خبرگزاری صدای افغان موسوم به آوا روز یکشنبه در گزارشی به این دغدغه زنان افغان پرداخته و نوشته است، حدود ۷۵ عضو کنگره آمریکا با ارسال نامه‌ای به «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه کشورشان خواستار حفظ دستاوردهای زنان افغان و مشارکت فعال آنها در مذاکرات صلح با طالبان شده اند.
در ادامه این مطلب آمده است؛ در مذاکراتی که میان هیات مذاکره کننده آمریکا با گروه طالبان در ماه‌های فوریه و مه ۲۰۱۹ در قطر صورت گرفت از حضور زنان حمایت نشد، در حالی که مهم است صدای زنان نه تنها در مورد حقوقشان بلکه درباره آینده کشورشان نیز شنیده شود.
اعضای کنگره آمریکا طی نامه ای از وزارت خارجه آن کشور درخواست کرده اند که از موقعیت زنان افغان در مذاکرات صلح و دستاوردهایی که طی چندین سال آنها با وجود مشکلات فراوان در این راستا به دست آورده اند، حمایت شود.
این درخواست در حالی مطرح می شود که به باور منتقدان، عملکرد برخی نهادهای حقوق بشری و فعال در عرصه حقوق زن، نمادین، تشریفاتی، شهرت طلبانه و منفعت جویانه بوده است. آنها نیات واقعی مدعیان این عرصه را زیر سؤال می برند و نسبت به آن ابراز تردید می کنند؛ اما آنچه در این میان، کمتر مورد توجه قرار گرفته است وضعیت و جایگاه زنان در زمینه تلاش های صلح آمریکا با طالبان است.
از سوی دیگر، مخاطبان صدای اصلی صلح، گروه هایی هستند که میانه مناسبی با طیف زنان جامعه نداشته اند. برای مثال طالبان، هیچگاه نسبت به زنان و حقوق آنان، حتی برپایه نظام فقهی و حقوقی اسلام مورد قبول خود نیز انعطافی نشان نداده اند.
طالبان در زمان حاکمیت خود، سختگیرانه ترین قوانین را به منظور اعمال محدودیت بر زنان در افغانستان اجرا می کرد.
به همین جهت و با توجه به اینکه زنان همچنان غایب بزرگ روند مذاکرات صلح افغانستان هستند، به نظر می رسد این موضوع، یکی از جدی ترین چالش های روند کنونی صلح به حساب می آید. در این شکی نیست که صلح به نفع همه اتباع و شهروندان افغانستان از جمله زنان خواهد بود؛ اما چه صلحی؟ صلحی که تنها به بازگشت طالبان به سیاست منجر شود یا صلحی که در سایه قانون اساسی کنونی، آزادی های مدنی و حقوق شهروندی برای همه طیف های اجتماعی افغانستان میسر گردد؟ آیا چنین تضمینی وجود دارد که طالبان، با رعایت این اصول صلح مورد نظر مردم افغانستان را به ارمغان آورد.
شماری از فعالان زن پیش از این گفته‌اند که از روند صلح حمایت می کنند؛ اما نه به هر قیمتی.
این نشان می‌دهد که زنان نسبت به عدم تعریف جایگاهی برای خود در روند صلح، معترض هستند و آن را برای آینده وضعیت زنان در افغانستان، نگران کننده می‌دانند.
شکی نیست که صلح به نفع همه از جمله زنان است و ادامه وضعیت کنونی به سود هیچکس نیست؛ اما همه اینها مشروط به آن است که چنین صلحی بر پایه چه اصول و سازوکاری است و متضمن کدام حقوق و امتیازات برای طرفین مصالحه و مهمتر از آن، مردم افغانستان از جمله زنان است.
به نوشته آوا، در صورتی که روند کنونی همچنان ادامه یابد و گروه طالبان به صورت یکجانبه از امتیازهای صلح بهره مند شوند، مسلماً همه طیف های اجتماعی کشور از جمله زنان، بار دیگر، قربانی حضور طالبانی خواهند شد که هیچ تغییری در منش و نگرش گذشته آنان ایجاد نشده است و این ناهمخوانی اصلی روند صلح با حقوق زنان است.
در گذشته تلاش های پراکنده‌ای برای مشارکت شماری از زنان در روند مذاکرات صلح انجام شده است؛ اما اکنون که این روند وارد مراحل جدی تری شده، عدم حضور زنان بیش از پیش، محسوس است.
آمریکا شاید نمی‌خواهد با تاکید بر حضور زنان در این روند، خود را در برابر تفکر زن ستیزانه طالبان قرار دهد و به این ترتیب، مجبور شود تمامی زمینه‌های فراهم شده در این عرصه را خراب کند؛ اما آیا وقتی پای امتیاز دادن و امتیاز گرفتن واقعی به میان بیاید، بازهم محافظه کاری و خودسانسوری، کمکی به حل مساله خواهد کرد؟
آمریکا بارها نسبت به اینکه حقوق زنان در افغانستان یکی از دستاوردهای دخالت مرگبار و پرهزینه نظامی واشنگتن و متحدانش بوده، به خود افتخار کرده است؛ اما به نظر می رسد که از این پس، نه تنها به این امر، افتخار نخواهد کرد بلکه در اقدامی شرم آور، شاید آن را به عنوان بخشی از امتیازاتش در روند صلح، به گروه طالبان واگذار کند. این همان چیزی است که پرسش‌های نگران کننده‌ای را در قبال غیبت معنادار زنان افغان در روند صلح آمریکا و طالبان، ایجاد می‌کند.
**آساق **۹۴۷۰**۱۱۰۴**۱۶۶۳**
نظر شما