لطمه جبران ناپذیرسوداگران چوب به هنر موسیقی

بر اساس اعلام روز سه شنبه پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، علی کسرایی در نشست تخصصی «نگرشی نو به هنر سازسازی در ایران» گفت: صنعت سازگری از گذشته تاامروز فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشته است تا به هنری انفکاک‌ناپذیر از علاقمندی‌های بشری تبدیل شود تا جایی که در کشورها و تمدن های متفاوت دستخوش ابداعات و خلق زیبایی‌هایی کم‌نظیر شده است.
وی افزود: با بررسی علمی و جست وجو در سنت‌ها و روش‌های سازگری جهان همچنین در مقایسه با سازگری ایران امروزی، به چالش‌هایی برخوردیم که پاسخگویی به آنها شاید خدمتی باشد به نسل های علاقمند بعدی و البته و یقیناً منجر به پیشبرد علمی این هنر والا خواهد بود.
این پژوهشگر تصریح کرد: از مشکلات ناشی از گذر نکردن از رنسانس سازگری می‌توان به نداشتن اسلوب مهندسی و ثبت شده ارکان و روش‌های اجرایی که باعث هدر رفت منابع چوبی کشور شده اشاره کرد تا جایی که سوداگران این صنف لطمه جبران‌ناپذیری به هنر موسیقی می‌زنند.
کسرایی با اشاره به فقدان مطالعات علمی پیرامون مباحث سیم‌ها در سازها، نبود روش‌های وارنیش (جلا) و پوشش‌های محافظتی برای جلوگیری از صدمات مربوط به محیط پیرامون افزود: در این نشست با احیا و معرفی نمودار هنر سازگری، تلاش خواهیم کرد ضمن اطلاع رسانی و بررسی بهترین تجارب هنر سازگری در جهان (به خصوص صنعت مرمت و سازگری ناب چند صدساله کرمونای ایتالیا) و بومی‌سازی روش‌های یادشده برای استفاده در هنر سازگری در اقلیم ایران، خدمتی شایانی به این هنر مهجور کنیم.
کسرایی تصریح کرد: کمترین نتیجه این کار، ساخت سازهایی علمی و مانا با صدایی منحصربه‌فرد بوده و یقیناً می‌تواند منجر به جلوگیری از هدررفت منابع چوبی جهانی- ایرانی شود.
دیگر سخنران این نشست سیامک قلمی، دانش‌آموخته رشته کامپیوتر و موسیقی، سازنده آلات موسیقی و نوازنده تار و رباب، به شیمی ساز اشاره کرد؛ موضوعی که سال هاست با غفلت سازندگان ساز روبرو شده است.
وی ادامه داد: تا امروز فرض بر این بوده ساز با علوم هندسه، فیزیک و در نهایت چوب‌شناسی در ارتباط است؛ نه موضوع دیگری، اما سازندگان ساز باید موضوعات دیگر را نیز فرا بگیرند. وی در ادامه به تشریح هر یک از این موضوعات پرداخت.