به گزارش ایرنا، خانه فرهنگ گیلان شامگاه چهارشنبه ۲۹ خرداد، شاهد رونمایی از نخستین شماره مجله‌ی "وزن دنیا" در رشت بود. نشریه‌ای که در این آشفته بازار نشر آمده است تا برایمان از شعر و شاعری سخن بگوید.
نشریه‌ای که می‌خواهد نه تنها محمل شعر و هنر شاعران جای جای این مرز پرگهر که شاعران پارسی گوی هر کجای جهان باشد.
*شعر ناممکن‌ها را ممکن می‌کند
پوریا سوری؛ صاحب امتیاز و مدیرمسئول این ماهنامه تخصصی است و شورای سردبیری مجله را علی مسعودی‌نیا، سیدفرزام حسینی و پوریا سوری تشکیل می‌دهند و رئوف عاشوری دبیری تحریریه را برعهده دارد.
پوریا سوری در این آئین در باب چگونگی انتشار این مجله گفت: حوزه شعر دریایی است. آنچه در ذهن مردم از شعر هست تعابیر مختلفی دارد، کسی شعر سپید دوست دارد دیگری شعر کلاسیک و برخی ترانه، شناخت گستره‌ای که حوزه‌های مختلف شعری در آن نفس می کشند واقعاً زمان بر بود خصوصاً اینکه ما تلاش کردیم شعر استان‌ها را نیز ببینیم و این، کار ما را قدری سخت کرد چرا که اطلاع چندانی از شعر در استان‌های دیگر نداشتیم.
وی افزود: ما یک کار غیرمتمرکز گرایانه را شروع کردیم طی چندین ماه توانستیم شبکه ای از شاعران را ایجاد کنیم که گرچه هنوز کامل نیست اما این فرصت ایجاد شده که با چهره‌های جدید در استان‌ها آشنا شویم و بعد از چند شماره کاستی‌ها را ترمیم کنیم.
علی مسعودی نیا شاعر و عضو شورای سردبیری این نشریه نیز در این مراسم از ایده اصلی انتشار وزن دنیا گفت که تکثرگرایی و جمع شدن شاعران مستقل در زیر چتر یک رسانه است.
وی اظهار داشت: وزن دنیا در حقیقت آمده تا یک بار دیگر به ما شاعران یادآوری کند که شاعری یک هنر است، آن هم از شریف‌ترین و دشوارترین انواع آن.
این شاعر جوان، مجله‌ی "وزن دنیا" را امکانی برای برقراری دیالوگ با مردم و هم نشینی و موانست و آشتی مردم با شعر، و شاعر به عنوان یک هنرمند شریف و رنج دیده در این زمانه خواند.
فرزام حسینی شاعر، روزنامه نگار و پژوهشگر فرهنگی نیز در سخنانی از تک افتادگی، غربت و مهجوریت شعر در این زمانه سخن گفت و اینکه گرچه در چنین دوره‌ای انتشار یک مجله ویژه شعر شاید کار منطقی به نظر نرسد اما مگر نه اینکه شعر با جنون و امر غیرواقع سر و کار دارد و کار ما این است که ناممکن را ممکن کنیم.
*** وزن دنیا این شماره بر دوش نیما
«وزن دنیا» در ۲۰۸ صفحه و با قیمت ۳۰ هزار تومان هم‌اکنون در کتابفروشی‌ها و کیوسک‌های مطبوعاتی منتخب در سراسر ایران در دسترس علاقه‌مندان است.
این شماره از مجله به پرونده نیما پرداخته اما صفحاتی نیز به شعرِ شاعران گیلان اختصاص پیدا کرده و همچنین پرونده‌ای درباره‌ی هوشنگ بادیه‌نشین، شاعر پیشروی گیلانی دهه‌های ۳۰ و ۴۰ گشوده شده است.
***وزن دنیا رسانه شعر ایران
پوریا سوری در مطلع نخستین شماره این مجله چنین نوشته: "هر چهارگوشه‌ی ایران را وجب می‌کنم و می‌بینم هر هفت روزِ هفته جماعتی گرد هم می‌آیند و با شعر، رطلِ گران می‌زنند و وفا می‌کنند و ملامت می‌کشند و دلخوشند به شعر، و مگر «امید» جز این است؟ می‌اندیشم همین من و شما و شمایانی که شعر می‌خوانید کافی‌ست مثل سرخپوست‌ها نمدی بر هیمه‌ی شعرمان بیندازیم و با دود علامت دهیم که این‌جا هم چراغی روشن است! آبادی به آبادی، شهر به شهر، چراغ به چراغ روشن می‌شود و شبِ شعر ایرانمان چراغانی چراغانی! انگار کن که خورشید.
اینکه در این هجومِ بی‌همه‌چیزی که آگاهی‌مان را بلعیده، رؤیایمان را بلعیده و حتی تفاله‌ی رؤیایمان را بلعیده و چون سیاهچاله‌ای هرآنچه سخت و استوارست را بلعیده و من و ما را بلعیده، هنوز «شعر» نفس می‌کشد. دل به دل هجوم ندهیم. نگذاریم قامت رؤیایمان از این بیش‌تر شکسته شود، به کُنده‌ی پیر و تبرخورده‌ی شعر فارسی از ورای مرزهای تصوراتمان نگاه کنیم. جوانه‌ها را تا درخت شدن سال‌ها راه است، قبول! امیدوارانه ببینیم! جوانه‌اند بر کنده‌ی پیر، سبزند و نویدبخش و مگر «امید» جز این است.
«وزن دنیا» کجای شعر ایستاده است؟ وزن دنیا ماهنامه‌ای لبریز از شعر و خانه‌ی شعر است. وزن دنیا می‌خواهد کنار بُرنای پیر شعر بنشیند و از هجمه‌ی «دلتان خوش است! چه کسی شعر می‌خواند» نترسد و زیر نام مستقل و بلند شعر فارسی، مجله‌ای مستقل باشد که دستش روی زانوی خودش است و امیدش، خیالِ شاعران ایران.
کاش روزگار بهتری بود، نه اینکه قیمتِ سر به فلک کشیده‌ی کاغذ دلمان را نلرزاند و سبد خالی از روزیِ مردم نهیب‌مان نزند که چه وقتِ شعر! نه! اما اگر روزگار بهتری بود و هم این دو، روبه‌راه بر چرخ مراد! اندکک دلگرمی هم می‌توانست به ما بدهد و حالا که نیست و ما که با خیالمان هم‌وزن دنیا شده‌ایم، راهی جز برافراشتن پرچم شعر در زمینی که بر آن ایستاده‌ایم نداریم. دلگرم حمایت مردمیم. می‌خواهیم «رسانه‌ی شعر ایران» باشیم. کیسه‌ای هم برای شعر ندوخته‌ایم. همین‌که شعر، این بزرگ‌ترین دستاورد هنر ایرانیان، سربلند باشد برایمان کافی‌ست. ما فقط فرصتی هستیم کوتاه در بلندای تاریخِ ادبیاتِ ایران تا هنر دیرین کشورمان را «صدا» باشیم، شما کنار ما باشید این صدا خوش‌تر. به صدای شما خوش می‌خوانیم، رودکی می‌شویم، فردوسی می‌خوانیم، سعدی می‌شویم، خیام می‌خوانیم، نیما می‌شویم، شاملو می‌خوانیم، فروغ می‌شویم، سپانلو می‌خوانیم، شعر می‌شویم، شعر می‌خوانیم.
آدرس سایت این مجله www.vaznedonya.ir است و علاقه‌مندان به شعر می‌توانند وزن دنیا را با آدرس @vaznedonya در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنند.
۶۰۳۰
نظر شما