کاووس حسن‌لی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره آسیب شناسی شعر آئینی اظهارداشت: پیش از ورود به مبحث آسیب شناسی شعر آئینی نخست باید این پرسش مطرح شود که آیا مفاهیمی مانند عرفان و دین در ساحت تولیدات ادبیات معاصر مانند گذشته ظهور دارند یا خیر؟
وی ادامه داد: با توجه به آنکه رویکردهای متفاوتی در ادبیات معاصر در حوزه شعر وجود دارد شعر هیچ گاه از مضامین دینی خالی نبوده است. حتی اگر اشعاری به شکل مستقیم به دو مفهوم دین و عرفان نپردازند در بطن سرایش شعر، بازتابی از نگرش عرفانی، دینی یا مذهبی شخص سراینده وجود دارد.
سراینده مجموعه شعر «رنگ از رخ تمام قلم‌ها پریده است»، تصریح کرد: نکته مهم در بحث آسیب شناسی شعر آئینی ماهیت و ساحت بروز مفاهیم عرفانی و دینی در ادبیات معاصر نسبت به ادبیات عرفانی کلاسیک است.
وی یادآور شد: این تفاوت ناشی از تمایز ضروری میان اشعار عرفانی و آئینی است، هنوز بین بسیاری مخاطبان و حتی برخی شاعران این مفهوم و تعریف ثابت وجود دارد که شعر آئینی بازتابی از جریان شعر عرفانی است.
حسن‌لی تصریح کرد: قرینه قرار دادن شعر آئینی و عرفانی اشتباه است؛ زیرا شعر آئینی مبانی عرفانی کمی را در بطن خود بازتاب می‌دهد. در حقیقت تلاش شعر آئینی و شاعران آئینی بیان نگرش و گزارش‌های ساده از وقایع تاریخی هستند که این بار در قالب شعر به مخاطبان ارائه می‌شود. همچنین شاعران آئینی، سلوک نظری شاعران عرفانی را در شعر ندارند.
سراینده مجموعه شعر «به لبخند آیینه‌ای تشنه ام» با تأکید بر اینکه مفهوم عرفان، تجلی نگاه اندیشه گرایانه و توجه به مساله تعقل است یادآور شد: اندیشه مانند یک منشور می‌تواند به شیوه‌های مختلف؛ مانند شعر به مخاطب عرضه شود؛ اما در نگاهی کلان در حوزه‌های مختلف هنری می‌توان عنوان کرد که برای بازتاب اندیشه، نیازمند روش‌ها و ابزارهای مختلفی در قریحه هنرمندان؛ از جمله شاعران هستیم.
وی ادامه داد: شعرای عرفانی گذشته که امروز به آثار آنها افتخار می‌کنیم تفکر تعلیمی، تربیتی و صوفیانه را در شعر عرفانی مد نظر قرار می‌دادند. در حالی که امروز شاعران آئینی ما با شیوه‌ای متفاوت از رویکرد تفکر عرفانی بیشتر به بازتاب دریافت‌های درونی، تأمل بر مقوله ماهیت هستی و کمک به حس تعالی مخاطبان خود با انگاره‌های دینی و مذهبی معاصر که در آئین متجلی است به سرایش اشعار می‌پردازند.
فراهنگ **۹۲۶۶**۹۱۵۷
نظر شما