت دوازدهم، بی نیاز از پاسخگویی!؛ دولت ۷۵ رسانه دارد سخنگو ندارد؛ آیا علی ربیعی از این مواضع توبه کرده و قصد دارد به عنوان سخنگوی دولت امید بخشی کند؟! یا اینکه نه! او قرار است همین مواضع را در کسوتی جدید و با امکانات و فراگیری بیشتر مطرح کند؟؛ کابینه روحانی، امنیتی ترین کابینه‌ها در تمام ادوار مختلف بوده است.
** طولانی بودن، نبود سخنگو در دولت
روزنامه خراسان زیر عنوان "ربیعی جایگزین نوبخت؛ دولت پس از ۳۰۰ روز سخن می‌گوید" نوشت: سرانجام پس از گذشت بیش از ۳۰۰ روز از ۲۶ تیر ۹۷ که آخرین نشست مطبوعاتی نوبخت در مقام سخنگویی دولت برگزار شد و سپری شدن بیش از ۱۰ ماه بر تریبون بدون سخنگوی دولت، علی ربیعی، وزیر پیشین کار به عنوان سخنگوی دولت و آن طور که برخی منابع خبری نوشته‌اند دستیار ارتباط اجتماعی رئیس جمهور معرفی شد.
همچنین روزنامه رسالت با طرح سوالی مبنی بر "دولت به نطق می‌آید؟ " نوشت: انتخاب سخنگوی دولت ۳۰۰ روزه شد. شنیده‌ها حکایت دارد که علی ربیعی وزیر کار پیشین دولت روحانی قرار است در این منصب قرار گیرد، اما هنوز این موضوع رسمیت نیافته تا دولت همچنان بی سخنگو بماند اینکه ربیعی در قامت سخنگو معرفی خواهد شد یا نه زمان مشخص خواهد کرد اما مطلب زیر شرحی است بر دولتی که سخنگو ندارد اما به‌دنبال اختیارات بیشتر است.
در ادامه این مطلب با استفاده از میان تیتر "دولت دوازدهم، بی نیاز از پاسخگویی! " آمده است: آمارها نشان می‌دهد که دقیقاً در همین مدت که دولت فاقد سخنگو بوده، شخص رئیس جمهور هم حتی یک نشست خبری نداشته است.
این وضعیت، غیر از منتقدان دولت، حتی صدای حامیان روحانی را هم به انتقاد بلند کرده است. از جمله غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی گفته است: «خب این یعنی اینکه دولت سخنی ندارد که بگوید به‌خاطر همین سخنگو ندارد.» …چند روز قبل هم، کواکبیان، از نمایندگان تهران و حامی روحانی، به رئیس جمهور در مورد عدم تعیین سخنگو برای دولت، تذکر داده بود.
روزنامه کیهان نیز در ستون اخبار ویژه خود زیر عنوان "دولت ۷۵ رسانه دارد سخنگو ندارد" آورده است.
آقای روحانی از بی رسانه بودن دولتش گلایه کرد؛ در حالی که بررسی‌ها نشان می‌دهد بیش از ۷۵ رسانه رسمی اعم از سایت خبری، خبرگزاری، روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه طی سال‌های فعالیت دولت تدبیر و امید یعنی از سال ۹۲ تاکنون جزو رسانه‌های حامی او و دولتش هستند.
همه اینها در حالی است که دولت ظرفیت‌هایی مانند جایگاه سخنگویی دولت، روابط عمومی‌های وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، نهادها و شرکت‌های دولتی و همچنین رسانه‌هایی که در اختیار آنهاست را در کنار رسانه‌هایی که شرح آنها رفت، در دست دارد، اما از آغاز به کار روحانی به عنوان رئیس جمهور، همواره این انتقاد به او و تیمش مطرح بوده است که نتوانسته از ظرفیت‌های اطلاع‌رسانی موجود بهره ببرد. به عنوان مثال اکنون بیش از ۹ ماه است دولت سخنگو ندارد.
مشرق نیوز در مطلبی با عنوان "سخنگوی جدید دولت برای «روزهای ناآرامی فیزیکی»!" آورده است:: علی ربیعی، فعال اصلاح‌طلب، وزیر سابق کار و از چهره‌های امنیتی کابینه رئیس‌جمهور روحانی، به تازگی به عنوان سخنگوی دولت منصوب شده است. این انتصاب در حالی است که علی ربیعی طی ۲ ماه اخیر مواضع عجیبی را مطرح کرده است.
آنچه که در ادامه می‌خوانید تعدادی از این مواضع است: _این دوره بدتر از سال‌های جنگ است!؛ _فکر می‌کنم اگر بر همین سیاق سال ۹۸ را ادامه دهیم چشم انداز روشنی در پیش نخواهیم داشت و برای جامعه امکان بروز تحرکات اجتماعی و انتقال ناآرامی‌های ذهنی به ناآرامی‌های فیزیکی را کاملاً متصورم.؛ _بیشترین خسارت در مقابل رئیس‌جمهور نامتعادل امریکا (ترامپ) متوجه جامعه کارگری ایران است. امکان از دست رفتن مشاغل و مواجهه با بیکاری در برخی از صنایع و خدمات کاملاً قابل تصور است که بر وضع بغرنج کارگری خواهد افزود.؛ _آمریکا می‌خواهد ایران را چروکیده کند.
مشرق در ادامه افزود: سؤالی که با خوانش این مواضع به ذهن خطور می‌کند این است که آیا علی ربیعی از این مواضع توبه کرده و قصد دارد به عنوان سخنگوی دولت امید بخشی کند؟! یا اینکه نه! او قرار است همین مواضع را در کسوتی جدید و با امکانات و فراگیری بیشتر مطرح کند؟
"تداوم مهره چینی‌های امنیتی روحانی" عنوان مطلبی است که در تارنمای مشرق نیوز منتشر شده است.
در این مطلب می‌خوانیم: همین‌ها درباره آقای رئیسی که حالا امروز مردم او را به ملایمت و ملاطفت و نجابت و عطوفت می‌شناسند، گفتند اگر او رئیس جمهور شود، در پیاده روها دیوار می‌کشد. اما از طنزهای تلخ تاریخ، یکی اش هم همین است که ائتلاف مدعیان اعتدال و اصلاحات، بیشترین عضو دارای سوابق امنیتی را داشت و با این همه، رقبای سیاسی و یا صاحب نظران و منتقدان غیر سیاسی را با برچسب‌های امنیتی می‌نواخت!
اما کابینه روحانی، امنیتی ترین کابینه‌ها در تمام ادوار مختلف بوده است. او وقتی خواست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی یا کار و رفاه را انتخاب کند، سراغ امنیتی ترین چهره‌ها (صالحی امیری و علی ربیعی یا همان عباد معروف) رفت. همین طور است جهرمی وزیر ارتباطات، طیب نیا وزیر اقتصاد، پورمحمدی وزیر دادگستری، محمد شریعتمداری وزیر صمت و سپس کار و رفاه، سلطانی فر وزیر ورزش، علی یونسی دستیار ویژه روحانی در امور اقوام و اقلیت‌های دینی، حسام الدین آشنا مشاور فرهنگی رئیس جمهور، و حسین فریدون و محمود واعظی و… پس از آن اعلام شد علی ربیعی سخنگوی دولت شده است؛ وزیر رفاه و کار که از عهده پاسخگویی به نمایندگان مردم درباره برخی رویکردها در وزارت رفاه و کار بر نیامد و با رأی مجلس بر کنار شد.
به گزارش روزنامه سیاست روز، علی ربیعی، دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس جمهور و سخنگوی دولت شد. علی ربیعی وزیر پیشین تعاون، کار و رفاه اجتماعی پس از یک سال به کابینه بازگشت. در همین باره یک منبع آگاه نزدیک به ربیعی از برگزاری احتمالی اولین نشست خبری ربیعی در هفته آینده خبر داد.
**نداشتن سخنگوی دولت بهانه‌ای جهت نقد روحانی به دلیل درخواست اختیارات ویژه
روزنامه رسالت در بخشی از گزارش منتشر شده خود با استفاده از میان تیتر "نداشتن سخنگو و درخواست اختیارات ویژه" نوشت: عجیب است دولتی که از اختیارات قانونی خود در جهت تعیین سخنگو و ارتباط با رسانه‌ها، در جهت پیشبرد اهداف خود و اداره کشور بهره نمی‌گیرد، به دنبال دریافت اختیارات ویژه است.
پژوهشم **۳۲۱۱**۱۷۳۲
نظر شما