آیین سنتی "ام الحلس" در محله زویه اهواز برگزار شد

به گزارش ایرنا مردم عرب خوزستان جدای از تبریک حلول ماه مبارک رمضان و آیین گرگیعان در شب پانزدهم رمضان، جشن سنتی فانوس را در روزهای پایانی برگزار می کنند.
مردم عرب خوزستان دو روز پیش از عید را "ام الوسخ" و یک روز مانده به عید را "ام الحلس" می‌نامند. "ام الوسخ" به معنای "روز چرکین" است که در این روز مردم عرب به نظافت خانه‌ها خود می‌پردازند، اجناس جدید برای منزل خریداری می‌کنند و خانه را برای فرارسیدن عید و اکرام مهمان تمیز و آماده می‌کنند.
ام الحلس نیز که نامی محلی و قدیمی از ایام رمضان است به معنای روز نظافت و رسیدگی شخصی بوده که جوانان در این روز به ظاهر خود رسیدگی می‌کنند.
امشب نیز زنان و مردان در منطقه زویه ی اهواز اقدام به پاکسازی خیابان های این محله کردند. همگی کیسه به دست، زباله جمع کردند و بجای رفتگران زباله ها را داخل خودروی حمل زباله ی شهرداری انداختند.
یکی از نکات جالب در این ایام این است که بسیاری از خریدهای عید فطر در شهر اهواز صورت می‌گیرد و بسیاری از شهرستانی‌ها به اهواز آمده و بعد از اتمام خرید به شهر خود برمی‌گردند.
شاید همین رفت و آمدها نوعی رسم است که از دیرباز در خوزستان وجود داشته است؛ برای نمونه در تاریخ طبری به نام "سوق الاهواز" اشاره شده که به معنای بازار اهواز بوده و از آن زمان به عنوان بازار بزرگ در بین شهرستانی‌ها و روستاها جا افتاده بود.
با نگاهی به تاریخ طبری و هم‌چنین خریدهای عید فطر این تردد میان شهرستان‌ها با اهواز را می‌توان رسمی دیرین در نظر گرفت.
بازار عبدالحمید اهواز هم که حکایتی برای خود دارد. زیبایی و تنوع سنتی این بازار به قدری بوده که احمد محمود یکی از بزرگ مردان ادبیات کشورمان از آن دریغ نکرده است. در این بازار از آجیل و خشکبار گرفته تا ماهی و لباس‌های محلی عربی، عود، بخور و دله قهوه (قهوه جوش عربی) در آن یافت می‌شود.
طنین و ترنم موسیقی عربی محلی را از گوشه و کنار دکان و مغازه و دست فروش‌ها می‌توان شنید.
از دیگر رسم‌های مردم عرب خوزستان این است که در روز عید فطر بعد از به جا آوردن فرایض ماه مبارک همگی خود را برای خواندن نماز عید آماده می‌کنند.
مصلی و تمامی مساجد محلات اهواز و شهرستان‌ها مملو از مشتاقان عید می‌شود و بعد از خواندن نماز و دادن فطریه همگی خود را برای دید و بازدید آماده می‌کنند.
در ابتدا افراد یک محله برای تبریک عید به خانه و همسایه‌های مصیبت‌زده محله خود می‌روند و برای آنها دعای سالی خوش و نکو می‌کنند و خانواده عزادار نیز رسم است که لباس سیاه خود را به احترام عید یک روز از تن بیرون می‌کند. بعد از آن نوبت به بزرگان محله می‌رسد.
از جمله اعمال زیبایی که در روز عید فطر شاهد آن هستیم باز بودن در خانه‌ها است؛ اگر در خانه‌ای بسته بود نوعی بی‌احترامی به عید تلقی می‌شود.
همسایه‌ها با شعارهای"یا الله"، "عیدکم مبارک یا اهل البیت" (عید شما مبارک ای صاحب خانه) وارد خانه‌ها می‌شوند و با جملات "عیدکم مبارک" و "ایامکم سعیده" (عیدتان مبارک و روزهایتان نیک باد) عید را به هم تبریک می‌گویند.
بسیاری از مردم اهواز روز عید سفره پهن کرده و برخی از تنقلات را در سینی‌های گرد قرار می‌دهند. در این سفره میوه، آجیل و تنقلات و قرآن کریم را می‌بینیم که این رسم در برخی مناطق اندکی تفاوت دارد.
مثلاً در امیدیه و شهرستان‌های اطراف آن به جای انداختن سفره از سینی استفاده می‌کنند و تنقلات خود را بنا به رسم آن مناطق در سینی‌های گرد می‌گذارند.
مهمانان بعد از چند دقیقه نشستن همگی از جا برخاسته و با گفتن "الله ایعوده علیکم بلخیر و العافیة" به این معنا که "خداوند این روز را دوباره با خیر و عافیت برایتان برگرداند" به خانه بعدی می‌روند.
دید و بازدید عید فطر باید از ریش سفید محله شروع شود و تا کوچک‌ترین فرد از نظر سنی به پایان رسد؛ خانم‌ها نیز به دلیل مهمان‌نوازی مجبور به ماندن در خانه هستند و دید و بازدید خود را بعد از اتمام دید و بازدید آقایان یعنی تقریباً عصر شروع می‌کنند.
در میان عشایر نیز مردم با هوسه (نوعی پایکوبی محلی عربی) کوچه‌های محلات را طی می‌کنند و به سراغ بزرگ محله و قبیله رفته و در مضیف (اتاقی مخصوص مهمان‌ها) گرد هم جمع می‌شوند و بعضی به شعرخوانی می‌پردازند و ترنم شنیدن صدای شعرهای شعبی (شعرهایی با زبان گفتار) گوش‌ها را نوازش می‌دهد.
۹۵۹۴/‏۶۰۶۴