روزنامه روزان در یادداشتی به قلم سیدجلال ساداتیان کارشناس مسایل بین المللی آورده است: نخست وزیر تلاشش بر این بود توافقاتی را که با اتحادیه اروپایی انجام داده است به تصویب پارلمان برساند، ولی این توافق سه بار در مجلس انگلیس رد شد و برای چهارمین بار تصویب نشد. خانم می هم علی رغم تلاش هایی که کرد و تعهدی که به موضوع داشت استعفا داد. دلیل مخالفت پارلمان با توافقات نخست وزیر با اتحادیه اروپایی این بود که حاضر نبودند زیر بار خسارت های ناشی از توافق بروند. البته ریشه این داستان از موضوع پذیرش یا عدم پذیرش مهاجرین و پناهجویان جنگ‌های خاورمیانه و شمال آفریقا توسط انگلیس شروع شده بود. قبل از اقدام به همه پرسی، انگلیس نسبت به پذیرش مهاجران، مقاومت نشان داد و پس از خروج نیز گرچه نخست وزیر تا حدودی سهم انگلیس را پذیرفت ولی پارلمان، مخالف این موضوع بود. بر اساس پیشنهاد خانم مرکل صدراعظم آلمان، بریتانیا باید سهمیه‌ای از آوارگان، پناهجویان و مهاجرانی را که به اروپای غربی سرازیر شدند بپذیرد، در واقع اساس و پایه مخالفت پارلمان، با این قسمت از توافق خانم می با اروپایی‌ها است. به نظر من حزب محافظه کار به دنبال این بود وضعیتی را ایجاد کند که به همه پرسی دوم منجر شود، چون روز به روز طرفداران ماندن در اتحادیه اروپا نسبت به موافقان خروج بیشتر می‌شوند.
نباید فراموش کرد که برگزیت با اختلاف خیلی کم، رای آورد. موافقان خروج با ۵۲ درصد پیروز شدند که به نظر می‌رسد اگر امروز همه پرسی دوم برگزار شود بیش از ۶۰ درصد مردم بریتانیا موافق ماندن در اتحادیه اروپا خواهند بود بنابراین مخالفان خروج و پارلمان، این قضیه را طولانی کردند که خروج اتفاق نیفتد.
برگزیت اثرات کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت بر بریتانیا، اتحادیه اروپا و کل جهان خواهد گذاشت. در کوتاه مدت، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، ایجاد شوک‌های روانی و قیمتی به بازار خواهد کرد. در میان مدت، برگزیت می‌تواند واکنش دولت‌ها و مردم کشورهای دیگر را برانگیزد و آنها نیز خواهان همه پرسی برای خروج از اتحادیه اروپا شوند. در این صورت و در بلند مدت، واحد پول مشترک اتحادیه اروپا تأثیر خواهد گرفت و این امر می‌تواند ماهیت یورو را تغییر داده، کاهش سرمایه گذاری در این منطقه را به دنبال داشته باشد که حاصلی جز رکود نخواهد داشت.
احتمال دیگری که به جز همه پرسی دوم ممکن است رخ دهد این است که دولت بعدی انگلیس، توافقات نخست وزیر با اتحادیه اروپایی را گردن نهد و پارلمان همراهی کند که البته این احتمال دور از ذهن است و کمتر امکان تحقق دارد. راه دیگری که ممکن است پیش روی دولت انگلیس قرار گیرد پذیرش نخست وزیری بوریس جانسون وزیر خارجه پیشین است که ممکن است پارلمان را اقناع کند که بدون توافق از اتحادیه اروپا خارج شوند که این حالت، خطرناک ترین شرایط اقتصادی، سیاسی و بین المللی را برای بریتانیا به وجود می‌آورد. خروج بدون توافق یعنی انگلیسی‌ها یک دعوای طولانی با اتحادیه اروپایی پیدا خواهند کرد. فارغ از مشکلاتی که انگلیس با اتحادیه اروپایی در صورت خروج بدون توافق پیدا خواهد کرد، در داخل هم کشمکش ها و چالش‌های فراوانی با کشورهای ولز، اسکاتلند و ایرلند خواهند داشت. کشورهای عضو بریتانیا با خروج، موافق نیستند و در صورت خروج با توافق یا بی‌توافق دولت، آنها اعلام کرده اند در قالب اتحادیه اروپایی، مراودات اقتصادی و تجاری خود را ادامه می‌دهند.اگر انگلیس بخواهد تحت هر شرایطی خارج شود مشکلات جدید و ناشناخته دیگری هم گریبان آنها را خواهد گرفت. به نظر من بهترین و کم هزینه ترین کاری که می‌توانند انجام دهند، مراجعه مجدد به آرای عمومی است و یک همه پرسی دیگر، تکلیف دولت، مردم و پارلمان را مشخص خواهد کرد.
منبع: روزنامه روزان؛ ۱۳۹۸،۰۳،۱۸
گروه اطلاع رسانی ایرنا **۹۱۱۷**۹۱۳۱
نظر شما