در گزارش روزنامه آرمان آمده است: اگر همکاری، زودتر از معمول محل کارش را ترک کند و سهم غیرمنصفانه‌ای از کار را بر دوش شما بیندازد، شما می‌توانید خیلی جدی و محکم از «قبول مسئولیت» امتناع کنید. کنترل عصبانیت در تمام طول روز، به نوبه خود رابطه شما را با آن همکار خراب می کند و به شما نیز آسیب می‌رساند.
«عصبانیت نابجا» را شناسایی کنید
در ۸۰ الی ۹۰ درصد موقعیت‌ها، عصبانیت نابجاست. وقتی عصبانیت در یک ارتباط یا یک موقعیت به‌طور مناسب کنترل نمی‌شود، به محدوده‌های دیگر انتقال می‌یابد و عواقب ناگواری را به بار می‌آورد. عصبانیت نابجای شما به‌طور مکرر بر سر کسانی خالی می‌شود که می‌توانید نسبت به آنان عصبانی شوید، مثل اعضای خانواده نه همکاران، بر سر زیردستان خود نه سر رئیس خودتان. در صورت عدم برخورد صادقانه با موضوع اصلی ممکن است شما هم خودتان را تنبیه کنید و هم به این ترتیب اجازه می‌دهید که حتی روابط سالم شما نیز تضعیف شود. عصبانیت بیجا به روابط ارزشمند شما مدام آسیب بیشتری وارد می‌کند، درست مثل پرتاب یک سنگ در استخر که می‌تواند موج‌های زیادی را به وجود آورد. استرس در محل کار اغلب موجب عصبانیت در محیط خانه می‌شود. بحث‌کردن در مورد فشارهای کاری با اعضای خانواده گاهی بسیار کارساز است. سهیم‌شدن آنها با مشکلات شما باعث می‌شود نسبت به مشکلات شما حساس‌تر شوند و شما هم بهتر می‌توانید از حمایت آنها بهره‌مند شوید.
«عامل آغازگر» را بررسی کنید
وقتی عصبانیت شما به دقت مورد بازبینی قرار گیرد، ممکن است یکی دو موقعیت بخصوص یا افراد خاصی را که به‌راحتی موجب عصبانیت شما می‌شوند، شناسایی کنید. شناسایی آنها می‌تواند یک ابزار قوی برای مقابله با عصبانیت شما باشد. برای این منظور، به مدت دوهفته یا یک‌ماه بررسی و بازبینی «عصبانیت روزانه» ممکن است مؤثر باشد. حساس‌بودن نسبت به تغییر قیافه و حرکات به هنگام عصبانیت (سکوت، اخم‌کردن و عنق‌بودن، کوبیدن درها به هم یا دوری‌کردن و گوشه‌گیری از دیگران) لازم و ضروری است. در بازبینی «عصبانیت روزانه» به تمام وقایع یا موقعیت‌هایی که شما را «عصبانی» می‌کرد به دقت توجه کنید. تحلیل‌کردن موجب خواهد شد موقعیت‌های عصبانیت و عوامل آغازگر در رابطه با آنها مشخص شوند.
اجازه ندهید عصبانیت، شکل بگیرد
عصبانیت، حتی وقتی منطقی است، اگر بیش از حد طولانی شود، مثل زخمی است که به آن اهمیت داده نشده و از خودش کینه، رفتار ناخوشایند و تنفر به جا می‌گذارد. کینه‌های گذشته معمولاً مثل یک بار ِ غیرقابل تحمل منتقل می‌شوند. بخشش باید با شکیبایی و خویشتن داری نشان‌دادن از خودمان، صورت پذیرد. به‌نظر کار دشواری است، اما آیا انتخاب بهتری وجود دارد؟
نظر شما